Het laatste rijk is het eerste deel in Brandon Sanderson’s trilogie over de Nevelmensen. Een rijk fantasy epos over Kelsier en Vin en voor liefhebbers van Tolkien en Robert Jordan een uitstekend alternatief om menig avond mee door te brengen.

Brandon Sanderson (1975) studeerde en doceerde creatief schrijven alvorens hij doorbrak als auteur. Het merendeel van zijn boeken bereikten de bestseller status. Toen Robert Jordan overleed werd Sanderson zelfs uitgekozen om Jordan’s meesterwerk Het rad des tijds te voltooien. Inmiddels heeft Sanderson een aardig palmares op zijn naam staan en won hij onder andere de David Gemmell Legend Award met The way of Kings.

Al duizend jaar worden de mensen, bekend als Skaa, onderdrukt door de Opperheer, een man die net zo machtig lijkt als een god. Dit is totdat Kelsier, een Nevelmens, een opstand begint tegen de Opperheer en de mensen van adel. De Nevelaars zijn mensen met de mogelijkheid om bepaalde metalen te ‘verbranden’ om zo speciale krachten te verkrijgen. Samen met Vin, een jonge vrouw wie onderdeel is van de crew van Kelsier, trekt hij op tegen de Opperheer om de Skaa te bevrijden.

Het laatste rijk begint direct goed met een proloog die je direct midden in het verhaal zet en je aandacht vraagt voor iets groots. De verwachting bij de lezer wordt direct gewekt waardoor het je bijna onmogelijk gemaakt wordt om het boek nog weg te leggen.

Het verhaal wordt verteld vanuit de perspectieven van Vin en Kelsier. In een fantasy boek is het zeer belangrijk dat je als lezer begrijpt hoe de wereld in elkaar zit en wat de belangen van de hoofdpersonen zijn. Vanaf het eerste moment word je dan ook meegenomen in de gedachte en beleving van Vin en Kelsier en krijg je een magische wereld voorgeschoteld met eigenlijk hele normale problemen die eenieder kan overkomen. Doordat je vanaf de eerste bladzijde een band hebt met de karakters en deze ook goed doorontwikkeld worden kan je als lezer bijna niets anders dan meeleven. Ondanks dat het verhaal voornamelijk over Vin en Kelsier gaat wordt de wereld en alle overige personen ook goed uitgewerkt. Iedereen krijgt zijn moment als dat nodig is maar het wordt nooit onoverzichtelijk. In de loop van het verhaal komt er zelfs een derde perspectief, de nobelman Elend, en dit voelt logisch in het verhaal wat razend knap is.

Het bijzondere van Sanderson’s werk in Het laatste rijk is dat hij een compleet nieuw magisch systeem introduceert die direct zo logisch lijkt dat je je afvraagt waarom nog niemand dit eerder heeft gedaan. Zo kunnen de Nevelaars een metaal ‘verbranden’, ze slikken het in waarna ze het daarna kunnen verbranden om zo hun kracht te gebruiken. Zo kan iemand die ijzer gebruikt aan metalen objecten trekken en kan iemand die tin verbrand als zijn zintuigen sterk verbeteren.

Het laatste rijk is onderdeel van een trilogie maar voelt niet als een klassiek eerste deel waar eigenlijk enkel een verhaal geïntroduceerd wordt. Het is een op zichzelf staand verhaal die goed wordt afgerond maar wel onderdeel is van een grote wereld.

Het verhaal is uitstekend en leent zich ervoor om je er uitgebreid in te verliezen. Daarnaast blijf je je tot het einde afvragen hoe het afloopt omdat het niet de ‘standaard’ van fantasy verhalen volgt. De eerste keer dat je het leest zal je er waarschijnlijk met al je verwachtingen naast zitten.

Brandon Sanderson is de koning van de moderne fantasy en elke fantasyfan is het verplicht aan zichzelf om de serie op te pakken.