Na haar sterke debuut Dubbelspel keert Bregje Rebergen terug met een nieuw deel in de Officier-serie. In De Poppendokter staat officier van justitie Rixt opnieuw centraal, en dit keer is de dreiging zó serieus dat ze met haar gezin moet onderduiken in een safe house.
Even lijkt het erop dat haar werk zich beperkt naar kleinere, ogenschijnlijk onschuldige zaken, totdat één daarvan onverwacht uitgroeit tot iets veel groters. Ondanks alle risico’s bijt Rixt zich opnieuw vast in deze complexe zaak. De spanningen eisen hun tol, ook op persoonlijk vlak. Om haar relatie te redden, besluit ze met haar gezin een weekendje te vertrekken naar het familiehuis in Zwitserland — al blijft de zaak haar ook daar niet loslaten. Via nauw contact met haar collega’s blijft ze betrokken.
Het hart van de zaak ligt op een groot landgoed waar poppendokter Magali woont met haar oude vader en broer Maurice. De sfeer rond dit landgoed is beladen, deels door duistere geheimen uit het verleden van haar vader, maar meer nog doordat Maurice het crimineel pad op blijkt te zijn gegaan en een illegaal casino runt op het terrein. Hij verzuipt langzaam in zijn eigen web van drugsgebruik, schulden en chantage.
Parallel aan deze hoofdverhaallijn ontvouwt zich in De Poppendokter het verhaal van Liselotte, een makelaar uit het Gooi die via een DNA-test ontdekt dat ze een halfzus heeft – niemand minder dan Magali. Hun ontmoeting vormt een subtiele tegenhanger van het verder spannende verhaal. Ook hier spelen de poppen van Magali een intrigerende rol.
De climax vindt plaats tijdens een illegale pokeravond, opgezet door Maurice in een laatste wanhopige poging om zijn schulden af te lossen. Maar in plaats van opluchting volgt totale chaos. De uiteindelijke onthulling over wat er deze avond is gebeurd werpt een ander licht op eerdere gebeurtenissen. Rixt staat voor een zware taak: de waarheid boven tafel krijgen, terwijl haar eigen veiligheid nog altijd op het spel staat.
Hoewel De Poppendokter een vervolg is in de Officier-serie, kun je het prima los lezen.
Rebergen hanteert een vertelvorm waarbij elk hoofdstuk draait om een ander personage, wat het verhaal dynamiek en diepgang geeft. Het zorgt er in het begin voor dat het even duurt voordat je écht een band opbouwt met de hoofdpersonen. Gelukkig komt dat gevoel geleidelijk, wanneer de verhalen zich verder ontvouwen.
Door de verwevenheid van twee hoofdverhaallijnen – die van Rixt en die van de familie op het landgoed – en de kleinere vertakkingen daaromheen, ontstaat een rijke en gelaagde vertelling. Het is knap hoe deze verhaallijnen worden samengebracht tot een samenhangend geheel.
De stijl leest prettig en het boek doet denken aan een goed opgebouwde Nederlandse misdaadserie, met een mix van persoonlijke drama’s, duistere thema’s en criminele intriges.
Voor liefhebbers van thrillers waarin misdaad, moraal en menselijkheid elkaar raken is dit absoluut een aanrader. En Rixt? Die lijkt haar werk maar moeilijk los te kunnen laten. Gelukkig maar — want het volgende deel kan ons niet snel genoeg komen. Bregje Rebergen laat zien dat ze haar plek in het Nederlandse thrillerlandschap meer dan verdient.
Mijn naam is Linda de Groot, getrouwd en moeder van twee dochters.
Naast mijn werk als managementassistent, ben ik in mijn vrije tijd graag creatief bezig. Ik houd van fotografie, leuke dingen doen met vrienden of familie, fietsen en natuurlijk lezen. Om mijn liefde voor lezen met anderen te kunnen delen, beheer ik een eigen ruilbieb.
Waar ik vroeger vooral dezelfde soort boeken las, word ik door het aanbod in mijn ruilbieb regelmatig verrast met boeken van schrijvers die ik eerder nog niet kende. In de snelle, en grotendeels digitale wereld waarin wij leven, is er voor mij niets lekkerder dan een papieren boek in handen hebben. Eerst het bekijken van de cover, om mij vervolgens te verliezen in het verhaal.
Schrijf jouw recensie!