De Zweedse Camilla Grebe is een succesvolle onderneemster en bekleedde verschillende topfuncties in de zakenwereld. Zo is ze oprichtster en CEO van Storyside, een uitgeverij van luisterboeken. Met haar zus Åsa Träff publiceerde ze een aantal boeken rondom psychologe Siri Bergman, waarvan er twee genomineerd werden voor Beste Zweedse Misdaadroman van het Jaar. Samen met Paul Leander-Engström schreef ze de trilogie Moskou Noir. In 2015 kwam haar eerste solothriller getiteld Minnares uit en sinds een aantal weken ligt Dagboek van mijn verdwijning in de winkels.

Malin Brundin is een jonge politieagente die op een coldcasezaak wordt gezet: acht jaar geleden werden de botresten van een jong meisje gevonden en Malin was degene die deze gruwelijke ontdekking deed. Samen met profiler Hanne Lagerlind en ervaren inspecteur Peter Lindgren probeert ze de moord op te lossen. Wat niemand weet is dat Hanne worstelt met beginnende dementie en een dagboek bijhoudt met daarin alle dingen die ze niet moet vergeten. Maar dan verdwijnen Hanne en Peter en het dagboek van Hanne wordt gevonden door tiener Jake die, om zich af te leiden van zijn problemen op school, zijn eigen “onderzoek” gaat starten.

Dagboek van mijn verdwijning wordt vanuit drie perspectieven verteld: Malin, Jake en in mindere mate Hanne. Ook krijgen we grote delen van het dagboek van Hanne te lezen en hierdoor kruipt dit karakter echt onder de huid. Sowieso is de karakteruitwerking een sterk punt van Grebe want al haar personages komen tot leven en we leren ze goed kennen: hun gevoelens, hun angsten, alles komt aan bod.

Typerend voor Scandinavische thrillers is vaak de ietwat sombere sfeer en die is ook in dit boek terug te vinden: het weer is slecht, de temperaturen zijn laag en er is weinig licht. De omgeving speelt hier een belangrijke rol in: het verhaal speelt zich af in een klein, in verval geraakt dorpje waar iedereen elkaar kent en op elkaar let. Door de nauwkeurige beschrijvingen van Grebe kan iedere lezer zich een beeld vormen van het dorpje.

Zware onderwerpen als pesten en vluchtelingenhaat worden door Grebe niet uit de weg gegaan en dat maakt deze thriller ook nog eens extra actueel. De worsteling om te accepteren dat je geheugen je in de steek laat komt prima naar voren door middel van de dagboekfragmenten van Hanne.

Razendspannend wordt het boek niet en spectaculaire actiescenes zijn dus ook niet te verwachten, maar er is een constante onderhuidse spanning aanwezig en de uiteindelijke ontknoping komt toch als een verrassing.

Kortom, een goed opgebouwde thriller die zeker een toevoeging is aan het immer groeiende landschap van de Scandi-thriller.