Graniet, het derde en laatste deel van Carina van Leeuwen's Cold Case-trilogie, belooft een spannende afsluiting waarin journalist Lyn Riley niet alleen een complexe moordzaak probeert op te lossen, maar ook wordt geconfronteerd met de geheimen uit haar eigen verleden. Hoewel het boek een interessante combinatie biedt van een intrigerend mysterie en actuele maatschappelijke thema’s, weet het niet overal de verwachtingen waar te maken. 

Graniet opent sterk met een mysterieuze proloog uit 1992, die direct nieuwsgierig maakt. In het heden wordt een dode zwerver gevonden in Den Haag, wat leidt tot een onderzoek dat Lyn naar psychiatrische instelling Graniet voert, een plek met een duister verleden. Van Leeuwen verweeft dit onderzoek met het persoonlijke verhaal van Lyn, die merkt dat het verleden haar steeds nauwer begint in te halen. De combinatie van een cold-case mysterie, ethische vraagstukken rond medische experimenten en maatschappelijke thema’s zoals dakloosheid biedt veel potentie en zet aan tot nadenken. 

De gelaagdheid van het verhaal is een van de sterke punten van Graniet. Van Leeuwen schakelt soepel tussen heden en verleden, waardoor de lezer beetje bij beetje meer te weten komt over de gebeurtenissen in de jaren negentig en hun invloed op het heden. Dit maakt het boek niet alleen een thriller, maar ook een verhaal met meer diepgang. De link tussen de verdwenen psychiatrische patiënten, een verdacht geneesmiddel en de tragische levens van daklozen is goed uitgewerkt en maakt het plot intrigerend. 

Toch kent het boek ook duidelijk zwakkere punten. Waar het begin spannend en meeslepend is, raakt de plot halverwege het boek wat verstrikt in chaotische verhaallijnen. Sommige wendingen voelen te vergezocht, en de spanning, die zo essentieel is in een thriller, zakt daardoor soms weg. Ook blijven de personages op momenten oppervlakkig. Lyn Riley, een boeiende hoofdpersoon, krijgt in dit slotdeel niet de ontwikkeling die haar verhaal echt onvergetelijk zou maken. De bijfiguren voegen wel interessante perspectieven toe, maar blijven soms onderbelicht, wat jammer is gezien hun potentie. 

Een ander minpunt is dat de afsluiting van de trilogie niet volledig bevredigend is. Het voelt alsof Van Leeuwen moeite had om alle losse eindjes op een samenhangende manier bij elkaar te brengen. Dit zorgt ervoor dat de climax minder impactvol is dan gehoopt. Voor lezers die eerder Magma en Feniks hebben gelezen, biedt Graniet zeker herkenning en antwoorden op enkele openstaande vragen, maar het had krachtiger kunnen zijn. 

Graniet is goed te lezen als standalone, dankzij de terugblikken naar Lyns verleden. Toch haalt het verhaal meer kracht wanneer je bekend bent met de eerdere delen van de trilogie, omdat sommige thema’s en verhaallijnen voortbouwen op wat in de eerdere boeken is gebeurd. 

Al met al is Graniet een thriller met potentie, maar het mist de consistentie en scherpte om echt te imponeren. Het snijdt belangrijke thema's aan en biedt een aantal verrassende wendingen, maar weet de spanning niet overal vast te houden. Drie sterren voor een degelijk slot van de Cold Case-trilogie, met een paar mooie momenten, maar ook gemiste kansen. Fans van Carina van Leeuwen zullen zich afvragen wat haar volgende project ons zal brengen.