In Zweden wordt Carl-Johan Vallgren geprezen als een van de grootste schrijvers in het Scandithriller-genre, en zijn nieuwste boek, Jouw tijd komt nog, werd met veel verwachtingen ontvangen. De achterflap belooft een beklemmende en meeslepende literaire thriller, maar helaas slaagt het boek er niet in om deze verwachtingen in te lossen. Hoewel het zeker enkele interessante elementen bevat, is het geheel vaak moeilijk te volgen en komt het niet echt van de grond.

“Ze keek voorzichtig in de richting van de deur, zich vaag bewust van het feit dat het heden en het verleden voorzichtig contact zochten met elkaar.”

In het boek volgen we rechercheur Björling, die na de dood van zijn vrouw samen met zijn puberdochter Malin woont. Zijn verdriet wordt verergerd door visioenen van zijn overleden vrouw, wat zijn werk en de zoektocht naar de identiteit van een gevonden meisje in het Zweedse dorpje Falkenberg extra zwaar maakt. Na een week wordt Björling bijgestaan door collega rechercheur Johanna. Haar komst naar Falkenberg is tweeledig: zij biedt niet alleen hulp bij de zaak, maar keert ook terug naar haar verleden, aangezien ze in haar turbulente jeugd in Falkenberg heeft gewoond. Wanneer Malin op een dag verdwijnt, moet Björling naast de ingewikkelde zaak ook nog zijn eigen dochter zien te vinden. Wat volgt, is een zoektocht die soms meer verwarring dan helderheid brengt, zowel voor de rechercheurs als voor de lezer.

Jouw tijd komt nog is verdeeld in vijf delen, maar het ontbreken van titels of nummers bij de hoofdstukken maakt het verhaal moeilijk te volgen. Bij de start van een hoofdstuk is niet altijd meteen duidelijk welk personage centraal staat of in welke tijd de gebeurtenissen zich afspelen. Dit gebrek aan oriëntatie, gecombineerd met de moeilijk te onthouden Zweedse namen, maakt het lastig om de draad van het verhaal vast te houden, wat de leeservaring niet ten goede komt.

“Hij draaide zich om om te kijken of Maria er nog was, maar zag haar niet. 
En toch wist hij dat ze daar was, verscholen achter een hoek in de tijd.”

De schrijfstijl van Carl-Johan Vallgren is onmiskenbaar literair, met kunstig geformuleerde zinnen die je soms doen stilstaan. Veel passages zijn echter langdradig en soms zelfs een beetje saai. Terwijl het verhaal zichzelf soms weet te herpakken met enkele spannende scènes, zijn deze momentjes te zeldzaam om de lezer echt te grijpen.

Daarnaast is het moeilijk om echt een band op te bouwen met de personages. Hoewel hun achtergronden en motivaties duidelijk worden uitgelegd, blijft er een zekere afstand tussen hen en de lezer. Dit maakt het moeilijk om mee te leven met hun persoonlijke worstelingen en de ontwikkelingen in het verhaal. De verhaallijn van Johanna en van Björling bijvoorbeeld, biedt interessante psychologische diepgang, maar de personages voelen vaak te eenzijdig en worden niet volledig benut.

Wat het grootste probleem van Jouw tijd komt nog is, is de afwezigheid van een bevredigende ontknoping. Na een lange zoektocht, die af en toe wat traag en repetitief aanvoelt, worden enkele losse eindjes aan elkaar geknoopt. Toch blijft de belangrijkste vraag – wie is de dader en wat is zijn motief? – onbeantwoord. Dit gebrek aan een duidelijke conclusie zorgt voor een onbevredigende leeservaring.

Al met al is Jouw tijd komt nog een boek dat zijn belofte niet waarmaakt. De complexiteit van de personages en de literaire stijl kunnen de lezer soms boeien, maar de verwarrende structuur, de langdradige passages en de teleurstellende ontknoping maken het lastig om het boek echt te waarderen. Liefhebbers van Scandinavische thrillers zullen ongetwijfeld de langzame opbouw gewend zijn, maar voor velen zal dit boek niet het beklemmende en meeslepende verhaal zijn waarop gehoopt werd.