Cassandra Clare is een fenomeen binnen het Young Adult fantasy genre. Met inmiddels 19 boeken binnen het Shadowhunters universum heeft ze een uitgebreide wereld neergezet die menig fantasy fan heeft geraakt. 15 jaar geleden schreef ze haar eerste boek City of Bones (Stad van beenderen) in het universum en sindsdien verschijnen aan de lopende band nieuwe boeken.
Als Cordelia’s vader wordt beschuldigd van een verschrikkelijke misdaad, reist ze af naar Londen om de reputatieschade van haar familie zoveel mogelijk te beperken. Als buitenbeentje in de stad probeert ze, samen met haar broer en moeder, haar naam in ere te herstellen. Gelukkig staat ze er niet alleen voor en heeft ze al snel contact met een aantal jeugdvrienden. Als dan demonen plots overdag verschijnen in het normaal altijd rustige Londen, krijgt ze alle kans om een held te zijn en haar familienaam in ere te herstellen.
Bij de boeken van Cassandra Clare staan altijd een aantal thema’s centraal: een onmogelijke liefde, familiegeheimen en volwassenen die problemen minder goed aanpakken dan tieners. Voor fans van Clare en het Shadowhunters universum is dit geen nieuws. Voor nieuwkomers kan het even wennen zijn. Zo ook in Ketting van goud. De eerste pakweg 100 pagina’s worden geschreven vanuit het perspectief van Cordelia en bestaan voornamelijk uit de problemen van haar vader, balzalen, jurken en de beeldschone jukbeenderen van James Herondale. Zelfs ondergetekende die het eerste boek zo’n 14 jaar geleden las en sindsdien trouw mee leest, had wat twijfels of dit boek wel geschikt zou zijn. Wanneer je echter doorbijt, besef je na enige tijd dat je als lezer op subtiele wijze vanalles te weten bent gekomen over Londen in 1903 en de bijbehorende magische wereld. Zodoende is Ketting van goud ook zeer toegankelijk voor nieuwkomers in de serie. Er schuilt natuurlijk een groot gevaar in het voortbrengen van een serie van zo’n 20 boeken, namelijk dat je alles gelezen moet hebben voor je het nieuwste deel oppakt. Clare vertelt de lezer net genoeg om te begrijpen hoe de wereld in elkaar steekt, maar houdt genoeg achterwege dat opgebouwde kennis ook te pas komt.
Een groot gedeelte van verwijzingen naar andere delen voelen dan ook voornamelijk als fanservice. Veel bekende familienamen maken hun opwachting (Lightwoods, Herondales, Blackthornes en natuurlijk Fairchild), maar hebben niet een dermate grote impact dat je precies moet weten hoe de familielijnen in elkaar zitten. Uiteraard wordt er wel verwezen naar eerdere delen, maar dit is dermate genuanceerd dat het je niet opvalt als je dit niet kent.
Ketting van goud wordt aan de hand van een wisselend perspectief verteld. Midden in een hoofdstuk kan je dus wisselen van personage en dit zorgt ervoor dat de hoofdstukken in een hoog tempo afspelen. Daar staat dan wel tegenover dat sommige hoofdstukken onmetelijk lang zijn, wat zeker door ‘hoofdstuklezers’ als storend kan worden ervaren. Gelukkig zijn de verschillende personages enorm interessant, zo volgen we voornamelijk Cordelia en James en Lucie Herondale. Zoals altijd heeft ieder (hoofd)personage in een boek van Cassandra Clare iets unieks. Het is daarom extra knap dat Clare na zoveel boeken nog steeds in staat is om binnen hetzelfde universum unieke personen te creëren die iets nieuws aan krachten bieden. Zo kan James een schaduw worden en heeft Cordelia een zwaard die door letterlijk alles kan snijden. Dit gecombineerd met de politieke intriges in de schaduwjagers wereld is genoeg om te genieten en je te verliezen.
Want verliezen doe je jezelf in Ketting van goud. We kunnen niet anders stellen dan dat Cassandra Clare nog steeds aan de top van het YA-fantasy genre staat en met Ketting van goud (het eerste deel in de laatste uren trilogie) een niet te missen toevoeging heeft gedaan aan het toch al grote universum. Met nog twee boeken in het verschiet omtrent Cordelia en James zitten wij klaar om hopelijk snel weer terug te keren naar Londen.
