Chris Bajema is niet alleen podcastmaker, hij is eveneens auteur van hoorspelen. Met De mosterdmoorden zet hij zijn eerste stappen in een populair subgenre van de thriller: de cosy crime.

Jules Hesseling, een vijftiger, gooit het over een totaal andere boeg. Ze laat haar man Manfred in de steek en ze verhuist naar een dijkhuisje in het vreedzame Damburgh. Voor ze het goed en wel beseft, is ze plots directeur van het streekmuseum van het historische stadje. De toekomst lacht haar toe.

Toch is het niet allemaal rozengeur en maneschijn; op haar eerste werkdag vindt een brutale moord plaats in de beeldentuin van het museum. Het blijft evenwel niet bij deze ene misdaad. De plaatselijke politieagenten zitten met de handen in het haar. Zij gaan de zaak in geen geval kunnen oplossen. Met de hulp van buurman Jan gaat Jules dan maar zelf op zoek naar de dader. Op goed geluk!   

‘Met een enorme knal viel de presse-papier op de marmeren vloer en spatte in duizend stukken uiteen. In de gang klonk een harde gil. Jules schrok, maar stapte resoluut over de glazen scherven de gang in. Jan bleef even verbijsterd achter, maar kwam snel achter haar aan.’

De proloog van De mosterdmoorden valt op; slechts één enkel woord volstaat om je te triggeren. De mysterieuze toon is hiermee gezet; vervolgens keer je zes weken terug in de tijd. Wat volgt is een luchtig en eenvoudig relaas van de feiten. De belangrijkste vragen luiden: wie heeft het gedaan – wat is de drijfveer? Het boek bevat een onderhoudend misdaadverhaal dat zich afspeelt in een sfeerrijke en landelijke setting. Het anders zo rustige en veilige Damburgh wordt, tijdens de voorbereiding van het jaarlijkse Mosterdfeest, opgeschrikt door een drietal moorden. Hoofdpersonage Jules is een aardige vrouw; ze is verbaal vaardig. Al vrij snel voelt ze zich helemaal thuis in haar nieuwe verblijfplaats, tevens is ze sociaal geëngageerd. 

Het verhaal vordert langzaam, waarbij de spanning slechts matig aanwezig is. 

Gezapige gebeurtenissen en passages wisselen elkaar vrolijk af. Het aantal figuren loopt bijzonder hoog op; dit zorgt eveneens voor heel wat potentiële moordenaars. Bajema neemt ruimschoots de tijd om constant zijn nieuwe personages hun ding te laten doen. De meeste karakters missen duidelijk diepgang. Het verleden van Damburgh krijgt de nodige aandacht, terwijl de lokale mosterd een rol speelt. De plot en de structuur zijn niet complex; het moet immers vooral aangenaam blijven. Tijdens de apotheose zorgt de schrijver alsnog voor een (kleine) verrassing. Mooi meegenomen. 

De mosterdmoorden is een misdaadmysterie, waarin geen snoeiharde taferelen of gruwelijke toestanden voorkomen. De korte hoofdstukken, neergeschreven in een uiterst toegankelijke taal, verhogen het leesplezier. Gezellige misdaad!