Als een studente Verpleegkunde ’s morgens de kamer van haar patiënt Derek Nicholson, officier van justitie, instapt slaat haar de schrik om het hart. Op brute wijze treft ze haar patiënt vermoord aan in zijn slaapkamer. Een zinloze moord, omdat Nicholson nog maar kort te leven had door een terminale ziekte. De moordenaar laat een boodschap achter voor het team van Robert Hunter en zijn collega Carlos Garcia. Waarom zou de moordenaar met het hen willen communiceren en wat probeert de moordenaar het duo te vertellen?

Auteur Chris Carter is geboren in Brazilië en opgegroeid in de Verenigde Staten. Hij studeerde psychologie en bestudeerde in zijn baan als forensisch psycholoog geruime tijd het gedrag van criminelen. Tegenwoordig is hij fulltime schrijver. Zijn reeks rondom profiler Robert Hunter wordt goed ontvangen en is inmiddels in meer dan twintig landen uitgegeven. De beeldhouwer is het vierde deel in deze reeks.

De beeldhouwer start direct met de gruwelijke ontdekking van de studente Verpleegkunde. Robert Hunter die geniet van een sportmoment op zijn vrije dag ontdekt dat hij tien oproepen van zijn partner Carlos Garcia heeft gemist. 

“Wat is er aan de hand?”
“Een puinzooi. Je kunt maar beter snel komen, Robert. Ik heb nog nooit zoiets gezien.” 
Een korte, aarzelende pauze. “Ik denk dat niemand ooit zoiets gezien heeft.”

De auteur weet je met deze opening in De beeldhouwer nieuwsgierig te maken en direct het verhaal in te zuigen. En voor de fans van Carters kan dit maar een ding betekenen; lugubere scenes die we voorgeschoteld krijgen, want Chris Carter is een meester in het schrijven van thrillers met een rauw randje. Met een filmische schrijfstijl besteedt hij veel zorg en aandacht aan karakters, de sfeer en omgeving waarin hij lugubere details niet schuwt. Hij weet in de psyche van de moordenaar te kruipen en laat hen handelingen verrichten die het daglicht niet kunnen verdragen. Wees gewaarschuwd! Carter is niet voor tere zieltjes.

Robert Hunter en Carlos Garcia betreden de plaats delict. Niets is gelogen als er gezegd wordt dat ze zoiets gruwelijks nog nooit eerder hebben gezien. De auteur laat je daar als lezer van meegenieten en weet de sfeer en het tafereel beeldend op het netvlies van de lezer binnen te laten komen. Een huiveringwekkende rilling zal over je lijf lopen als je leest wat er gaande is in deze kamer. 

Het duo neemt alles in zich op, maar kan er niet aan ontkomen dat hun lijf en brein weerstand bieden. Hunter ontdekt dat de moordenaar een boodschap probeert achter te laten. Het is hen niet direct duidelijk wat deze boodschap is, omdat deze cryptisch is weergegeven. Het duo is ervan overtuigd dat deze moordenaar gestopt moet worden en samen gaan ze op jacht naar deze moordenaar. 

Helaas lukt het hen niet de moordenaar te vinden voordat een volgend slachtoffer valt. Harde muziek leidt een persoon naar een nieuwe plaats delict. Ook hier is het een groot slagveld. En ook hier wordt een boodschap achtergelaten. Al snel wordt het eerste puzzelstukje gevonden en komt het duo erachter dat de moordenaar zichzelf beschouwt als een ware kunstenaar die hen iets probeert duidelijk te maken. Wat dat is blijft lange tijd verborgen; iedere keer wordt er een tipje van de sluier opgelicht. Robert Hunter’s ervaring met dit soort verknipte geesten laat hem zijn intuïtie volgen en hierdoor vallen steeds meer puzzelstukjes op zijn plek. 

De auteur slaagt er met De beeldhouwer ook weer in de thrillerlezer op zijn wenken te bedienen. Met zijn ranzige en bloederige scenes vol details vliegen dood en verderf je om de oren. Deze moordenaar gaat op mensonterende manier om met zijn slachtoffers. Hij drijft hen tot waanzin en is er op uit om hen zo lang mogelijk te laten lijden. Tot in de kleinste details word je daarin meegenomen, waardoor je nekharen regelmatig overeind staan.

Chris Carter weet met zijn plotwendingen de lezer regelmatig op het verkeerde been te zetten en weet het verhaal in de plot naar een nog hoger niveau te tillen door met een bloederige, verrassende ontknoping te komen

De schrijfstijl van Carter is daarbij subliem. De schrijver weet met zijn aangename, vlotte schrijfstijl en zeer gedetailleerde scenes je door het boek te blazen. Ieder hoofdstuk weet de auteur te eindigen met een climax waardoor je keer op keer toch nog even een hoofdstuk verder leest. 

Dat Chris Carter niet voor tere zieltjes is, dat wisten we al. In deze thriller weet hij dat naar een nog hoger niveau te tillen door een groot, bloederig schouwspel neer te zetten en dit levensecht op het netvlies van de lezer binnen te laten komen. Een huiveringwekkende rilling zal over je lijf lopen als je leest wat er hier gaande is! Chapeau. 

De beeldhouwer is een thriller die je gelezen móét hebben.