Chris Ryan is net als wapenbroeder Andy McNab een oorlogsveteraan. Hij streed jarenlang geheime oorlogen met de Special Air Service. Samen met McNab voerde hij de noodlottige operatie Bravo Two Zero uit. Hij was de enige militair die uit de Iraakse woestijn wist te ontsnappen. Na zijn carrière gooide hij zich op het schrijven van actiethrillers. Zijn boeken verschilden tot voor kort in een facet met die van McNab: nagenoeg elk boek kende een nieuwe hoofdpersoon. Sinds De Krijgsheren is hier echter verandering in gekomen: SAS militair Danny Black kwam in dit boek naar voren en beviel blijkbaar zo goed, dat hij ook in Terroristenjager aan de slag mag.
Danny Black en collega Spud worden op een bijzondere missie gestuurd. Een stel terroristen maakt de straten van Londen onveilig en zaaien daarbij dood en verderf. Aan Black de taak om de terroristen tegen te houden. Het leidt hen van Londen naar het van terroristen vergeven Jemen.
Van Chris Ryan weten we wat we kunnen verwachten. Een rauw verhaal, doorspekt met realisme, en een schrijfstijl waarin geen woord teveel is neergepend. Ook in Terroristenjager is dit weer het geval. De actie is snel, heftig en bovenal door iemand beschreven die het allemaal zelf een keertje heeft meegemaakt.
De verhaallijn is interessant, maar redelijk rechtlijnig. Zo weten we vanaf pagina 1 al waar we mee van doen hebben: de held die de terrorist moet opjagen en doden. Chris Ryan heeft gepoogd dit simpele gegeven te omlijsten met een complottheorie die doorspeelt tot in de hoogste regionen van de westerse inlichtingendiensten en dat levert zowaar een interessante climax op. Zoals het gezegd is het verhaal rechtlijnig. Maar net op het moment dat de rechtlijnigheid door dreigt te schieten in saaiheid, weet Ryan met een verandering van locatie (van Londen naar Jemen) en de verandering in het plot de lezer bij de les te houden. Daar komt nog bovenop dat Ryan humor laat terugkomen in het verhaal en de persoonlijke ervaringen van Danny’s vriendin Clara. Genoeg te beleven dus.
Al met al is Terroristenjager wederom een interessante actiethriller van de hand van Chris Ryan waarin genoeg te beleven valt.
Danny Black en collega Spud worden op een bijzondere missie gestuurd. Een stel terroristen maakt de straten van Londen onveilig en zaaien daarbij dood en verderf. Aan Black de taak om de terroristen tegen te houden. Het leidt hen van Londen naar het van terroristen vergeven Jemen.
Van Chris Ryan weten we wat we kunnen verwachten. Een rauw verhaal, doorspekt met realisme, en een schrijfstijl waarin geen woord teveel is neergepend. Ook in Terroristenjager is dit weer het geval. De actie is snel, heftig en bovenal door iemand beschreven die het allemaal zelf een keertje heeft meegemaakt.
De verhaallijn is interessant, maar redelijk rechtlijnig. Zo weten we vanaf pagina 1 al waar we mee van doen hebben: de held die de terrorist moet opjagen en doden. Chris Ryan heeft gepoogd dit simpele gegeven te omlijsten met een complottheorie die doorspeelt tot in de hoogste regionen van de westerse inlichtingendiensten en dat levert zowaar een interessante climax op. Zoals het gezegd is het verhaal rechtlijnig. Maar net op het moment dat de rechtlijnigheid door dreigt te schieten in saaiheid, weet Ryan met een verandering van locatie (van Londen naar Jemen) en de verandering in het plot de lezer bij de les te houden. Daar komt nog bovenop dat Ryan humor laat terugkomen in het verhaal en de persoonlijke ervaringen van Danny’s vriendin Clara. Genoeg te beleven dus.
Al met al is Terroristenjager wederom een interessante actiethriller van de hand van Chris Ryan waarin genoeg te beleven valt.