Toen Christian de Coninck, door ziekte noodgedwongen thuis kwam te zitten, schreef hij uit verveling zijn eerste manuscript. Hij stuurde deze naar uitgeverij Houtekiet en tot zijn verbazing wilden zij in zee gaan met de Vlaamse politiecommissaris. Dit was in 2005 en we zijn inmiddels meer dan 20 boeken verder.

De Coninck heeft vijftien boeken geschreven met het duo Goris & Pauwels als hoofdpersonages. De laatste, Agonie, verscheen in oktober 2020.

Daarnaast heeft hij inmiddels ook vier boeken met Lodewijk Pynaert als hoofdpersonage geschreven, waarvan Dodenberg de nieuwste titel is. Deze serie speelt zich af in Brussel, na de Eerste Wereldoorlog. In het vorige boek van deze serie, Dodensteeg, leek het met name dat De Coninck moeite had om zijn lezers het gevoel te geven dat zij het verhaal in die periode ook meeleefde. In Dodenberg is hij daar veel beter in geslaagd.

In Brussel wordt de echtgenote van een Belgische volksvertegenwoordiger voor haar deur vermoord. Het wordt de eerste belangrijke zaak voor de pas opgerichte politie van parket onder leiding van hoofdcommissaris Lode Pynaert. Het blijft echter niet bij een moord want er volgen verschillende pogingen waarbij de vrouwen afschuwelijk worden verminkt.

Er zijn weinig getuigen en wie al iets heeft gezien, beschrijft de dader als 'iemand met een masker'. De pers krijgt lucht van de zaak en spreekt van ‘de gemaskerde moordenaar’. De druk op Pynaert groeit en hij krijg maar geen vat op de zaak.

Ondertussen komt er bij het parket een anonieme brief binnen waarin een vrouw wordt beschuldigd van een gifmoord op haar rijke echtgenoot. Ook met deze zaak worden Pynaert en De Cruyenaere belast.

De Coninck heeft twee zaken verwerkt in Dodenberg die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben. En tot vrij lang in het boek blijkt uit niets dat dit ook het geval is. De connectie lijkt een beetje geforceerd. 

De Vlaamse schrijver weet zijn personages altijd zonder opsmuk heel precies in het verhaal te plaatsen en in dit boek is met name het personage van Agnes Lambert welke eruit springt. Daar dit inmiddels het vierde deel is in deze serie, is het de bedoeling dat de hoofdpersonages meegroeien. Bij Lode Pynaert lijkt het een beetje alsof hij milder en minder stug wordt. In tegenstelling tot Cyriel De Cruyenaere, die steeds meer groeit, zowel als politieagent maar ook als mens. Was hij eerst een wat wereldvreemde schichtige jongeman, daar groeit hij nu in zijn rol. 

Christian de Coninck evolueert als auteur echter ook mee. Hij weet steeds beter zijn historische feiten zo in het verhaal in te bedden, dat de lezer zich goed kan vereenzelvigen met de periode welke hij probeert te beschrijven.  Houtekiet heeft er in 2005 goed aan gedaan om het manuscript dat De Coninck naar de uitgever stuurde op waarde in te schatten. Hij is een meer dan goede aanvulling op de bestaande Vlaamse misdaadschrijvers. Een aanrader!