De toekomst ziet er in Tinnen soldaten van Christopher Golden niet positief uit. De wereldeconomie ligt op zijn gat; burgeroorlogen verscheuren hele landen en de Verenigde Staten hebben hun rol als globale politieagent nog verder opgepakt. In die wereld is Danny Kelso infanterist in het Amerikaanse leger. Maar niet zomaar een zandhapper; hij is een afstandinfanterist. Vanuit zijn luie stoel bestuurt hij een robot, die nagenoeg onoverwinnelijk is. Het levert nog meer haat aan het adres van Amerika. De robots worden bestuurd vanuit The Hump, een legerbasis in Duitsland. Samen met een peloton andere ‘tinnen soldaten’ wordt Kelso ingezet in brandhaard Syrië als er iets verkeerd gaat. Er vinden wereldwijd aanslagen plaats op de tinnen soldaten en er wordt een EMP (elektromagnetische puls) gelanceerd, die alle elektronische apparaten uitschakelt. De verbinding met de thuisbasis valt weg en Kelso en zijn maatjes zijn op zichzelf aangewezen. Wie hebben het op de tinnen soldaten gemunt en wat is hun doel? 

Tinnen soldaten geeft een realistisch en zorgwekkend beeld van de nabije toekomst. Het klinkt allemaal erg futuristisch, maar de inzet van het leger op afstand gebeurt al jaren. Denk alleen maar aan de UAV’s (drones in de volksmond) die met name de Verenigde Staten inzetten in alle brandhaarden in de wereld. De inzet van ‘bots’ is dan maar een kleine stap verder en Golden buit dat futuristische realisme op uitstekende wijze uit. Met name het beginstuk van Tinnen soldaten is ‘ijzer’sterk. Het biedt een onthutsend beeld van de problemen van morgen en zuigt de lezer met dat fatalisme het verhaal in. Toch weet Golden deze sterke lijn niet door te zetten. Na het eerste deel schakelt Tinnen soldaten door naar versnelling zes om pas aan het eind weer in zijn ‘vrij’ te komen. Het verwordt van een futuristische thriller een (bijna) doorsnee actiethriller dat ook behuisd had kunnen worden door een stel mariniers in Irak. Dat is eeuwig zonde, want juist dat toekomstige facet maakte deel 1 van het boek zo sterk. Toch doet Golden een goede poging door ook andere verhaallijnen te introduceren. We zien bijvoorbeeld de Amerikaanse en Russische president die een serie aanslagen in Athene moeten zien te overleven en is een Amerikaanse technicus op de Duitse legerbasis alles in het werk aan het stellen om het peloton van Kelso te laten overleven. Dit doet echter niet veel af aan de indruk dat er wel heel veel kogels en raketten de revue passeren. 

Golden heeft met Tinnen soldaten een actieverhaal neergezet, maar wel met een zeer menselijk tintje. Zo is er de interactie en liefde tussen Kelso en collega Wade, maar ook de moeizame relatie tussen Alex Day en haar vader, de ambassadeur in Syrië. En hoe menselijk is een ‘bot’ waarin de menselijke ziel achterblijft als de robot ‘sneuvelt’? Het zijn zomaar wat voorbeelden van de menselijke trekjes die de schrijver in het verhaal heeft verwerkt. Golden poogt met deze menselijkheid de aandacht af te leiden van de rechttoe-rechtaan stijl waarmee hij het boek doorspekt en slaagt daar wel in. Het brengt wat meer tweedimensionaliteit in het verhaal dat anders ook door McNab of Chris Ryan geschreven had kunnen zijn. 

Het plot is interessant, maar heeft niet veel verrassingen voor de lezer in petto. Het draait om anarchisten die zat zijn van de inmenging van Amerika in de problematiek van andere landen. Het is allemaal wat uitvergroot ten opzichte van de verhaallijnen van andere actiethrillerauteurs maar is geschoeid op dezelfde leest. 

Toch heeft Golden met Tinnen soldaten wel degelijk een gevoelige snaar geraakt. Met name de fatalistische en rauwe beschrijving van onze nabije toekomst komt dichterbij dan de lezer wil. Het zet een toon die, wanneer deze in het hele boek was doorgevoerd, subliem en onvergetelijk was geweest. Wanneer zullen er ‘bots’ in onze straten marcheren?