Hoewel zijn naam Italiaans klinkt, is Christopher Paolini een echte Amerikaan. Geboren en nog altijd woonachtig in Montana, kent de auteur een grote schare fans. Met Eragon, het eerste deel in de middeleeuwse fantasyreeks genaamd Het Erfgoed, brak hij internationaal door en wisten miljoenen lezers wie deze aimabele man was. Ook de volgende drie boeken uit de serie zijn immens populair en hebben bijgedragen aan zijn populariteit.

Waar Het Erfgoed-kwartet de fictieve wereld Alagaesia beschrijft, waarin Eragon (De laatste der Drakenrijders) met zijn draak Saphira het opneemt tegen de duistere koning Galbatorix, kiest de fantasyauteur met zijn nieuwe boek voor een geheel andere wereld en tijdsperiode. Het is echt het ene uiterste tegenover het andere uiterste, want Slapen in een zee van sterren – zoals deze nieuwe vuistdikke pageturner getiteld is – is een verhaal dat zich afspeelt ver in de toekomst, tussen vele onbekende planeten in een omvangrijk universum. Het is het begin van een nieuwe reeks; Het Fractalverse.

Kira Navárez is xenobioloog; ze onderzoekt onontdekte, biologische flora en fauna op buitenlandse planeten en analyseert zodoende of leven op die planeet mogelijk is. Tijdens een laatste controle op de maan Adrasteia, een routinemissie, valt haar iets vreemds op. Ze besluit het te onderzoeken, maar valt plots diep naar beneden in een mysterieuze, oude kloof. Wanneer daar haar nieuwsgierigheid de overhand krijgt en ze een met stof bedekte steen aanraakt, schiet er een zwarte stofsliert over haar lichaam, die het vervolgens volledig bedekt, waarna Kira flauwvalt. Als ze weer bijkomt, blijken haar teamleden haar te hebben gevonden en lijkt alles in orde te zijn. Maar al snel neemt een soort vreemd, buitenaards pak haar lichaam over, en wordt ze wederom volledig bedekt met een biologisch zwart materiaal dat gewelddadig uithaalt tegen haar bevriende mede-wetenschappers. Kira blijft dit keer bij kennis en maakt bewust mee hoe het pak vreemde vormen aanneemt en allerlei wapens creëert die haar teamleden aanvallen.

Een militair schip, opgeroepen tijdens Kira’s ongeluk, schiet te hulp. Het haalt op wat er over is van het team en onderzoekt de rapporten van de buitenaardse ontdekking. Kira wordt in een soort quarantaine geplaatst en aan een grondig onderzoek blootgesteld. Maar aan het onderzoek komt abrupt een einde als het ruimteschip wordt aangevallen door een buitenaardse soort. Waarschijnlijk ligt Kira’s ontdekking hieraan ten grondslag en dus zal Kira moeten leren om de vreemde krachten van het pak te gebruiken om zichzelf en de rest van het menselijke ras te verdedigen.

In Slapen in een zee van sterren staan het eerste contact met buitenaardse wezens en Kira’s ontdekkingstocht rondom het levendige pak centraal. Het Zachte Mes, zoals het pantserpak genaamd is, lijkt Kira te beschermen, ten koste van alles en duidelijk met een hoger doel. Samen met Kira ontdek je wat dit is, compleet met de zenuwslopende situaties die het teweeg brengt.

Wat het nog interessanter maakt, is dat het zich afspeelt in de verre toekomst van onze eigen wereld. Alles in dit verhaal is gebaseerd op hoe mensen de technologische mogelijkheden hebben doorontwikkeld, hoe dit heeft geleid tot het kunnen reizen naar andere planeten en daar kolonies op te bouwen. En nog verder: hoe we middels FTL-technologie (Faster Than Light) naar andere dimensies kunnen springen. Het is bijzonder geniaal hoe Paolini dit universum zo uitgebreid heeft neergezet. Gedurende het verhaal voegt hij nieuwe details toe aan zijn spectrum, bestaande uit technische details over het reizen met de snelheid van het licht en de aansturing van de ruimteschepen tot het ontstaan van nieuwe samenlevingen en bevolkingsgroepen op de diverse planeten. De wetenschappelijke artikelen achter in het boek laten zien dat er ongelofelijk goed is nagedacht over alle toepassingen en situaties. Zeer indrukwekkend en een enorm geslaagde toevoeging van het verhaal.

Ook de personages passen perfect. Kira is als protagonist geweldig: een ijzersterk karakter met een diepgaand doorzettingsvermogen en een geloofwaardig handelen. Haar ontwikkeling is duidelijk en logisch, en haar gevoelens zijn verklaarbaar. Maar de bijrollen in het boek zijn de absolute uitblinkers. Het team dat Kira vergezelt op haar missie bestaat uit louter boeiende personen, met elk een eigen karakter en achtergrond. Van de warrige scheepsarts Vishal tot een kolossale Koreaanse machinechef, en van de recht-door-zee voerende kapitein Falconi tot de stugge eerste officier Nielsen; het zijn stuk voor stuk markante types, met humor, pit en energie. Het geeft het verhaal een fijne schwung en een filmische uitstraling.

Tot voor kort waren er nog weinig tekenen van intelligent buitenaards leven, maar de vondst van het pak verandert alles. Ook hier trekt Paolini een blik met bizarre creaties open. De Kwallen zien eruit als de monsterlijke aliens die we kennen uit films; zij vormen in eerste instantie de vijand, maar al snel volgen er meer, in diverse gedaantes. Laat het je niet afschrikken dit boek te lezen, want Paolini beschrijft het levendig en neemt de tijd om ook hun achtergronden uit te leggen.

Waar een film al snel de essentie van de situatie voorbijsnelt, neemt Paolini dus de tijd om alle situaties, vormen en planeten te omschrijven. Het is nodig om het verhaal te kunnen begrijpen, en Paolini toont zich daarin een bekwaam – en zeer creatief – auteur. De appendices na het werkelijke verhaal vormen een krachtige onderstreping dat Paolini alles tot in detail heeft uitgeplozen en uitgeschreven. Alles klopt. Alles staat als een huis. Het is werkelijk briljant.

Slapen in een zee van sterren overrompelt en doet verbazen, en het verlangen naar meer stijgt naarmate het einde van het boek nadert. Zelden zo’n omvangrijk en tegelijkertijd compleet verhaal gelezen als dit boek, en dat beseffende dat Paolini nog lang niet klaar is met dit epos, en dat de grenzen van zijn universum nog lang niet zijn bereikt. Alsof de volledigheid zichzelf nog verder gaat aanvullen. Dit is sciencefiction in optima forma; de basis en de perfectie in één. Ruim 800 pagina’s is ruim te weinig.