Met Een moordgids voor antiekverzamelaars heeft C.L. Miller een grote droom verwezenlijkt. Voortaan ligt haar eigen eersteling uitnodigend op de planken van de boekwinkels.

Freya Lockwood, zevenenveertig jaar oud, heeft het pittoreske Engelse dorpje waarin ze opgroeide jarenlang ontweken. Tot op de dag dat ze het overlijden verneemt van antiekhandelaar Arthur Crockleford, haar voormalige mentor. Ze haat deze man intussen, hij was evenwel de beste vriend van tante Carole. Arthur is op mysterieuze wijze om het leven gekomen. Freya verlaat haar woonplaats in Londen en reist naar het platteland. Samen met de excentrieke tante Carole zet ze alles op alles om de waarheid bloot te leggen.

‘De haartjes in mijn nek kwamen ineens overeind; er was hier iets niet in de haak.’

De speurtocht van de twee dames leidt naar een oud landhuis, waar een weekend voor antiekliefhebbers plaatsvindt. Het antiek bestaat echter uit slechte reproducties. De aanwezige gasten gedragen zich ginds opvallend grimmig en geheimzinnig. Welke rol heeft Arthur Crockleford in dit alles gespeeld? Lossen Freya en Carole het raadsel tijdig op, of slaat de moordenaar opnieuw toe?  

De proloog is alvast intrigerend en raadselachtig. Wat volgt is een eerder traag relaas van de gebeurtenissen. Freya is het hoofdpersonage en de ik-verteller, toch heeft ze het niet alleen voor het zeggen. Ook anderen nemen het perspectief van haar over. De auteur diept de belangrijkste personages uit als dynamische karakters. Ze schenkt eveneens aandacht aan de scherpe randjes van enkele figuren. Zo heeft bijvoorbeeld Arthur iets op zijn geweten, waardoor de warme relatie met Freya helemaal stuk is gegaan. Op het hoe en het waarom hiervan moet de lezer lang wachten. De spanningsboog is niet strak aangespannen; pas vanaf de tweede helft van het boek nemen de druk en de vaart toe. De apotheose wordt voorafgegaan door enkele onverwachte incidenten. 

‘Ik keek uit het achterraam naar buiten en zag de schaduwachtige gedaante de parkeerplaats op rennen; zijn gezicht was nog steeds niet te zien. We waren veilig. Voorlopig.’

Cara Miller hanteert een toegankelijke pen en ze staat garant voor een dosis puur leesplezier. Tevens geeft ze je een inkijk in het wereldje van de antiquiteiten en nepkunst. Ze komt zelf uit een nest van antiekexperts, daar maakt ze handig gebruik van. Ietwat jammer van het grote aantal personages; meermaals voelen hun motieven en achtergrondverhalen niet gepast aan. De filmisch weergegeven setting en de sfeer zijn pluspunten. De schrijver kent South Suffolk als de palm van haar hand; ze woont er trouwens. 

Een moordgids voor antiekverzamelaars is een traditioneel moordmysterie, een cosy crime met een voorzichtige knipoog naar Agatha Christie. Zo confronteert Freya alle verdachten samen tijdens een besloten weekend voor kunstcollectioneurs. Alle mogelijke daders komen samen in één kamer. Een vermakelijk debuut.