De Nieuw-Zeelandse auteur David Hair heeft zich met zijn De Getijdenvloed in een klap onmisbaar gemaakt onder de liefhebbers van fantasy. De reeks bestaat uit acht delen, waarvan De goddeloze oorlog deel vijf is.
Wie de serie een beetje kent, weet dat er veel verschillende verhaallijnen tegelijk lopen in een universum die Urte heet. Eigenlijk is dat een synoniem voor aarde. Urte bestaat uit twee verschillende continenten, Antiopia en Yuros. De twee delen worden gescheiden door een zee. In die zee is ooit een brug gebouwd, de Leviathan-brug ofwel de Brug der Getijden. Die komt eens in de zoveel jaar boven water te staan. En dat is hét moment dat de mensen van Yuros de brug oversteken om voor eens en altijd Antiopia in te nemen.
Tegen deze achtergrond zijn in De goddeloze oorlog verschillende hoofdpersonen onderweg om ervoor te zorgen dat deze strijd voor altijd wordt beslecht. Elena Anborn was bijvoorbeeld onderdeel van een plan van Gurvon Gyle, een intrigant aan het hof van Javon. Hij wilde de regering van dat land omver gooien maar Elena stak er een stokje voor. Haar missie is om nu, samen met Kazim, Gurvon ten val te brengen.
Of kijk eens naar de verhaallijn van Rimona. Ooit een dochter van een arme handelaar, werd ze uitverkozen door de grote magiër Antonin Meiros om zijn kinderen te dragen. Meiros is inmiddels dood maar zij is zwanger. Haar kinderen zullen ook magiërs worden, maar ze merkt dat ze zelf ook over gnosis (de kunde van magie) beschikt.
Je ziet het al: De brug der getijden is een enorm rijke fantasyreeks. En ook De goddeloze oorlog is een boek waarin veel, heel veel, gebeurt. Omdat het boek voortborduurt op de eerste vier delen, is het geen doen om het boek losstaand te lezen. Maar de tip is dan ook om de serie als geheel op te pakken, want je zult niet teleurgesteld worden; dit is het beste wat het fantasygenre te bieden heeft.
Hair weet met Urte een prachtige wereld op te wekken die wel wat op die van ons lijkt. Yuros is daarbij de westerse wereld, die Antiopia (het Midden-Oosten) als achtergesteld ziet. Wie echter dichterbij kijkt, zie dat dat continent juist enorm ontwikkeld is. De mensen van Antiopia zitten dan ook niet te wachten op die westerse overheersing en pakken de wapens op.
De goddeloze oorlog heeft naast de verschillende verhaallijnen, ook diverse aggregatieniveaus. Zo zijn er intriges op persoonsniveaus, maar er worden ook complete veldslagen uitgevochten. Deze diversiteit maakt van dit boek een genot om te lezen. Daarbij schuwt Hair geweld niet. De manieren hoe de personen tot hun eind komen zijn soms afschuwelijk, maar dit past goed bij de sfeer van het boek.
De Brug der Getijden-reeks is misschien wel een van de betere fantasyreeksen van de laatste jaren. Het is geschikt door de doorgewinterde fantasyliefhebber, maar ook beginners in het genre kunnen deze reeks -en dus De goddeloze oorlog- goed oppakken. Je zult snel in de wereld van Urte worden gezogen en het laat je pas na de laatste pagina los. Gelukkig zijn er na De goddeloze oorlog nog drie delen te gaan.
