David Hewson is van vele markten thuis. Hij schreef mee aan De Killing, maakte hij hoorspelen van Shakespeare, verdiepte zich in Amsterdam en schrijft daar een spraakmakende thrillerserie over, en is hij bekend geworden rondom de Romeinse inspecteur Nic Costa. Onlangs verscheen het nieuwste deel in de serie. Maar het begon ooit met De Vaticaanse moorden. Uitgeverij Boekerij gaf het boek onlangs nieuw uit als De Vaticaanmoorden. Lees hier onze recensies en hier onze interviews met David Hewson.
De jonge rechercheur Nic Costa wordt bij een lugubere moordzaak geroepen. Er zijn twee lijken aangetroffen in een kerk. Een van hen is gevild. De Vaticaanse politie is er ook bij, maar werkt Costa meer tegen dan mee. De weken erna worden er nog meer moorden gepleegd en die hebben een grote gelijkenis met de Martelaren der Heiligen, een mythe over de dood van heiligen en geschilderd door Caravaggio. Binnen de Vaticaanse muren lijkt een zondebok gevonden voor deze muren, maar dat is niet de moordenaar. Ook lijken de doden allemaal één ding gemeen te hebben; ze kenden allen Sara Farenese, een historicus die gespecialiseerd is in de Rooms-Katholieke Kerk. Samen met haar en zijn collega’s gaat de piepjonge Nic Costa op zoek naar de dader én het motief.
David Hewson schreef A season for the dead, zoals De Vaticaanmoorden origineel heet, in 2004. Het was het begin van een zeer succesvolle serie rondom politieman Nic Costa. En de serie kent zelfs een spin off met patholoog anatoom Teresa Lupo in de hoofdrol: Dans van de doden. In De Vaticaanmoorden maakt de lezer voor het eerst kennis met de jonge Nic Costa. Hij is 27 jaar oud als hij deze heftige moordzaken met zijn kompaan moet oplossen. Hewson weet met De Vaticaanmoorden direct indruk te maken. Met name de karakterontwikkeling is treffend. Naast de moordzaak besteedt de Brit namelijk minstens evenveel tijd aan de uitwerking van de personages. Zo wordt Nic Costa’s doopceel gelicht en krijgt de relatie met vader Marco direct veel aandacht. Dit geldt ook voor Sara Farenese, die meer op haar kerfstok lijkt te hebben dan in eerste instantie het geval is. De verdieping van de personages is daarmee een van de krachtigste punten van De Vaticaanmoorden.
De plot leunt in eerste instantie veel op de kennis en kunde van Hewson over de Rooms-Katholieke Kerk. Die krijgt daarmee ook veel aandacht en lijkt iets op De Da Vinci Code van Dan Brown. We zeggen met nadruk ‘iets’, want waar Brown een flitsende thriller schrijft, heeft Hewson met zijn plot een langzamere, diepgaande thriller geschreven. Het verhaal blijft overigens overal interessant en dat komt met name door Hewson die veel historische feiten inbrengt, details toekent aan de gebeurtenissen en de tijd neemt voor de ontwikkeling van het plot. In het verhaal weet David Hewson de lezer, ondanks dat de moordenaar al snel bekend is, meerdere malen de verkeerde kant op te sturen. Kundig gedaan!
Een andere pijler van de kwaliteit die De Vaticaanmoorden uitstraalt, is de locatie. Nic Costa is een op en top Romein en kent de straatjes van de historische stad dus als zijn broekzak. En dat is dus ook zo voor Hewson zelf. Hij heeft zichtbaar enorm veel onderzoek gedaan in en rond de stad, want het lijkt haast een reisgids die je soms leest. Historische plekken, kerken, pleinen en slechtere buurten; de lezer wordt ondergedompeld in een bloedhete stad in augustus.
De Vaticaanmoorden is een heerlijke kennismaking met Nic Costa en toont direct het grote schrijverstalent van David Hewson. Een knap plot, uitstekend uitgewerkte personages en een locatiebeschrijving om je vingers bij af te likken. Een echte aanrader voor thrillerliefhebbers!
De jonge rechercheur Nic Costa wordt bij een lugubere moordzaak geroepen. Er zijn twee lijken aangetroffen in een kerk. Een van hen is gevild. De Vaticaanse politie is er ook bij, maar werkt Costa meer tegen dan mee. De weken erna worden er nog meer moorden gepleegd en die hebben een grote gelijkenis met de Martelaren der Heiligen, een mythe over de dood van heiligen en geschilderd door Caravaggio. Binnen de Vaticaanse muren lijkt een zondebok gevonden voor deze muren, maar dat is niet de moordenaar. Ook lijken de doden allemaal één ding gemeen te hebben; ze kenden allen Sara Farenese, een historicus die gespecialiseerd is in de Rooms-Katholieke Kerk. Samen met haar en zijn collega’s gaat de piepjonge Nic Costa op zoek naar de dader én het motief.
David Hewson schreef A season for the dead, zoals De Vaticaanmoorden origineel heet, in 2004. Het was het begin van een zeer succesvolle serie rondom politieman Nic Costa. En de serie kent zelfs een spin off met patholoog anatoom Teresa Lupo in de hoofdrol: Dans van de doden. In De Vaticaanmoorden maakt de lezer voor het eerst kennis met de jonge Nic Costa. Hij is 27 jaar oud als hij deze heftige moordzaken met zijn kompaan moet oplossen. Hewson weet met De Vaticaanmoorden direct indruk te maken. Met name de karakterontwikkeling is treffend. Naast de moordzaak besteedt de Brit namelijk minstens evenveel tijd aan de uitwerking van de personages. Zo wordt Nic Costa’s doopceel gelicht en krijgt de relatie met vader Marco direct veel aandacht. Dit geldt ook voor Sara Farenese, die meer op haar kerfstok lijkt te hebben dan in eerste instantie het geval is. De verdieping van de personages is daarmee een van de krachtigste punten van De Vaticaanmoorden.
De plot leunt in eerste instantie veel op de kennis en kunde van Hewson over de Rooms-Katholieke Kerk. Die krijgt daarmee ook veel aandacht en lijkt iets op De Da Vinci Code van Dan Brown. We zeggen met nadruk ‘iets’, want waar Brown een flitsende thriller schrijft, heeft Hewson met zijn plot een langzamere, diepgaande thriller geschreven. Het verhaal blijft overigens overal interessant en dat komt met name door Hewson die veel historische feiten inbrengt, details toekent aan de gebeurtenissen en de tijd neemt voor de ontwikkeling van het plot. In het verhaal weet David Hewson de lezer, ondanks dat de moordenaar al snel bekend is, meerdere malen de verkeerde kant op te sturen. Kundig gedaan!
Een andere pijler van de kwaliteit die De Vaticaanmoorden uitstraalt, is de locatie. Nic Costa is een op en top Romein en kent de straatjes van de historische stad dus als zijn broekzak. En dat is dus ook zo voor Hewson zelf. Hij heeft zichtbaar enorm veel onderzoek gedaan in en rond de stad, want het lijkt haast een reisgids die je soms leest. Historische plekken, kerken, pleinen en slechtere buurten; de lezer wordt ondergedompeld in een bloedhete stad in augustus.
De Vaticaanmoorden is een heerlijke kennismaking met Nic Costa en toont direct het grote schrijverstalent van David Hewson. Een knap plot, uitstekend uitgewerkte personages en een locatiebeschrijving om je vingers bij af te likken. Een echte aanrader voor thrillerliefhebbers!
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
De jonge rechercheur Nic Costa wordt bij een lugubere moordzaak geroepen. Er zijn twee lijken aangetroffen in een kerk. Een van hen is gevild. De Vaticaanse politie is er ook bij, maar werkt Costa meer tegen dan mee. De weken erna worden er nog meer moorden gepleegd en die hebben een grote gelijkenis met de Martelaren der Heiligen, een mythe over de dood van heiligen en geschilderd door Caravaggio. Binnen de Vaticaanse muren lijkt een zondebok gevonden voor deze muren, maar dat is niet de moordenaar. Ook lijken de doden allemaal één ding gemeen te hebben; ze kenden allen Sara Farenese, een historicus die gespecialiseerd is in de Rooms-Katholieke Kerk. Samen met haar en zijn collega’s gaat de piepjonge Nic Costa op zoek naar de dader én het motief.
David Hewson schreef A season for the dead, zoals De Vaticaanmoorden origineel heet, in 2004. Het was het begin van een zeer succesvolle serie rondom politieman Nic Costa. En de serie kent zelfs een spin off met patholoog anatoom Teresa Lupo in de hoofdrol: Dans van de doden. In De Vaticaanmoorden maakt de lezer voor het eerst kennis met de jonge Nic Costa. Hij is 27 jaar oud als hij deze heftige moordzaken met zijn kompaan moet oplossen. Hewson weet met De Vaticaanmoorden direct indruk te maken. Met name de karakterontwikkeling is treffend. Naast de moordzaak besteedt de Brit namelijk minstens evenveel tijd aan de uitwerking van de personages. Zo wordt Nic Costa’s doopceel gelicht en krijgt de relatie met vader Marco direct veel aandacht. Dit geldt ook voor Sara Farenese, die meer op haar kerfstok lijkt te hebben dan in eerste instantie het geval is. De verdieping van de personages is daarmee een van de krachtigste punten van De Vaticaanmoorden.
De plot leunt in eerste instantie veel op de kennis en kunde van Hewson over de Rooms-Katholieke Kerk. Die krijgt daarmee ook veel aandacht en lijkt iets op De Da Vinci Code van Dan Brown. We zeggen met nadruk ‘iets’, want waar Brown een flitsende thriller schrijft, heeft Hewson met zijn plot een langzamere, diepgaande thriller geschreven. Het verhaal blijft overigens overal interessant en dat komt met name door Hewson die veel historische feiten inbrengt, details toekent aan de gebeurtenissen en de tijd neemt voor de ontwikkeling van het plot. In het verhaal weet David Hewson de lezer, ondanks dat de moordenaar al snel bekend is, meerdere malen de verkeerde kant op te sturen. Kundig gedaan!
Een andere pijler van de kwaliteit die De Vaticaanmoorden uitstraalt, is de locatie. Nic Costa is een op en top Romein en kent de straatjes van de historische stad dus als zijn broekzak. En dat is dus ook zo voor Hewson zelf. Hij heeft zichtbaar enorm veel onderzoek gedaan in en rond de stad, want het lijkt haast een reisgids die je soms leest. Historische plekken, kerken, pleinen en slechtere buurten; de lezer wordt ondergedompeld in een bloedhete stad in augustus.
De Vaticaanmoorden is een heerlijke kennismaking met Nic Costa en toont direct het grote schrijverstalent van David Hewson. Een knap plot, uitstekend uitgewerkte personages en een locatiebeschrijving om je vingers bij af te likken. Een echte aanrader voor thrillerliefhebbers!