Al sinds 1988 met haar debuut, Tot de dood ons scheidt, is Elizabeth George een vaste waarde in mijn boekenkast. En in mijn hoofd. Toen was Roberta Teyes, een boerenmeisje van 16, dader én slachtoffer. Toen al waren Lord Peter Linley en Barbara Havers een uniek koppel. Toen had Barbara haar ouders nog, Linley vrienden en minnaressen uit zijn adellijke kringen. Toen al kwam niet enkel een misdaad aan bod, maar ook gedetailleerde karaktertekeningen en messcherpe relatie-analyses. Toen al fileerde de Amerikaanse auteur messcherp en genadeloos de complexe en internationale Britse samenleving in al haar facetten.
Bijna 25 jaar en precies 20 boeken later kan de 21ste misdaad mij nog evenzeer boeien als de eerste. Opnieuw is het enige totaal onschuldige slachtoffer een meisje van 8. Dit keer legt George de grote Nigeriaanse gemeenschap in Londen onder een vergrootglas, met name de al dan niet rigoureuze toepassing van de Nigeriaanse religie en cultuur, met name vrouwenbesnijdenis. Ze heeft duidelijk uitgebreid onderzoek verricht naar dit fenomeen en vermenselijkt het lijden eromheen in een gedetailleerd verhaal dat niemand onberoerd kàn laten.
In de loop der jaren en boeken is elk deel in deze serie dikker geworden. Dat is onvermijdelijk gezien het steeds langere verleden dat Linley, Havers en sinds een aantal delen ook Winston Nkata met zich meeslepen. Het is verdienstelijk omdat George met elk boek verfijnder en gedetailleerder gaat schrijven. Zowel over de decors waarin elk verhaal zich afspelen als over de interacties tussen de personages. Of het nu om hond Peaches gaat, over dienstknecht Charlie of over hoofdcommissaris Hillier: iedereen die in dit boek figureert, wordt ten voeten uit geportretteerd. Zo lijkt het alsof de lezer zich zelf in het boek bevindt en in het verhaal rondwaart.
Elizabeth George mag dan in haar boeken Engelser zijn dan de Engelsen, in haar beschrijving van emoties, gedragingen en menselijk noodlot is ze nog opener dan de meeste andere Amerikanen. Toegeven, niet alle boeken waren meesterwerken, maar geen enkel Linley mysterie is slechts minder dan middelmatig. Iets te verbergen is weer een parel.
Schrijf jouw recensie!