Wie op de Instagrampagina van Emmelie Arents kijkt, ziet een inspirerende collage van voornamelijk boekenfoto’s. De Vlaamse – woonachtig in Toulouse – is een veellezer en op haar boekenposts pronken zowel Nederlandstalige als Engelstalige titels uit het Young Adult Fantasygenre. Ze geeft tips, schrijft korte recensies, houdt winacties en bovenal motiveert ze haar volgers. In 2020 debuteerde ze zelf als schrijver met het boek Het Hart van de Adelaar. Een jaar later ligt alweer haar tweede YA op de planken: De Woestijndief, dat het eerste deel is uit een duologie.
In De Woestijndief draait het om de tweelingbroers Taran en Amir. Het verhaal start op het moment dat Taran zojuist een diefstal heeft gepleegd en op de vlucht is voor de magische wezens van het slachtoffer, een beruchte en gevaarlijke magiër. Het brouwsel dat hij gestolen heeft, kan voor zijn arme familie een nieuw leven betekenen, dus zodra hij thuiskomt heerst er blijdschap. Maar dat is van korte duur, want twee wachters van de sultan staan op de stoep. Amir wordt als schuldige gezien en wordt opgepakt. Taran vlucht.
Amir heeft een kans op vrijheid, want hij wordt gekozen als één van de deelnemers van het Labyrint, een magisch spel, georganiseerd door De Raad (een groep van vijf magiërs), waarbij gevangenen het tegen elkaar opnemen en de winnaar zijn/haar vrijheid terugkrijgt. Als Taran hoort van Amirs deelname, zet hij alles op alles om zijn broer te redden, maar dan moet hij wel eerst afrekenen met zijn eigen problemen.
Waar veel auteurs ervoor kiezen om gedetailleerd op te bouwen naar een belangrijke gebeurtenis, zet Emmelie Arents grote stappen zonder ergens lang bij stil te staan. Een voorbeeld is als het besluit wordt genomen om de leermeester van Amir een waarheidsserum toe te dienen; op de volgende pagina is het al gebeurd en wordt een volgende actie voorbereid. Het zorgt een enorme vaart in het verhaal, waarbij je als lezer van de ene naar de andere spannende scène vliegt, met tussendoor ook plaats voor ontluikende liefde, zoals het een goed YA-verhaal betaamt. Haastige spoed is zelden goed, maar voor dit verhaal is het een goed gekozen belevenis. Voor je het weet ben je aan het eind belandt en heeft Arents nog enkele verassende twists in petto, die doen uitkijken naar het vervolg.
De basis van dit boek staat als een huis. Naast een kleine begrippenlijst voorin behoeft de zorgvuldig gecreëerde wereld nauwelijks uitleg. Al na een paar pagina’s zijn de omgeving, de rolverdelingen en de personages bekend. Het verhaal wordt voornamelijk verteld vanuit het perspectief van Taran en Amir, maar af en toe ‘switcht’ Arents het oogpunt naar een ander personage, waardoor geheimen bloot worden gelegd en de spanning opgevoerd wordt.
Taran ontmoet een behulpzame familie, die hem onderdak biedt en waarmee hij een veilige band opbouwt. Zijn plan om Amir te redden is niet zonder gevaren en zodoende raakt hij verstrikt in de wereld van de Hassani, de magiërs, die normaliter voor gewone mensen verboden terrein is. De verschillen tussen de Hassani en de rest van het volk zijn groot, de machtsverdeling is overduidelijk en hun onbekende krachten maken de magiërs onvoorspelbaar, al zijn de meeste goedaardig (toch?). Het is heerlijk om je als lezer in deze wereld te begeven, en door de geweldige vertelkunst van Emmelie Arents is het voor iedereen toegankelijk.
De Woestijndief is een zeer vermakelijke mix van diverse moderne, populaire Young Adult Fantasy. Het bevat elementen van De Hongerspelen, kent een Aladdin-achtige setting en ook de veelgehoorde vergelijking met Leigh Bardugo is te verklaren. Maar bovenal heeft Emmelie Arents een eigen, unieke stem. Ze verdient een groot lezerspubliek en heeft haar plekje gevonden tussen de auteurs die ze zelf zo graag leest en bespreekt. Het is tijd dat zij zelf wordt aanbevolen. Bij deze. Hulde en op naar De Meesterdief.
