Eugen O. Chirovici, kortweg E.O. Chirovici, debuteerde in 2017 in Nederland met zijn opzienbarende thriller Boek der Spiegels (lees onze recensie hier). Het boek verhaalde over een moordzaak in het verleden die in het heden moet worden opgelost. Wij concludeerden dat de van oorsprong Roemeense auteur 'een uitstekende verteller is, die ervoor zorgt dat het verhaal blijft hangen'. Dat is niet mis voor een thrillerdebuut. De nieuwe thriller van zijn hand heet Nacht in Parijs.
Een rijke man vraagt op zijn ziektebed om de psycholoog James Cobb. De reden; eind jaren zeventig was de toen jonge Joshua Fleischer, op bezoek bij zijn vriend in Parijs. Samen verbleven ze in een hotelkamer. Hij, vriend Abraham en de jonge Franse vrouw Simone, hadden een soort driehoeksverhouding. Althans, in het geheugen van Fleischer. De volgende ochtend echter trof hij Simone dood aan in de hotelkamer. Abraham was gevlogen. Wat er die nacht gebeurde? Fleischer weet het niet en op zijn doodsbed wil hij door middel van hypnose erachter komen wat er die beruchte nacht is gebeurd.
Bovenstaande neigt een beetje naar de opbouw van Boek der spiegels; er is een moordzaak in het verleden en in het heden wil iemand in het reine met zichzelf komen. Daartoe doet diegene een boekje open over deze zaak tegen een derde. In dit geval dus tegen James Cobb, de psycholoog die in de hedendaagse tijd via Joshua Fleischer de 'nacht in Parijs' voorgeschoteld krijgt. Met Nacht in Parijs weet E.O. Chirovici wederom een steengoede en onder de huid kruipende thriller neer te zetten. De manier hoe Chirovici de spanning in het boek weet op te bouwen, is van hoog niveau. Zijn schrijfstijl is to-the-point en grijpt de lezer. Gaandeweg het verhaal geeft de auteur de lezer steeds meer puzzelstukjes, om zelf het raadsel op te lossen. Maar wee degene die denkt snel te achterhalen hoe het zit; in de boeken van E.O. Chirovici is niets wat het lijkt. Want daartoe leert de Roemeen ons een grote les. Het geheugen houdt ons vaak, zo niet altijd, voor de gek. Want een herinnering is niet een objectieve weergave van wat er is gebeurd; het is slechts onze perceptie en ons gekleurde beeld van het gebeurde. Dat geldt niet alleen voor de getuigen rondom de Parijse moordzaak destijds; ook in het leven van James Cobb heeft een dramatische gebeurtenis plaatsgevonden. Cobb twijfelt aan zijn eigen geheugen; is het wel gebeurd zoals hij denkt dat het is gebeurd? Chirovici heeft hier klaarblijkelijk veel onderzoek naar gedaan, want de informatie die hij tentoonspreidt laat zien dat hij weet hoe ons brein werkt.
De personages in Nacht in Parijs worden geweldig neergezet. Als je denkt ze te leren kennen, komt Chirovici met nieuwe informatie die wéér een ander licht schijnt op bijvoorbeeld Fleischer of zijn vriend Abe. En wat er is gebeurd die nacht in Parijs? Dat weet Chirovici tot het laatst geheim te houden. Middels een grote plottwist legt hij een spannende climax neer, die de lezer vervolgens mag inkoppen. Knap gedaan.
Nacht in Parijs is een heerlijke onder de huid kruipende whodunnit, waarin Chirovici geweldige personages neerzet en laat zien een begenadigde auteur te zijn.
Een rijke man vraagt op zijn ziektebed om de psycholoog James Cobb. De reden; eind jaren zeventig was de toen jonge Joshua Fleischer, op bezoek bij zijn vriend in Parijs. Samen verbleven ze in een hotelkamer. Hij, vriend Abraham en de jonge Franse vrouw Simone, hadden een soort driehoeksverhouding. Althans, in het geheugen van Fleischer. De volgende ochtend echter trof hij Simone dood aan in de hotelkamer. Abraham was gevlogen. Wat er die nacht gebeurde? Fleischer weet het niet en op zijn doodsbed wil hij door middel van hypnose erachter komen wat er die beruchte nacht is gebeurd.
Bovenstaande neigt een beetje naar de opbouw van Boek der spiegels; er is een moordzaak in het verleden en in het heden wil iemand in het reine met zichzelf komen. Daartoe doet diegene een boekje open over deze zaak tegen een derde. In dit geval dus tegen James Cobb, de psycholoog die in de hedendaagse tijd via Joshua Fleischer de 'nacht in Parijs' voorgeschoteld krijgt. Met Nacht in Parijs weet E.O. Chirovici wederom een steengoede en onder de huid kruipende thriller neer te zetten. De manier hoe Chirovici de spanning in het boek weet op te bouwen, is van hoog niveau. Zijn schrijfstijl is to-the-point en grijpt de lezer. Gaandeweg het verhaal geeft de auteur de lezer steeds meer puzzelstukjes, om zelf het raadsel op te lossen. Maar wee degene die denkt snel te achterhalen hoe het zit; in de boeken van E.O. Chirovici is niets wat het lijkt. Want daartoe leert de Roemeen ons een grote les. Het geheugen houdt ons vaak, zo niet altijd, voor de gek. Want een herinnering is niet een objectieve weergave van wat er is gebeurd; het is slechts onze perceptie en ons gekleurde beeld van het gebeurde. Dat geldt niet alleen voor de getuigen rondom de Parijse moordzaak destijds; ook in het leven van James Cobb heeft een dramatische gebeurtenis plaatsgevonden. Cobb twijfelt aan zijn eigen geheugen; is het wel gebeurd zoals hij denkt dat het is gebeurd? Chirovici heeft hier klaarblijkelijk veel onderzoek naar gedaan, want de informatie die hij tentoonspreidt laat zien dat hij weet hoe ons brein werkt.
De personages in Nacht in Parijs worden geweldig neergezet. Als je denkt ze te leren kennen, komt Chirovici met nieuwe informatie die wéér een ander licht schijnt op bijvoorbeeld Fleischer of zijn vriend Abe. En wat er is gebeurd die nacht in Parijs? Dat weet Chirovici tot het laatst geheim te houden. Middels een grote plottwist legt hij een spannende climax neer, die de lezer vervolgens mag inkoppen. Knap gedaan.
Nacht in Parijs is een heerlijke onder de huid kruipende whodunnit, waarin Chirovici geweldige personages neerzet en laat zien een begenadigde auteur te zijn.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Een rijke man vraagt op zijn ziektebed om de psycholoog James Cobb. De reden; eind jaren zeventig was de toen jonge Joshua Fleischer, op bezoek bij zijn vriend in Parijs. Samen verbleven ze in een hotelkamer. Hij, vriend Abraham en de jonge Franse vrouw Simone, hadden een soort driehoeksverhouding. Althans, in het geheugen van Fleischer. De volgende ochtend echter trof hij Simone dood aan in de hotelkamer. Abraham was gevlogen. Wat er die nacht gebeurde? Fleischer weet het niet en op zijn doodsbed wil hij door middel van hypnose erachter komen wat er die beruchte nacht is gebeurd.
Bovenstaande neigt een beetje naar de opbouw van Boek der spiegels; er is een moordzaak in het verleden en in het heden wil iemand in het reine met zichzelf komen. Daartoe doet diegene een boekje open over deze zaak tegen een derde. In dit geval dus tegen James Cobb, de psycholoog die in de hedendaagse tijd via Joshua Fleischer de 'nacht in Parijs' voorgeschoteld krijgt. Met Nacht in Parijs weet E.O. Chirovici wederom een steengoede en onder de huid kruipende thriller neer te zetten. De manier hoe Chirovici de spanning in het boek weet op te bouwen, is van hoog niveau. Zijn schrijfstijl is to-the-point en grijpt de lezer. Gaandeweg het verhaal geeft de auteur de lezer steeds meer puzzelstukjes, om zelf het raadsel op te lossen. Maar wee degene die denkt snel te achterhalen hoe het zit; in de boeken van E.O. Chirovici is niets wat het lijkt. Want daartoe leert de Roemeen ons een grote les. Het geheugen houdt ons vaak, zo niet altijd, voor de gek. Want een herinnering is niet een objectieve weergave van wat er is gebeurd; het is slechts onze perceptie en ons gekleurde beeld van het gebeurde. Dat geldt niet alleen voor de getuigen rondom de Parijse moordzaak destijds; ook in het leven van James Cobb heeft een dramatische gebeurtenis plaatsgevonden. Cobb twijfelt aan zijn eigen geheugen; is het wel gebeurd zoals hij denkt dat het is gebeurd? Chirovici heeft hier klaarblijkelijk veel onderzoek naar gedaan, want de informatie die hij tentoonspreidt laat zien dat hij weet hoe ons brein werkt.
De personages in Nacht in Parijs worden geweldig neergezet. Als je denkt ze te leren kennen, komt Chirovici met nieuwe informatie die wéér een ander licht schijnt op bijvoorbeeld Fleischer of zijn vriend Abe. En wat er is gebeurd die nacht in Parijs? Dat weet Chirovici tot het laatst geheim te houden. Middels een grote plottwist legt hij een spannende climax neer, die de lezer vervolgens mag inkoppen. Knap gedaan.
Nacht in Parijs is een heerlijke onder de huid kruipende whodunnit, waarin Chirovici geweldige personages neerzet en laat zien een begenadigde auteur te zijn.