In het begin van 2021 kwam Klaverblad van Floris Kleijne uit. Dat dit boek goed is ontvangen werd wel duidelijk toen hij winnaar werd van de Schaduwprijs. Later in het jaar was hij ook genomineerd voor de Bronzen Vleermuis, een prijs van het Nederlands Thrillerfestival in Zoetermeer. Deze prijs won hij echter niet, maar uit deze twee nominaties blijkt dat Klaverblad aansloeg. En nog meer goed nieuws voor de auteur: Floris Kleijne heeft kortgeleden een contract met Boekerij getekend voor nog twee delen met de hoofdpersonages uit Klaverblad.

In 2020 verscheen van zijn hand in het Veronica Magazine een kort verhaal met de titel Wiegelied. Samen met een tweede kort verhaal, Zomerfeest bij gaslicht, is het nu ook als epub uitgebracht.

Als je beide verhalen met elkaar vergelijkt dan zie je direct de verschillende manieren waarop Kleijne zijn verhalen kan schrijven. Wiegelied is een ingetogen, maar prachtig verteld verhaal waarbij de auteur het rouw verwerken een gezicht wil geven.

Zomerfeest bij daglicht daarentegen, is juist een verhaal waarbij die ingetogenheid niet wordt gehanteerd. Dit verhaal wordt laagje voor laagje opgebouwd en mondt uit in een eind waar alle mystiek samenkomt.   

Wiegelied: Neil en Harriette worden opgejaagd door de spookachtige, vervloekte klanken van een schijnbaar onschuldige melodie. Lukt het ze om het verleden te confronteren en zichzelf zo te bevrijden?

Zomerfeest bij gaslicht: Het enige wat Annabelle wilde was een knallend zomerfeest organiseren. Maar als alle voorbereidingen fout beginnen te lopen, gaat ze ernstig aan zichzelf twijfelen. Wil ze onbewust dat het misloopt?

Kleijne heeft met deze twee korte verhalen twee verschillende zijden van zijn schrijfstijl laten zien. Hij weet met Wiegelied al snel in het verhaal de richting aan de lezer te geven waar hij naar toe wil. De lezer moet voelen hoe het is om een rouwproces te proberen af te sluiten. Neil en Harriette houden elkaar vast in schuldgevoel. De manier waarop Kleijne de spanning en suspensie weet te omschrijven is passend in dat gevoel.

Heel anders is zijn aanpak bij Zomerfeest bij gaslicht. Vergeleken met Wiegelied zijn de problemen die Annabelle oproept, wat Amerikanen Champagne Problems noemen (Taylor Swift, CD Evermore). Maar Kleijne weet ook van dit gegeven een verhaal te schrijven wat hij goed weet op te bouwen. Waar hij in Wiegelied zijn ingetogen kant laat zien, gaat hij bij Zomerfeest bij gaslicht los.

Al lezend vraagt men zich echter wel af waar dit verhaal naar toe leidt. En op een zeker moment heeft men het idee dat hij te ver gaat in zijn eigen opgebouwde complot. Dat gevoel blijft toch een beetje hangen tot aan het einde, wat zeker niet het sterkste is van beide verhalen.

Floris Kleijne weet heel puntig zijn personages in deze korte verhalen neerzetten. Het is afhankelijk wat de lezer het meest aansprekende verhaal vindt. Dat ligt aan de mate van identificatie met de hoofdpersonages.

Het is dus ook aan de lezer zelf met welk verhaal hij of zij zich het beste mee kan vereenzelvigen. Wiegelied is een beter gelaagd verhaal, wat eigenlijk wel weergeeft wat Kleijne in zijn mars heeft. Een aanwinst voor het Nederlandse thrillergenre, zoveel is wel duidelijk!