Drenkman

• 17 mei 2025
• Nederlandstalig
• Jelle van de Kruijs

Drenkman

• Serie

  Rik Wolters

• Auteur(s)

  Frank Peters

• Uitgeverij(en)

  Waayhof Uitgeverij

• Jaar van uitgave

  2025

• Thrillzone score

  4
• Deel deze recensie

Frank Peters (1962) woont in het grensdorp Babberich, gelegen in de Liemers, een streek die hem diep inspireert en vaak terugkomt in zijn werk. Peters debuteerde in 2024 met Het meisje bij het venster, die meteen werd genomineerd voor de ThrillZone Awards in de categorie beste Nederlandstalige thrillerdebuut. Drenkman is het tweede deel in de Wolters-Molenaarsserie. Naast zijn schrijverschap is Peters ook actief als tekstschrijver voor de rockband Crescent Moon, waarin hij samen met zijn zoons en broer speelt. 

In Drenkman leeft Rik Wolters nog altijd een teruggetrokken bestaan op zijn landgoed, worstelend met persoonlijke demonen, waaronder de verdwijning van zijn broer Joes. Zijn rust wordt verstoord wanneer hij samen met Sandra wordt benaderd door Gérard Rapaille, een Belgische expert op het gebied van paddenstoelen. Gérard onthult dat een farmaceutisch bedrijf experimenteert met een revolutionair medicijn tegen Alzheimer, gebaseerd op mysterieuze schimmels. Wat begint als een onderzoek naar misstanden binnen de farmaceutische industrie, ontaardt in een duistere ontdekkingsreis vol weggestopte emoties, gevaren en morele dilemma’s. 

Rik Wolters is terug. In Het meisje bij het venster maakten lezers kennis met de stugge, nuchtere en toch ook wat onhandige, zachte ziel van Rik. Zijn rustige leven wordt opnieuw op zijn kop gezet door televisiepersoonlijkheid en aspirerend documentairemaakster Sandra Molenaars. Hun romance bloeide op als de lente in de Liemers, maar doofde weer uit na hun gezamenlijke avontuur. Een BN’er uit het Gooi en een boer uit Babberich – dat kon toch nooit goed gaan… of wel

Voor Sandra staan haar carrière en dochter op de eerste plaats, terwijl Rik onlosmakelijk verbonden is met zijn landgoed. Sinds de documentaire over de vermiste Vermeer – inmiddels anderhalf jaar geleden – hebben ze geen contact meer gehad. Rik is teruggevallen in oude patronen: zich afzonderen en veel drinken. Maar wanneer Sandra eindelijk de kans krijgt om haar imago van oppervlakkige tv-presentatrice van zich af te schudden en zich te bewijzen als serieuze documentairemaakster, klopt ze opnieuw aan bij de enige man die ze écht vertrouwt: Rik Wolters. 

Het duo is inmiddels goed op elkaar ingespeeld. Rik Wolters is geen typische held: hij is stug, zwijgzaam en worstelt met zijn verleden. Ook Sandra is meer dan een sidekick; ze heeft haar eigen ambities en conflicten. Het is juist die complexiteit die hun relatie fris en geloofwaardig maakt.

Hoewel hun band aan het begin van het boek niet meer is wat die was aan het eind van Het meisje bij het venster, weet Peters de plooien gaandeweg subtiel glad te strijken. De vertrouwde dynamiek en chemie laaien weer op en zorgen voor levendige, vermakelijke scènes. 

De sprongen die Peters heeft gemaakt sinds zijn thrillerdebuut zijn ronduit indrukwekkend. Het plot is sterker opgebouwd, spannender en meeslepender. De personages hebben meer diepgang, het verhaal is strakker gestructureerd en de schrijfstijl is merkbaar scherper en trefzekerder. De potentie en het vertrouwen die in onze vorige recensie al werden uitgesproken, worden in Drenkman dubbel en dwars ingelost.

Peters combineert actuele thema’s zoals farmaceutische ethiek, neurowetenschap en hallucinaties met persoonlijke trauma’s, menselijke kwetsbaarheid en psychologische diepgang. Dat levert een thriller op die niet alleen spannend is, maar ook inhoudelijk prikkelt. 

Terwijl Rik in zijn verleden duikt op zoek naar antwoorden over zijn vermiste broer Joes maakt Peters uitstapjes van het landelijke Babberich naar Luik en zelfs Congo, waarmee hij het verhaal interessant en veelzijdig houdt. Peters beschrijft deze locaties zo beeldend dat het voelt alsof je er zelf rondloopt. 

Peters weet de missie van Sandra en Rik én Riks persoonlijke zoektocht naar zijn broer knap in balans te houden. De twee verhaallijnen versterken elkaar juist, in plaats van elkaar in de weg te zitten, wat zorgt voor een gelaagd en meeslepend geheel.

Zijn er dan helemaal geen minpunten? Slechts twee: tijdens het verblijf in Luik, waar Sandra en Rik bewijsmateriaal verzamelen tegen het farmaceutische bedrijf, ontbreekt een directe confrontatie met medewerkers van het bedrijf. Hoewel deze tussenstop inhoudelijk waardevol is, mist het de spanning en urgentie die het begin en vooral het slotstuk wél zo krachtig maken. Een iets actievere invulling had hier voor een nog sterkere spanningsboog kunnen zorgen. 

Ook het subplot rond de Luikse agente, die zijdelings bij de zaak betrokken raakt, blijft wat onderbelicht. Het voelt grotendeels als een losstaand puzzelstukje dat pas richting het einde echt op zijn plek valt. Een sterkere koppeling met het hoofdverhaal had dit subplot meer impact kunnen geven.

Dat alles doet echter niets af aan het ijzersterke slot, waarin alle verhaallijnen op sublieme wijze samenkomen. En alsof dat nog niet genoeg is, legt Peters in de proloog al de fundamenten voor wat een nieuw, meeslepend avontuur lijkt te worden in het derde deel van de reeks.

Peters’ achtergrond als muzikant klinkt subtiel door in zijn schrijfstijl: ritmisch, beeldend en met een scherp oor voor detail. En om in muzikale termen te blijven: Drenkman is een regelrechte hit. Geen doorsnee thriller, maar een meeslepende compositie van spanning, emotie en psychologische diepgang. Het eindoordeel is glashelder: met Drenkman bevestigt Peters zijn plek als een originele en eigenzinnige stem binnen het Nederlandstalige thrillergenre.