Gio Lippens is een Nederlandse sportverslaggever bij NOS Sport. We kennen hem vooral als verslaggever voor tv en radio van wielrennen en dan specifiek de Tour de France. José de Cauwer behoeft, net als eigenlijk Lippens, bij de wielerliefhebbers geen introductie. Hij vormt al jarenlang, samen met Michel Wuyts, de vaste kern bij VRT (“De Belg”) als het gaat om de wielersport. Of het nu veldrijden, mountainbiken of wielrennen is; De Cauwer is er bij. Samen schreef het duo Surplace, over het bizarre en ultrakorte wielerjaar 2020. Door, jawel, corona.
Surplace is een techniek die gehanteerd wordt door baanwielrenners om uit stilstand, op de piste, tot een sprint op topsnelheid te komen. In die hoedanigheid is de titel spot on: het wielerjaar kwam in maart tot stilstand, maar vlamde in augustus ineens weer op om in 100 dagen alles erdoorheen te jagen; de Tour, de Giro, de Vuelta, en tussendoor klassiekers als De Ronde van Vlaanderen (met jawel, onze eigen Mathieu die in een geweldige sprint het nipt won van Wout van Aert) en Luik-Bastenaken-Luik.
Het is bizar. Een voorjaar zonder wielrennen. Het gebeurde in 2020 en de reden mag inmiddels meer dan bekend zijn. Wielerbeminnende mensen zaten hulpeloos voor de buis; wat nu te doen met deze vrije tijd? Hetzelfde gold, nog meer, voor de artiesten in dat circus; de wielrenners. Ook zij kwamen thuis te zitten. De een in complete lockdown, zoals de Belgische buren, de andere met wat meer bewegingsvrijheid. Maar allen zonder werk, zonder koers. Het leverde bizarre verhalen op. Zoals het opeens hot worden van virtuele wedstrijden die werden georganiseerd. Zoals de laatste kilometers van ‘De Hoogmis’, die virtueel werden afgelegd. Surrogaatoplossingen, aldus De Cauwer.
En dan opeens in het zomer én kan er weer gekoerst worden. Alle wedstrijden worden in drie maanden gepropt en het levert veel wielrennen op tv of om te becommentariëren op, maar of dit nu echt het ‘wielergevoel’ oplevert?
Surplace is het onnavolgbare en aanstekelijke relaas van twee iconen in de journalistieke wereld. Ze belanden in een impasse, maar laten in Surplace ook een andere kant zien; hun bezorgdheid over corona. Terwijl Parijs-Nice in maart nog wordt afgelegd, sterven er in overvolle Italiaanse ziekenhuizen op nog geen honderd kilometer afstand, honderden mensen. Ze tonen zich verbaasd, boos en gelaten; in Surplace laat het tweetal zien hoe het hun persoonlijk vergaat. Zoals De Cauwer die de verjaardag van zijn vader maar blijft uitstellen, tot, uiteindelijk, afstel. Maar ook schrijven ze over hun bezorgdheid hoe de toekomst van het wielrennen eruit ziet. Blijven de ploegen overeind, of vallen ze om (wat later met CCC zou gebeuren)? Het zijn inkijkjes in de zielen van kenners en dat maakt Surplace tot een authentiek boek.
In Surplace komen, naast Lippens en De Cauwer, ook kenmerkende personen uit de wielerwereld aan het woord. Zoals Wout van Aert, die na een afschuwelijke crash een jaar eerder, het seizoen van zijn dromen reed. En Patrick Levefere, de teameigenaar van Deceuninck-Quickstep. Hij neemt geen blad voor de mond als het gaat om de macht van koersbazen, maar ook over de crash in De Ronde van Polen waarbij sprinter Dylan Groenewegen zijn kompaan Fabio Jakobsen de hekken inrijdt. En ook de teambaas van Sunweb komt aan het woord, over zijn blik op teammanagement en het verlaten van de ploeg door Tom Dumoulin een jaar eerder. Diezelfde Dumoulin gaat los over de toekomst van het wielrennen; in zijn ogen moet de ultraconservatieve wereld laten zien dat de sport aantrekkelijk is. Bijvoorbeeld door helmcamera's in het peloton.
Eigenlijk zijn alle hoofdstukken mustreads, maar het hoofdstuk over de financiering van het wielrennen en de macht daarin van bijvoorbeeld de ASO (de Franse partij die verantwoordelijk is voor onder andere de Tour) is een prachtige en confronterende inkijk in de conservatieve wereld die wielrennen heet. Het grote geld blijft bij een klein aantal mensen; de wielrenners en de teams worden slechts met relatief kleine bedragen heen gestuurd. Stef Clement, ex-wielrenner, zei al eerder treffend dat het stilstaande wielerseizoen een goed moment zou zijn om hier eens nader na te kijken.
Bovenstaande ingrediënten maken van Surplace een onnavolgbaar prachtig, goed geschreven boek van twee liefhebbers over een geweldige sport. Een sport die in een bijzonder jaar, vanuit stilstand, uiteindelijk tot een felle 100 dagen koers kwam. Met als klapper de sprint in De Ronde van Vlaanderen (sorry volgers, wij zijn fan van Mathieu😉). Een hele dikke aanrader!
Surplace is een techniek die gehanteerd wordt door baanwielrenners om uit stilstand, op de piste, tot een sprint op topsnelheid te komen. In die hoedanigheid is de titel spot on: het wielerjaar kwam in maart tot stilstand, maar vlamde in augustus ineens weer op om in 100 dagen alles erdoorheen te jagen; de Tour, de Giro, de Vuelta, en tussendoor klassiekers als De Ronde van Vlaanderen (met jawel, onze eigen Mathieu die in een geweldige sprint het nipt won van Wout van Aert) en Luik-Bastenaken-Luik.
Het is bizar. Een voorjaar zonder wielrennen. Het gebeurde in 2020 en de reden mag inmiddels meer dan bekend zijn. Wielerbeminnende mensen zaten hulpeloos voor de buis; wat nu te doen met deze vrije tijd? Hetzelfde gold, nog meer, voor de artiesten in dat circus; de wielrenners. Ook zij kwamen thuis te zitten. De een in complete lockdown, zoals de Belgische buren, de andere met wat meer bewegingsvrijheid. Maar allen zonder werk, zonder koers. Het leverde bizarre verhalen op. Zoals het opeens hot worden van virtuele wedstrijden die werden georganiseerd. Zoals de laatste kilometers van ‘De Hoogmis’, die virtueel werden afgelegd. Surrogaatoplossingen, aldus De Cauwer.
En dan opeens in het zomer én kan er weer gekoerst worden. Alle wedstrijden worden in drie maanden gepropt en het levert veel wielrennen op tv of om te becommentariëren op, maar of dit nu echt het ‘wielergevoel’ oplevert?
Surplace is het onnavolgbare en aanstekelijke relaas van twee iconen in de journalistieke wereld. Ze belanden in een impasse, maar laten in Surplace ook een andere kant zien; hun bezorgdheid over corona. Terwijl Parijs-Nice in maart nog wordt afgelegd, sterven er in overvolle Italiaanse ziekenhuizen op nog geen honderd kilometer afstand, honderden mensen. Ze tonen zich verbaasd, boos en gelaten; in Surplace laat het tweetal zien hoe het hun persoonlijk vergaat. Zoals De Cauwer die de verjaardag van zijn vader maar blijft uitstellen, tot, uiteindelijk, afstel. Maar ook schrijven ze over hun bezorgdheid hoe de toekomst van het wielrennen eruit ziet. Blijven de ploegen overeind, of vallen ze om (wat later met CCC zou gebeuren)? Het zijn inkijkjes in de zielen van kenners en dat maakt Surplace tot een authentiek boek.
In Surplace komen, naast Lippens en De Cauwer, ook kenmerkende personen uit de wielerwereld aan het woord. Zoals Wout van Aert, die na een afschuwelijke crash een jaar eerder, het seizoen van zijn dromen reed. En Patrick Levefere, de teameigenaar van Deceuninck-Quickstep. Hij neemt geen blad voor de mond als het gaat om de macht van koersbazen, maar ook over de crash in De Ronde van Polen waarbij sprinter Dylan Groenewegen zijn kompaan Fabio Jakobsen de hekken inrijdt. En ook de teambaas van Sunweb komt aan het woord, over zijn blik op teammanagement en het verlaten van de ploeg door Tom Dumoulin een jaar eerder. Diezelfde Dumoulin gaat los over de toekomst van het wielrennen; in zijn ogen moet de ultraconservatieve wereld laten zien dat de sport aantrekkelijk is. Bijvoorbeeld door helmcamera's in het peloton.
Eigenlijk zijn alle hoofdstukken mustreads, maar het hoofdstuk over de financiering van het wielrennen en de macht daarin van bijvoorbeeld de ASO (de Franse partij die verantwoordelijk is voor onder andere de Tour) is een prachtige en confronterende inkijk in de conservatieve wereld die wielrennen heet. Het grote geld blijft bij een klein aantal mensen; de wielrenners en de teams worden slechts met relatief kleine bedragen heen gestuurd. Stef Clement, ex-wielrenner, zei al eerder treffend dat het stilstaande wielerseizoen een goed moment zou zijn om hier eens nader na te kijken.
Bovenstaande ingrediënten maken van Surplace een onnavolgbaar prachtig, goed geschreven boek van twee liefhebbers over een geweldige sport. Een sport die in een bijzonder jaar, vanuit stilstand, uiteindelijk tot een felle 100 dagen koers kwam. Met als klapper de sprint in De Ronde van Vlaanderen (sorry volgers, wij zijn fan van Mathieu😉). Een hele dikke aanrader!