Evan Smoak? Wie die naam hoort, zal wellicht niet direct weten in welke reeks hij de hoofdrol speelt. Zeg Orphan X, en dat doet dan wél weer een belletje rinkelen. Orphan X is de protagonist van Gregg Hurwitz, en hij gaat alweer zeven delen mee. De machthebbers is de nieuwste telg in de serie.
In De machthebbers krijgt Smoak een bijzondere hulpvraag. Drugslord Aragón Urrea klopt bij hem aan. Zijn dochter Anjelina is in het zuiden van Texas ontvoerd door concurrenten -geleid door De Donkere Man- en hij vreest voor haar leven. Hij vraagt Smoak om haar te vinden. Dat roept de vraag op; wil hij wel een crimineel helpen, ook al is het een goede zaak?
Het is misschien goed om Smoak nog even te introduceren, voor diegenen die deze reeks -onterecht- links hebben laten liggen. Evan Smoak was vroeger een soort huurmoordenaar, in dienst van de Amerikaanse overheid. Die namen hem als wees op in het Orphan-programma, waarin soortgenoten en Smoak werden opgeleid tot moordmachines. Smoak besloot uiteindelijk uit het programma te stappen en wordt sindsdien opgejaagd door mensen die zijn bestaan willen uitwissen. Máár, en dat is ook belangrijk om te noemen, Smoak biedt wanhopige mensen zijn hulp aan als The Nowhere Man. En zo klopt Urreau bij hem aan…
Actie, snelheid en spanning voeren in De machthebbers wederom de boventoon. Dat zijn de ingrediënten waarom liefhebbers deze reeks zo graag lezen. Maar in dit boek komt een moreel dilemma op tafel; moet je een crimineel helpen, ook al stelt hij een rechtvaardige vraag? Het is een vraag die Orphan X in dit boek geregeld aan zichzelf stelt, en het antwoord blijkt uiteindelijk een beetje grijs.
In De machthebbers weet Hurwitz een aantal verhaallijnen succesvol te verweven. Natuurlijk is er Orphan X, op zoek naar Anjelina. Maar tegelijkertijd is er ook de overlevingsstrijd van diezelfde Anjelina, een lijn waar Hurwitz genereus de tijd voor neemt. Ook krijgt Orphan opnieuw een menselijker gezicht. Zijn relatie met Mia Hall, zijn buurvrouw, komt stilletjes aan meer tot leven. En tenslotte is er de jonge Joey, een meisje die ook in het Orphan-programma zat en een bijzondere band heeft gekregen met Evan Smoak.
Je leest het al; De machthebbers zit vol met afwisselende scenes en dat klopt. Los van de actie, achtervolgingen, schietpartijen en infiltratiepogingen, zijn er ook de interpersoonlijke relaties die een uitgebreide plek krijgen in het boek. Bovendien hanteert Hurwitz voor dit alles zijn talentvolle pen; hij neemt de tijd om situaties te beschrijven, gebruikt veel details, en weet de versnellingspook naadloos te vinden wanneer het een tandje sneller of een tandje minder moet. Een epische scene als voorbeeld, is de eerste ontmoeting tussen Urrea en Evan Smoak. Het is een beladen hoofdstuk, waar de spanning en dreiging van de pagina’s afspatten. Tegelijkertijd voel je als lezer ook het respect tussen de twee; ze weten wat ze aan elkaar hebben.
Dit alles mondt natuurlijk uit in de climax, waarin Evan zijn tegenstander, De Donkere Man, treft. En dan vliegen de vonken bijna letterlijk van de pagina’s. En dan weet je: Orphan X is een eindbaas.
Met De machthebbers doet Hurwitz werkelijk alles goed. Aan actie, snelheid en spanning is er geen gebrek. De Orphan X-reeks blijft een onverminderde aanrader!
