“Ik ben je moeder niet, ik ben je oma. Papa is je vader niet, hij is je opa. En Paul is niet je broer, maar je oom. En je zusje Mimi is eigenlijk je moeder”.

Met deze openingszin legt Guy Prieels in zijn laatstverschenen roman Verloren levens de basis voor het waargebeurde levensverhaal van de in Gent wonende Marie-Louise Jongbloed (Mimi) en Herman Note, wiens beider lot door WO-II werd beslecht.

Evenals in eerdere boeken van Guy Prieels is het verhaal in zijn laatstverschenen roman Verloren levens ook weer gebaseerd op waargebeurde feiten en ditmaal met een hoog en ontroerend waarheidsgehalte. Als kleinkunstenaar, makelaar en kunsthandelaar heeft hij al een interessant leven achter zich liggen maar hij lijkt nu toch rust te hebben gevonden in het schrijven van boeken, getuige zijn eerdergenoemde romans en onlangs verschenen Verloren levens.

 Twee tegenpolen van elkaar, Herman Note en Mimi, werken in de jaren ’30 van de vorige eeuw onafhankelijk van elkaar aan hun toekomst, maar hun lot zal ze onafscheidelijk maken. De 17-jarige Mimi is vroeg volwassen en komt in contact met de oudere Jules Malbrun. Onwetend wat de gevolgen zullen zijn, stort de jonge vrouw zich in een liefdesaffaire met hem. Malbrun werkt voor de Britse geheimendienst, Intelligence Service, en maakt daarbij gebruik van de verliefde Mimi.

Ondertussen werkt Herman Note aan zijn toekomst en wordt overtuigd lid van de VNV, een radicaal Vlaams-nationalistische, met nazi-Duitsland sympathiserende Nieuwe Orde-partij die tijdens de Tweede Wereldoorlog officieel collaboreerde met de Duitse bezetter. Hij wordt vertrouwensman voor de Abwehr, de Duitse contraspionagedienst.

Het losbandige leven dat Mimi leidt, komt Malbrun goed van pas en hij wil dat ze een verhouding begint met Note om hem daarna belangrijke informatie te ontfutselen over toekomstige Nazi-plannen.

 ‘Taalverschil is standenverschil, de muur die de bovenlaag scheidt van het volk. Aan de ene kant tellen ze hun huizen, aan de andere kant hun luizen’

Het verhaal vertelt het leven van twee gedreven Vlamingen, ieder vanuit hun eigen motivatie. Mimi is er alles aan gelegen om levens van Vlamingen te redden en wil voor de benodigde informatie, best tussen de lakens om daar belangrijke informatie te ontfutselen aan haar bedpartners. Zo voorkomt ze dat een aantal landgenoten wordt opgepakt bij een geplande Nazi-razzia.

Note probeert de weg te effenen voor zijn ideaal, Groot Dietsland, te realiseren; een unie binnen Europa van Nederland, België en Frans Vlaanderen. Door zijn functie bij de Abwehr is hij een collaborateur pur sang. Prieels weet met zijn kleurrijke woordenschat en zijn uitgesproken schrijftalent een waarheidsgetrouw beeld te scheppen van een donkere periode uit de jonge Vlaamse geschiedenis. Het verhaal is vooral waardevol omdat het de belangrijke boodschap dat vrijheid niet vanzelfsprekend is, op een mooie en emotievolle wijze voor het voetlicht brengt. Tevens wordt ook aanschouwelijk gemaakt welke offers er werden gebracht om in leven te kunnen blijven.

Samengevat is Verloren levens een verhaal dat in de juiste toonsoort, met veel historische waarde wordt verteld. Ook hier heeft de auteur de taal weer tot kunst verheven. WO-II speelt hierin een rol maar is voornamelijk als decor aanwezig en beide protagonisten krijgen de prominente plaats die ze ook verdienen. En zoals gebruikelijk en waardevol bij waargebeurde verhalen, is achter in het boek de bronvermelding opgenomen. Dat alles maakt dit negende boek van Prieels tot meer dan een ‘roman’.