‘Ze kan niet navertellen waarover hij het daarna nog heeft, weetjes over stambomen, families en archieven; haar kop zit vol met oma. Tussen al die strepen informatie ontwaart ze de vage contouren van iets monsterachtigs’Een leven dat voor een belangrijk deel in het teken stond om, als docent, jonge mensen meer kennis bij te brengen, dat kenmerkt Herman De Jonghe wel. Het was dan ook pas in 2008 dat hij zijn debuut lanceerde, Koppenbergblues. Inmiddels kunnen zijn schrijfsels onderscheiden worden in romans, thrillers en werk voor het toneel. Voor Ondergrond ontving hij in 2016 een nominatie voor de Hercule Poirotprijs. Inhoudelijk kan worden gesteld dat zijn verhalen altijd goed zijn doordacht en ook wel een suggestieve waarheid bevatten of op waargebeurde feiten zijn gebaseerd. Zijn onlangs verschenen roman Een ongewenste erfenis, spreekt al voor het lezen tot de verbeelding van de lezer en activeert de verwachting dat het om een tocht door het verleden zal gaan.
‘De werkzaamheden aan het kasteel waren bezig, een graafmachine brulde, zwarte rook spoot uit de uitlaat, de schop ging diep de aarde in en klauwde moeizaam een hoop grond omhoog; uit de buit stak een bleek skelet’Een ongewenste erfenis bestaat feitelijk uit twee verhaallijnen. Enerzijds krijgt Mien Ooms als gevallen actrice de aandacht hoe zij haar leven weer op de rails probeert te krijgen. Anderzijds speelt het leven van Geert Spaepen zich af in het Gentse gevang. Zijn verhaal krijgt vorm middels de gesprekken die hij voert met zijn raadsman Paul Hendrickx.
Schrijf jouw recensie!