Hjorth Rosenfeldt behoeft geen uitgebreide introductie meer, daar het Zweedse duo inmiddels hun status als bestsellerauteur wel heeft verworven. De vier thrillers uit de Bergman-kronieken die zijn verschenen, zijn allen regelrechte toppers en ook met hun afzonderlijke projecten – filmscenario’s schrijven, tv-series maken, toneeldialogen verzinnen etc. – kennen ze louter succes. Hoewel de cover anders doet vermoeden, is De test het vijfde deel uit de reeks, waarin Sebastian Bergman en zijn kompanen opnieuw zullen opdraven.
Iemand heeft het voorzien op semi bekende Zweedse tv-persoonlijkheden. Achtereen worden de lichamen van Miroslav Petrovic en Patricia Andrén gevonden, beiden bekend van hun tv-optredens in simpele programma’s. De man, die zichzelf ‘oude Cato’ noemt, ontvoert hen en onderwerpt zijn slachtoffers onder dwang van een verdovend middel, aan een zestigtal kennisvragen. Wanneer ze een onvoldoende voor deze test scoren, schiet hij ze een kogel door het hoofd; bij een voldoende laat hij ze leven. Zijn motief voor de gruwelijke daden is al snel bekend, want via de pers en persoonlijke brieven laat hij weten teleurgesteld te zijn over het lage IQ van ‘bekend Zweden’ en pleit hij voor een hoger niveau op TV.
Het team van de Nationale Recherche wordt op de zaak gezet en gaat op jacht naar de moordenaar. Wanneer twee bloggende zusjes worden ontvoerd, weten ze dat het menens is en dat de dader niet zal stoppen. Het bepalen van een mogelijk volgend slachtoffer is lastig, want de man is hen telkens een stapje voor.
Net als in de vier voorgaande delen in de Bergman-kronieken draait ook De test weer volledig rondom het team van de Nationale Recherche. Leider Torklund, de teruggekeerde Ursula, technicus Billy, de slimme Vanja en natuurlijk excentriekeling Sebastian Bergman. Karakters met ieder een eigen verhaal en onderlinge relaties.
Het uitgangspunt van De test is briljant. Een man, hoogstwaarschijnlijk iemand met een hoog IQ, die een hekel heeft aan de verheerlijking van idiotie. Die minachting van kennis legt hij op de waagschaal door C-beroemdheden, die domheid als succesfactor kennen, te confronteren met zestig vragen. Een derde van de vragen correct beantwoorden, is genoeg om je leven te redden. Maar de meeste van zijn slachtoffers halen dit niet en daardoor bewijst hij zijn gelijk van zijn standpunt. De slimheid en sluwheid van de man zorgen ervoor dat hij uit handen blijft van de Nationale Recherche, ware het niet dat Sebastian Bergman wel een idee heeft om de man uit de tent te lokken en hem zo te grijpen. Echter, met dat plan zet hij wel zijn eigen leven, maar ook die van zijn teamleden op het spel. Een groot risico dus. Is het genoeg om de dader te pakken?
De verhaallijn heeft een aantal loeispannende scenes, die de lezers het verhaal inzuigen. De filmische schrijfstijl van het Zweedse duo zorgt vervolgens voor de nodige schrikmomenten. Bijvoorbeeld wanneer de journalist Alex Weber - stapsgewijs en geleid door opdrachten via sms’je - door de moordenaar naar een in de steigers staande flat wordt gelokt; je voelt de trilling van elke nieuwe sms en je siddert mee bij elk hoekje dat Weber omgaat. Een thrillerbelevenis van jewelste. Het gemakkelijke einde van deze lijn is dan ook een anticlimax. De ontmaskering van de dader wordt vrij simpel bewerkstelligt en past totaal niet bij het voorgaande. Maar altijd is daar dan Sebastian Bergman, die hoogstpersoonlijk voor een knallend slot zorgt en het einde daarmee enigszins redt.
Ook in De test zijn de privé beslommeringen van de personages een belangrijk onderdeel van het verhaal. Ze vormen de rode draden in de gehele serie en het is dus leuk deze ontwikkelingen te volgen. Raadzaam is dus wel om hiervoor eerst de eerdere delen te lezen. Verrassende wendingen, bizarre onthullingen en onderlinge verhoudingen die op knappen staan; er gebeurt weer van alles. Zeker na de openbaringen in het vorige boek, staan de relaties gespannen. De klasse van Hjorth Rosenfeldt maakt dat deze sores geenszins het werkelijke verhaal in de weg zitten, het geeft juist extra dimensie aan de boeken, die hierdoor levendig, geloofwaardig en uniek zijn.
Het is zonde dat de uitgeverij voor een andere – ietwat saaie - cover heeft gekozen, maar het gaat natuurlijk om de inhoud en die is weer als vanouds ijzersterk. Ook in De test pakt Hjorth Rosenfeldt weer uit en overlaadt het de lezer met ongekende spanning, verpakt in een origineel en knap geconstrueerd verhaal. Op naar het volgende deel!
Hjorth Rosenfeldt behoeft geen uitgebreide introductie meer, daar het Zweedse duo inmiddels hun status als bestsellerauteur wel heeft verworven. De vier thrillers uit de Bergman-kronieken die zijn verschenen, zijn allen regelrechte toppers en ook met hun afzonderlijke projecten – filmscenario’s schrijven, tv-series maken, toneeldialogen verzinnen etc. – kennen ze louter succes. Hoewel de cover anders doet vermoeden, is De test het vijfde deel uit de reeks, waarin Sebastian Bergman en zijn kompanen opnieuw zullen opdraven.
Iemand heeft het voorzien op semi bekende Zweedse tv-persoonlijkheden. Achtereen worden de lichamen van Miroslav Petrovic en Patricia Andrén gevonden, beiden bekend van hun tv-optredens in simpele programma’s. De man, die zichzelf ‘oude Cato’ noemt, ontvoert hen en onderwerpt zijn slachtoffers onder dwang van een verdovend middel, aan een zestigtal kennisvragen. Wanneer ze een onvoldoende voor deze test scoren, schiet hij ze een kogel door het hoofd; bij een voldoende laat hij ze leven. Zijn motief voor de gruwelijke daden is al snel bekend, want via de pers en persoonlijke brieven laat hij weten teleurgesteld te zijn over het lage IQ van ‘bekend Zweden’ en pleit hij voor een hoger niveau op TV.
Het team van de Nationale Recherche wordt op de zaak gezet en gaat op jacht naar de moordenaar. Wanneer twee bloggende zusjes worden ontvoerd, weten ze dat het menens is en dat de dader niet zal stoppen. Het bepalen van een mogelijk volgend slachtoffer is lastig, want de man is hen telkens een stapje voor.
Net als in de vier voorgaande delen in de Bergman-kronieken draait ook De test weer volledig rondom het team van de Nationale Recherche. Leider Torklund, de teruggekeerde Ursula, technicus Billy, de slimme Vanja en natuurlijk excentriekeling Sebastian Bergman. Karakters met ieder een eigen verhaal en onderlinge relaties.
Het uitgangspunt van De test is briljant. Een man, hoogstwaarschijnlijk iemand met een hoog IQ, die een hekel heeft aan de verheerlijking van idiotie. Die minachting van kennis legt hij op de waagschaal door C-beroemdheden, die domheid als succesfactor kennen, te confronteren met zestig vragen. Een derde van de vragen correct beantwoorden, is genoeg om je leven te redden. Maar de meeste van zijn slachtoffers halen dit niet en daardoor bewijst hij zijn gelijk van zijn standpunt. De slimheid en sluwheid van de man zorgen ervoor dat hij uit handen blijft van de Nationale Recherche, ware het niet dat Sebastian Bergman wel een idee heeft om de man uit de tent te lokken en hem zo te grijpen. Echter, met dat plan zet hij wel zijn eigen leven, maar ook die van zijn teamleden op het spel. Een groot risico dus. Is het genoeg om de dader te pakken?
De verhaallijn heeft een aantal loeispannende scenes, die de lezers het verhaal inzuigen. De filmische schrijfstijl van het Zweedse duo zorgt vervolgens voor de nodige schrikmomenten. Bijvoorbeeld wanneer de journalist Alex Weber - stapsgewijs en geleid door opdrachten via sms’je - door de moordenaar naar een in de steigers staande flat wordt gelokt; je voelt de trilling van elke nieuwe sms en je siddert mee bij elk hoekje dat Weber omgaat. Een thrillerbelevenis van jewelste. Het gemakkelijke einde van deze lijn is dan ook een anticlimax. De ontmaskering van de dader wordt vrij simpel bewerkstelligt en past totaal niet bij het voorgaande. Maar altijd is daar dan Sebastian Bergman, die hoogstpersoonlijk voor een knallend slot zorgt en het einde daarmee enigszins redt.
Ook in De test zijn de privé beslommeringen van de personages een belangrijk onderdeel van het verhaal. Ze vormen de rode draden in de gehele serie en het is dus leuk deze ontwikkelingen te volgen. Raadzaam is dus wel om hiervoor eerst de eerdere delen te lezen. Verrassende wendingen, bizarre onthullingen en onderlinge verhoudingen die op knappen staan; er gebeurt weer van alles. Zeker na de openbaringen in het vorige boek, staan de relaties gespannen. De klasse van Hjorth Rosenfeldt maakt dat deze sores geenszins het werkelijke verhaal in de weg zitten, het geeft juist extra dimensie aan de boeken, die hierdoor levendig, geloofwaardig en uniek zijn.
Het is zonde dat de uitgeverij voor een andere – ietwat saaie - cover heeft gekozen, maar het gaat natuurlijk om de inhoud en die is weer als vanouds ijzersterk. Ook in De test pakt Hjorth Rosenfeldt weer uit en overlaadt het de lezer met ongekende spanning, verpakt in een origineel en knap geconstrueerd verhaal. Op naar het volgende deel!