De Amerikaanse Holly Black geldt in de fantasywereld als een grootheid. Van haar verfilmde bestsellers als de Spiderwick Chronicles en de Magisterium-serie werden miljoenen exemplaren verkocht. Deze schreef ze samen met Cassandra Clare, ook een bekende naam in het genre, en tevens de persoon aan wie Black haar nieuwste boek opdraagt. De wrede prins is het eerste deel in de Elfhame-reeks, dat uit drie delen zal bestaan.
Het gaspedaal wordt direct ingetrapt tijdens de proloog, waarin het leven van de zevenjarige Jude, haar tweelingzus Taryn en hun oudere zus Vivienne voor altijd zal veranderen. Een vreemde man staat op een avond op de stoep van hun huis, belt aan en vermoordt hun ouders. De drie zussen worden door de man, Madoc genaamd, meegenomen naar Elfhame, een plaats in Faerie waar Fae wonen; diverse soorten wezens die naast ons, de mensen, leven.
Het is tien jaar later als we de inmiddels jongvolwassenen opnieuw tegenkomen. Jude staat aan de vooravond van het grote Zomertoernooi, waarbij ze de kans heeft om ridder aan het hof te worden. Het is haar droom, en dient ook als een ultieme kans om de Fae-bewoners te bewijzen dat ze wel degelijk talent heeft. Door hun menselijke afkomst worden de mensenkinderen namelijk gediscrimineerd en gepest. Vooral de jonge prins Cardan en zijn meelopende vriendjes hebben het op Jude voorzien. Maar van een toernooideelname komt het niet, want Madoc, hun ontvoerder en inmiddels stiefvader, houdt het tegen. De teleurstelling van Jude is van korte duur, als ze door kroonprins Dain – de broer van haar aartsrivaal Cardan – wordt gevraagd tot zijn spionnengilde toe te treden. Het is een geheime functie, waarbij haar opdracht is om andere leden van het hof te bespioneren, en zodoende mogelijke dreigingen bloot te leggen. Een spannende taak die Jude eindelijk in staat stelt haar talenten te uiten, maar niet zonder gevaren.
Waar de proloog de lezers gelijk op het puntje van hun stoel zuigt, belandt het verhaal vervolgens in rustiger vaarwater. Holly Black neemt de tijd om alles neer te zetten, en de Faerie-wereld komt nog wat onwerkelijk over. Het is wennen aan de veelheid aan soorten personages, hun gebruiken en rangen, en de onderlinge relaties. De rol die Jude en haar zussen hebben, is echter heel snel duidelijk: er wordt door de Fae neergekeken op hen, omdat ze mens zijn en dus bepaalde gebreken hebben. Ze zijn bijvoorbeeld sterfelijk, iets dat de inwoners hen maar al te graag duidelijk maakt. Ze worden getreiterd en gedwarsboomd, maar hoewel ze erdoor worden beïnvloed blijven ze sterk en met beide benen op de grond staan. Dit komt deels door de bescherming van Madoc, de generaal van de toekomstige koning, maar vooral door hun ambities. Zo is Jude vastberaden een ridder aan het hof te worden en wil Taryn een rijke Faerie trouwen en haar bestaan in Elfhame uitbouwen. Vivienne is de opstandige zus, met een bewuste afkeer tegen Madoc en haar nieuwe leven, zelfs nu nog, zoveel jaren later.
Naarmate er meer structuur en herkenbaarheid in is gevloeid, opent zich een sprookjesachtige stad vol kleurrijke inwoners. De opvallende natuur verdient een extra vermelding, want Black beschrijft de omgeving op een werkelijk fascinerende manier. Je voelt, proeft en ruikt de fleurrijke flora en fauna.
De ommekeer in het verteltempo komt in het midden van het boek. De snelheid wordt opgevoerd door de toenemende dosis actie in het verhaal. Wanneer de huidige opperkoning Eldred bekend maakt te zullen aftreden, begint het gesteggel over zijn opvolging. Jude speelt, samen met het Schaduwhof (zoals het team van spionnen wordt genoemd) daarin een belangrijke rol. Een web van intriges, geheimen, dubbele agenda’s en verborgen afspraken ontvouwt zich. Een interessant gegeven daarbij is dat de Fae niet kunnen liegen, maar mensen wel. Een gewichtig wapen voor Jude dus. Tel daarbij op dat romantiek ook op de hoek komt kijken – al zijn het meer haat-liefdeverhoudingen – en het gekonkel is compleet. Nu de basis staat, zal er in een volgend deel meer verdieping volgen. Tenminste, als we het veelbelovende laatste gedeelte mogen geloven.
Holly Black start met De wrede prins een zeer interessante trilogie, met een sprookjesachtige wereld vol bijzondere creaties. Ondanks de trage start, en de soms kinderlijk aandoende scénes, weet ze het verhaal de juiste draai te geven en is de plot spannend, onverwacht en uniek. Een nieuwsgierig makende opmaat voor meer!
(Overigens is het prachtig vormgegeven omslag en gouden boekblok een compliment waard; het ziet er schitterend uit!)
Het gaspedaal wordt direct ingetrapt tijdens de proloog, waarin het leven van de zevenjarige Jude, haar tweelingzus Taryn en hun oudere zus Vivienne voor altijd zal veranderen. Een vreemde man staat op een avond op de stoep van hun huis, belt aan en vermoordt hun ouders. De drie zussen worden door de man, Madoc genaamd, meegenomen naar Elfhame, een plaats in Faerie waar Fae wonen; diverse soorten wezens die naast ons, de mensen, leven.
Het is tien jaar later als we de inmiddels jongvolwassenen opnieuw tegenkomen. Jude staat aan de vooravond van het grote Zomertoernooi, waarbij ze de kans heeft om ridder aan het hof te worden. Het is haar droom, en dient ook als een ultieme kans om de Fae-bewoners te bewijzen dat ze wel degelijk talent heeft. Door hun menselijke afkomst worden de mensenkinderen namelijk gediscrimineerd en gepest. Vooral de jonge prins Cardan en zijn meelopende vriendjes hebben het op Jude voorzien. Maar van een toernooideelname komt het niet, want Madoc, hun ontvoerder en inmiddels stiefvader, houdt het tegen. De teleurstelling van Jude is van korte duur, als ze door kroonprins Dain – de broer van haar aartsrivaal Cardan – wordt gevraagd tot zijn spionnengilde toe te treden. Het is een geheime functie, waarbij haar opdracht is om andere leden van het hof te bespioneren, en zodoende mogelijke dreigingen bloot te leggen. Een spannende taak die Jude eindelijk in staat stelt haar talenten te uiten, maar niet zonder gevaren.
Waar de proloog de lezers gelijk op het puntje van hun stoel zuigt, belandt het verhaal vervolgens in rustiger vaarwater. Holly Black neemt de tijd om alles neer te zetten, en de Faerie-wereld komt nog wat onwerkelijk over. Het is wennen aan de veelheid aan soorten personages, hun gebruiken en rangen, en de onderlinge relaties. De rol die Jude en haar zussen hebben, is echter heel snel duidelijk: er wordt door de Fae neergekeken op hen, omdat ze mens zijn en dus bepaalde gebreken hebben. Ze zijn bijvoorbeeld sterfelijk, iets dat de inwoners hen maar al te graag duidelijk maakt. Ze worden getreiterd en gedwarsboomd, maar hoewel ze erdoor worden beïnvloed blijven ze sterk en met beide benen op de grond staan. Dit komt deels door de bescherming van Madoc, de generaal van de toekomstige koning, maar vooral door hun ambities. Zo is Jude vastberaden een ridder aan het hof te worden en wil Taryn een rijke Faerie trouwen en haar bestaan in Elfhame uitbouwen. Vivienne is de opstandige zus, met een bewuste afkeer tegen Madoc en haar nieuwe leven, zelfs nu nog, zoveel jaren later.
Naarmate er meer structuur en herkenbaarheid in is gevloeid, opent zich een sprookjesachtige stad vol kleurrijke inwoners. De opvallende natuur verdient een extra vermelding, want Black beschrijft de omgeving op een werkelijk fascinerende manier. Je voelt, proeft en ruikt de fleurrijke flora en fauna.
De ommekeer in het verteltempo komt in het midden van het boek. De snelheid wordt opgevoerd door de toenemende dosis actie in het verhaal. Wanneer de huidige opperkoning Eldred bekend maakt te zullen aftreden, begint het gesteggel over zijn opvolging. Jude speelt, samen met het Schaduwhof (zoals het team van spionnen wordt genoemd) daarin een belangrijke rol. Een web van intriges, geheimen, dubbele agenda’s en verborgen afspraken ontvouwt zich. Een interessant gegeven daarbij is dat de Fae niet kunnen liegen, maar mensen wel. Een gewichtig wapen voor Jude dus. Tel daarbij op dat romantiek ook op de hoek komt kijken – al zijn het meer haat-liefdeverhoudingen – en het gekonkel is compleet. Nu de basis staat, zal er in een volgend deel meer verdieping volgen. Tenminste, als we het veelbelovende laatste gedeelte mogen geloven.
Holly Black start met De wrede prins een zeer interessante trilogie, met een sprookjesachtige wereld vol bijzondere creaties. Ondanks de trage start, en de soms kinderlijk aandoende scénes, weet ze het verhaal de juiste draai te geven en is de plot spannend, onverwacht en uniek. Een nieuwsgierig makende opmaat voor meer!
(Overigens is het prachtig vormgegeven omslag en gouden boekblok een compliment waard; het ziet er schitterend uit!)