Het succes van de Elfhame-trilogie (lees de recensies als je hierboven op de naam van de auteur klikt) heeft ertoe geleid dat Holly Black ook in Nederland en België een schare fans heeft opgebouwd. Mede door de prachtig vormgegeven hardcovers van de Nederlandse uitgeverij vallen de sprookjesachtige fantasyboeken in de smaak bij zowel jong als oud. Het heeft ertoe geleid dat diezelfde uitgeverij ook haar eerder geschreven boeken in de etalage zet, met al even mooi uitgegeven exemplaren. Water is daar het eerste boek van, dat de paarsharige Britse auteur in 2004 al schreef. Voor de Britse lezers was het een introductie in haar gecreëerde Faeriewereld; de Nederlandse fans lezen dus in een andere volgorde.

Kaye is een bijzonder meisje. Ze heeft weinig vrienden, is graag alleen en voelt zich anders dan anderen. In haar jeugd trok ze op met drie denkbeeldige Faeriewezens, iets waar haar omgeving haar om uitlachte. Nu is ze jongvolwassen en leeft ze samen met haar moeder Ellen, die zingt in een band, altijd dronken is en nauwelijks naar Kaye omkijkt. Wanneer Kaye na een zoveelste beschonken optreden wegloopt, vindt ze in de bosjes een zwaargewonde Faerie, Roiben. Ze helpt hem, redt zijn leven en voelt zelfs enige affiniteit met de mysterieuze verschijning. Algauw realiseert Kaye zich dat haar verzonnen gewaande Faerievrienden daadwerkelijk bestaan, maar waarom zag ze hen de laatste jaren dan niet meer?

Bovenstaande synopsis van het eerste deel van het boek is een uit de knoop gehaald touw. Water kent een vage, rommelige en chaotische start. Alsof je midden in een al begonnen verhaal valt, waarvan de introductie is overgeslagen. Er ontbreekt een hoop achtergrondinformatie- en duiding, en aan de richting van het verhaal is geen touw vast te knopen – zeker voor lezers die de Elfhame-boeken niet hebben gelezen. Enige uitleg over de Faeriewereld, de schepsels die daar leven en het verband met de mensenwereld was welkom geweest, maar Holly Black kiest voor een andere weg en gooit de lezer in het diepe. 

Toch wil je doorlezen. Als de mistige en onduidelijke setting overgaat in het sprookjesachtige decor dat we kennen uit de Elfhame-reeks ontstaat er iets moois. Een kleurrijk volk in de meest vreemde gedaantes (beeld je een geitenhoofd met ivoren hoorns, een krullende baard en een mensenlichaam in), een bonte verzameling voedselwaar, en locaties vol pracht en praal: Black laat haar fantasie de vrije loop.

Onvoorbereid en vol onuitgesproken verlangens wordt Kaye meegesleept naar de betoverende Faeriewereld, waar een eeuwenoude strijd woedt tussen twee rivaliserende hoven. Roiben neemt haar mee, maar ze heeft geen idee van de situatie en aan welke kant Roiben staat. Te laat beseft ze dat het gevaarlijk is, en dat de fey niet allemaal goede bedoelingen hebben. Ongewild is ze een pion geworden in het machtsspel. Wanneer ook haar enige mensenvrienden gevaar lopen, zal Kaye haar onderdrukte gevoelens van vroeger naar boven moeten halen.

Een volgend probleem duikt op, want van Kaye weet de lezer alleen het hoognodige. Geringe beschrijvingen van haar karakter maken van haar een oppervlakkig personage. En zonder diepte is het lastig om je in haar in te leven. Bovendien kent het verhaal een bijzondere tegenstelling. De plot is op sommige momenten best grof, hard en schokkend, terwijl Kaye’s gedachtes en handeling enorm kinderlijk en meisjesachtig zijn. Het botst daardoor. Daar komt nog bij dat de werkelijke identiteit van Kayer (plottwist!) ineens uit de lucht komt vallen. Haar persoonlijkheid en denkwijze veranderen daardoor ook plotsklaps, en dit maakt haar karakter niet bijster toegankelijk. 

De plot, de spanning, de personages en de structuur laten te wensen over. Het is een onsamenhangend geheel, ondanks de betoverende en magische setting, en de heerlijke schrijfstijl van Black. Duidelijk is dat het een van de eerste boeken van deze auteur is.

Water is als een fantasierijke droom van de auteur, die ze zich amper kan herinneren. Vlak na ontwaken besluit Holly Black haar enigszins vage droom op te schrijven, vult het daarbij aan met enkele fleurige hersenspinsels en knoopt er een begin (?) en eind aan. Het schrijftalent is onmiskenbaar, maar Water is nog een behoorlijk ruwe diamant. Het is af te raden om met dit boek te beginnen als je in de Faeriewereld van Holly Black wilt springen. Ons advies is dan om toch eerst de Elfhame-trilogie op te pakken.