Hugo Luijten is vanaf 2016 fulltime schrijver en heeft op dat moment afscheid genomen van het onderwijs waarin hij jaren heeft gewerkt. In 2018 verscheen het eerste avontuur waar de enigszins merkwaardige commissaris Stef Cools alle aandacht op zich weet te vestigen. De goede man bleek een blijvertje te zijn want na Verast en De Brexitmoorden zien we hem weer terug in Het jaar van de slang. En met hem natuurlijk hoofdinspecteur Ilse Lemmens, Thomas Degraet, Andrés Cifuentes de La Paz, kortweg Cif. Dit alles onder de bezielende leiding van hoofdcommissaris Hortense Durbecq. Voorwaar een interessant en spannend team van de Antwerpse federale gerechtelijke politie waar je de toekomst mee in kunt gaan…

Lode De Beenhouwer is een vogelspotter en legt alles wat hij ziet graag vast op de gevoelige plaat. Als hij dat ook op het militair vliegveld in Brasschaat doet, ziet hij een merkwaardig schouwspel dat hij ook vastlegt. Een dag of wat later wordt zijn lichaam op het terrein van de voormalige GM-autofabriek in Antwerpen gevonden. Lode is het eerste slachtoffer in een reeks waarin een duidelijke link te ontdekken valt naar recente activiteiten van klimaatactivisten. Het team van Stef Cools wordt op de zaak gezet, een zaak die zich, naarmate het onderzoek vordert, snel als een olievlek over het Vlaamse land uitbreidt en langzaam nationale vormen aanneemt…

‘Een langgerekte schreeuw ging over in gebrobbel en het lichaam kronkelde aan de ketting. De woeste schokken ebden langzaam weg en het gorgelen stopte’

Met dit derde deel van de Stef-Cools-serie laat de auteur zijn protagonist aan een steeds langer wordende leiband acteren. Dat betekent dat de gerafelde Cools alle vrijheden neemt die hij zich kan veroorloven en regelmatig nog meer. Met zijn gedegen kennis van het rechercheren die hij combineert met een uitermate eigengereide en ongenuanceerde instelling wekt zijn optreden in diverse lagen van het korps steeds meer controversie op. Het zijn uiteindelijk de resultaten die hem in het zadel houden, zo ook in deze zaak die dikke lijnen krijgt met milieuactivisten, de afdeling Staatsveiligheid, uiteindelijk tot diep in de regering toe.

Spanning, corruptie, misleiding, dubbelspel maar ook aanstekelijke humor, het zijn maar enkele van de thema’s die Het jaar van de slang kleuren tot een smakelijk geheel. De specifieke schrijfstijl van Luijten en het soms ongenuanceerde taalgebruik zorgen tijdens het lezen regelmatig voor een glimlach en dat is het resultaat van een grote dosis leesplezier. De terugkerende personages zijn stabiel neergezet en kunnen in hun huidige rol, nog vele avonturen mee. Soms wordt het randje van de geloofwaardigheid even overschreden maar dit stoort nimmer en past precies bij de positionering van de onderlinge relaties binnen, bijvoorbeeld, het politieapparaat. De plot heeft een actueel onderwerp in zich waarin zelfs een besmettelijk virus ook nog even van zich laat horen.

Samengevat is Het jaar van de slang een zeer prettig leesbare misdaadroman, gevuld met de actualiteit die het leesplezier als hoogste goed in het vaandel heeft staan. Taalgebruik en karaktervorming zijn, ondanks de soms expliciete beschrijving van moorden, in staat om zich ogenschijnlijk eenvoudig te blijven manifesteren. Met personages die uitstralen nog vele avonturen aan te kunnen is het uitkijken en afwachten naar het vierde deel met Stef Cools en zijn team in de hoofdrol. Hij heeft er een fan bij.