Ibon Martín begon zijn schrijversloopbaan met reisliteratuur en dan vooral over zijn eigen Baskenland. Daarna volgde een viertal thrillers die zich ook in die omgeving afspelen. Deze boeken zijn niet in het Nederlands verschenen maar zijn laatste thriller, De dans van de tulpen, wel (vertaald door Joep Harmsen). Voor ons was het niet bekend, maar degenen die de eerdere thrillers van Martín hebben gelezen zullen in zijn nieuwste thriller bekende personages terugzien.

Het is herfst in Baskenland. Dat betekent wind en regen, vooral veel regen. De machinist van een doorgaande intercity ziet tijdens een rit een vrouw op het spoor. Ze is vastgebonden op een stoel. In haar hand heeft ze een felrode tulp. Het is zijn eigen vrouw, de bekende radiopresentatrice Natalia.

Deze dood is het begin van een serie moorden in het anders zo vredige Baskenland. Een nieuwe politie-eenheid, gespecialiseerd in seriemoorden, wordt op de zaak gezet. Aan het hoofd ervan wordt Ane Cestro.

Haar team en zij krijgen een bijzonder moeilijk opdracht; de Tulpenmoordenaar zoals de persoon heet, slaat een aantal keren toe. Lukt het Ane en haar collega’s om de moordenaar te stoppen en ook de vraag te beantwoorden; waarom worden deze moorden gepleegd?

Ibon Martín is er met De dans van de tulpen in geslaagd een bijzonder interessante thriller te schrijven. De auteur doet dat vanaf de aftrap; de heftige scene van de vrouw op het spoor zet de lezers direct in de juiste modus. Deze moordenaar stopt niet voordat het doel is bereikt en het is aan Ane en de lezers om deze persoon te stoppen.

De schrijfstijl van Martín is erg aansprekend. Hij is uitgebreid in zijn bewoordingen en weet treffende de details van elke scene te beschrijven. Of het nu een moordlocatie is, of de prachtige Baskische omgeving; alles spat van de pagina’s af. Het is te merken dat de auteur reisliteratuur schreef, want zijn rake beschrijvingen van de natuur weet de lezer te verlangen naar vakantie. Ook al is het er herfstachtig.

Ondanks dat het een lijvig boek is (meer dan 500 pagina’s), weet Martín de vaart erin te houden. Los van zijn fijne schrijfstijl doet de auteur dit op een andere slimme manier; hij weet de hoofdstukken kort te houden en af te ronden met een soort mini-climax. Dit gecombineerd met de wisselende perspectieven, zorgt voor een verhaal waar de vaart goed in zit. daarbovenop komt dat de plot aanspreekt; het is geen moment duidelijk wie de dader is, en het motief laat ook lang op zich wachten. Dat motief is trouwens best een heftige.

De hoofdpersoon in De dans van de tulpen is, naast de prachtige locatie, Ane Cestro. Cestro is een jonge, ambitieuze rising star binnen het politieapparaat. Ze wordt door haar leidinggevende (tevens ex-lover) als leidinggevende van de speciale eenheid neergezet. Cestro heeft naast haar werk de nodige uitdagingen; haar broertje woont opeens bij haar in, haar ouders staan op het punt van scheiden en haar sociale leven staat door haar werk onder druk.

Ook de rest van het politieteam wordt uitgebreid neergezet. Van meewerkende collega’s tot cynische; ze zijn allemaal aanwezig en komen goed tot leven. Bovendien zorgt dit ervoor dat de lezer direct vertrouwen krijgt in de toekomst; Martín schept een wereld die nog wel een paar delen mee kan.

De dans van de tulpen is een complete, spannende thriller die wordt bemenst door realistische personages. Het boek speelt zich af op een prachtige locatie en door de treffende schrijfstijl van Martín zit de vaart er goed in; een echte aanrader voor thrillerliefhebbers!