Jacqueline Zirkzee is romanschrijver. Ze groeide op in Oegstgeest. Na haar studie Geschiedenis in Leiden reisde ze als journalist de wereld rond en maakte naam met historische romans. Ze schreef onder andere Het heksenhuis, Eva’s dochter, en De eerste priesteres. Haar nieuwste roman Salomon speelt zich af in de nabije toekomst waarin we ons zullen af gaan vragen of het systeem monsters creëert of de monsters het systeem creëert.

In een mogelijke toekomst draait het tegenwoordig maar om één vraag: Wat is het beste voor onze kinderen? Overheidsorgaan SALOMON, een orgaan dat jeugdzorg controleert, heeft alle antwoorden als het om de opvoeding van kinderen gaat. Maar zal dit systeem hiermee wel de ideale maatschappij kunnen kweken? Nu jeugdzorg zijn protocollen heeft veranderd, worden er geen kinderen meer uit huis geplaatst. Tenminste, dat zou men denken. 

Een bevlogen medewerkster van SALOMON is zelf moeder, en botst dan ook tegen alle haken en ogen die het systeem kent. Al snel raakt ze verstrikt in de strenge regels die ze uit moet voeren. Zelf wil ze het beste voor haar dochtertje Juno, maar wat dat dan precies is wat zij nodig heeft, is minder duidelijk. Haar ex-man stelt steeds meer eisen, en maakt het vraagstuk er niet makkelijker op. Dan ziet ze een mogelijkheid om een oplossing te forceren, al brengt die oplossing zware risico’s met zich mee. Kan zij zich van het juk SALOMON ontdoen? Of zal haar dochter eeuwig verdoemd zijn?

Er wordt meteen een bloemrijke manier van vertellen gehanteerd in Salomon, waarbij een gezonde levensstijl de boventoon voert: “Kleurrijk eten is gezond.” De lezer kruipt in de huid van Juno’s moeder, waarin al snel duidelijk wordt dat in de toekomst kinderen vooral een eigen bubbel nodig hebben, nu jeugdzorg geen kinderen meer uit huis plaatst. Juno’s moeder is een bevlogen medewerkster van SALOMON, een orgaan dat Jeugdzorg controleert. Omdat het thema dus voor een deel om jeugdzorg draait, kan dit boek heel gevoelig liggen bij mensen die al dan niet wel of juist geen goede ervaringen met jeugdzorg hebben of hebben gehad.

De personages zijn opmerkelijk, en zullen de lezers fascineren. Vooral Sybil, de vriendin van Juno’s moeder is ronduit excentriek en doet er alles aan om buiten het boekje nogal haar vreemde zelf te blijven. Daarnaast wordt er heel verontrustend gesproken over een man-vrouwquotum. Het blijkt al snel dat er strenge regels voor gezinnen gelden, waarin men maar een maximaal aantal kinderen mag hebben. De auteur stipt moeiteloos aan welke risico’s en gevolgen deze regels met zich mee kunnen brengen, en laat dit aan de hand van dramatiek in de scenes zien. Het verplicht kinderen afstaan kan de lezer echter een wrange smaak in de mond bezorgen. Ze snijdt ook het heropvoeden van de ouders aan, en daarmee verwijst ze al dan niet indirect naar de slechte opvoeding van onze kinderen in deze tijd. Confronterend, maar een scherpe, vaak terechte waarneming. De wereldopbouw zit dan ook helder in elkaar, zodanig dat het lezers de kriebels kan bezorgen.

Er is daarnaast aandacht voor wat er met de wereld zoals we die nu kennen is gebeurd. Zo is Venetië onder water gelopen, en heeft de verhaallijn een licht dystopische nasmaak. Vakantie gebeurt aan de hand van zogenoemde Repli’s, dat staat voor Replica’s. Reizen gebeurt kennelijk niet meer zomaar vanwege het klimaat, en Repli’s beschermen de bepaalde gebieden die nog over zijn.

Salomon is een verhaal over verlies, en niet alleen gaat dit verlies over de dood, het gaat ook over de treurnis van het niet mogen opvoeden van je kind. De thema’s controle en macht hebben staan hoog in het vaandel, en de emoties zoals verdriet en schuldgevoel worden herkenbaar uitgebeeld. Het is helemaal herkenbaar voor lezers die iets soortgelijks met jeugdzorg en/ of een andere soort bemoeienis hebben meegemaakt. Mede daardoor kan dit verhaal ook een hart onder de riem zijn, als een warm bad van erkenning ervaren kunnen worden. Het is tevens een verhaal over het zeker stellen van het voortbestaan van de mens op aarde, en geeft daarmee veel stof tot nadenken. 

Zirkzee is een begrip aan het worden in de speculatieve fictie, en Salomon is dan ook een fantastische toevoeging voor het dystopische genre.