Doodswens
Doodswens
-
Serie
-
Auteur(s)
-
Uitgeverij(en)
-
Jaar van uitgave
-
Thrillzone score
-
Deel deze recensie
Met Erewoord, Alex Cross maakte James Patterson in 2014 niet zo een goede indruk. De manier waarop hij, na een lange opbouw, het verhaal op zijn hoogtepunt abrupt liet eindigen viel niet in de smaak en liet de lezers verweesd achter. Maar niet enkel de lezers, ook het hoofdpersonage Alex Cross kon enkel vaststellen dat al zijn geliefden plots verdwenen waren en dat dit alles vermoedelijk te danken was aan één persoon: Thierry Mulch.
Doodswens is het vervolg en stamt uit 2015. In Doodswens gaat Cross de strijd aan met Mulch in de hoop zijn familieleden levend terug te vinden. Het spelletje dat Mulch speelt dwingt Cross tot het uiterse en zijn emoties worden alsmaar meer op de proef gesteld. Veel tijd en ruimte wordt hem niet gegund en het breekpunt komt alsmaar dichterbij.
Veel voorbereiding heeft Patterson deze keer niet nodig. Doodswens gaat gewoon verder waar het vorige boek eindigde en de lezer krijgt datgene waarop hij/zij zolang moest wachten: een vervolg op de gebeurtenissen in 'Erewoord, Alex Cross'. Veel verhaallijnen en personages zijn deze keer niet aan de orde: de zoektocht van Cross en het spelletje dat Mulch met hem speelt eisen alle aandacht op en Patterson weet het echt wel te brengen. De manier waarop hij de emoties en vastberadenheid bij Cross en de gruwelijkheid en meedogenloosheid bij Mulch omschrijft zorgt voor voldoende voer om de lezer in een hels tempo richting ontknoping te leiden.
Dat hij hier en daar soms uit de bocht gaat (een blinde helderziende ??) doet niets af van het leesplezier en dit alles maakt van Doodswens een uiterste vermakelijke thriller die garant staat voor enkele uren goed opgebouwde spanning en amusement. En meer hoeft dat deze keer niet te zijn.
Geboren in het jaar 1973, ontstond de liefde voor boeken enkele jaren later toen in de klas Koning van Katorenvoorgelezen werd. Na een relatief korte periode van jeugdboeken was al snel de Agatha Christie collectie van mijn ouders aan de beurt, al even snel gevolgd door de Stephen King collectie uit de plaatselijke bibliotheek.
De start van een passie voor spannende literatuur. Robin Cook en John Grisham behoorden, na de eerder genoemde Stephen King, tot de eerste favorieten, waarna de smaak steeds breder werd en na verloop van tijd steeds meer en meer ging toeleggen op de psychologische thrillers van oa Karin Fossum en Arnaldur Indridason.
Andere favorieten: RJ Ellory, Pierre Lemaitre, Sebastian Fitzek, Bernard Minier en Joseph Knox en dichter bij huis Hilde Vandermeeren en Anja Niewierra. Niet toevallig allemaal auteurs die met weinig woorden de lezer een verhaal kunnen intrekken en uitblinken in sfeerschepping en uitwerking van personages. Al moeten ook zij ook mijn kritische stem overwinnen en is,zoals voor elke ander auteur, het ene boek het ander niet.
Naast thrillers gaat mijn leestijd, mede door mijn achtergrond als maatschappelijk werker, ook uit naar goed onderbouwde true crime, waarbij mijn interesse voornamelijk ligt bij het psychologische. Sensationele feiten en gruwelijke details zijn niet aan mij besteed, het hoe en waarom des te meer. Mijn vriend de seriemoordenaar (The stranger beside me) van wijlen Ann Rule blijft op dat vlak voor mij een meesterwerk.
Schrijf jouw recensie!