Jan van der Cruysse (1960) was vijf jaar lang journalist tot hij op de luchthaven van Zaventem woordvoerder werd van Aviapartner (1989-1994) en vervolgens van Brussels Airport (1994-2014). Hij beleefde dus vijfentwintig jaar lang het reilen en zeilen op de luchthaven en alle daarbij behorende incidenten van dichtbij. Op zijn vijfenvijftigste besloot hij gebruik te maken van zijn kennis over de luchthavenwereld door het schrijven van zijn eerste boek, Bling Bling, een fictief misdaadverhaal over een diamantroof op de luchthaven van New Delhi. Tijdens de Antwerpse boekenbeurs van 2016 won dit boek de Hercule Poirot prijs, de jaarlijkse literatuurprijs voor de beste Vlaamse misdaadroman. Het was een opmerkelijke keuze aangezien de prijs nog niet eerder was uitgereikt aan een debutant. Dat was trouwens niet de enige primeur voor het boek. Begin 2017 won het boek ook nog de Diamanten Kogel. Nooit eerder won hetzelfde boek beide prijzen voor misdaadfictie. In juni 2017 verscheen Bling Bling 2, dat werd genomineerd voor de De gouden strop en op de shortlist stond voor alweer de Hercule Poirot prijs. Inmiddels is in mei 2018 het derde en afsluitende deel van de reeks verschenen, Bling Bling 3.

Het heeft weinig zin om aan Bling Bling 2 te beginnen als je het voorgaande deel nog niet hebt gelezen. De actie pikt namelijk meteen op waar Bling Bling 1 eindigde en er wordt niet veel uitleg gegeven over wat er eerder gebeurde. In Bling Bling 2 volgen we drie Georgische gangsters die in Bling Bling 1 verantwoordelijk waren voor de moord op de diamantkoerier Sergei Tokar en zijn vriendin en daarnaast ook nog voor de moord op het gezin van een Franse CEO. Ze worden op de hielen gezeten door de Belgische politieagente Beerke Wagenmaker, maar het trio weet ondanks dat de halve Europese politiemacht wordt ingeschakeld telkens weer te ontsnappen. Ondertussen laten ze een spoor van geweld door heel Europa achter. In een tweede verhaallijn pleegt Albertien van der Valk, voormalig veiligheidsconsulente van een bedrijf dat verantwoordelijk is voor het transport en de beveiliging van diamanten, de grootste diamantroof ooit op luchthaven Zaventem.

Het is direct duidelijk dat Jan van der Cruysse veel affiniteit heeft met de luchtvaartwereld. Het mooie is dat hij zijn kennis op een goede manier weet over te dragen op de lezer zonder dat hij zich verliest in technische details en veel uitleg. Hij voelt zich duidelijk thuis voor wat betreft de setting van zijn verhaal en dat betaalt zich uit. De catering, het dampende asfalt, de passagiersstromen, en alles wat er gaande is op een luchthaven, je ziet het als lezer gemakkelijk voor je. Toch heeft Van der Cruysse het zichzelf niet echt gemakkelijk gemaakt. Bling Bling 2 is net als zijn voorganger Bling Bling 1 een dikke pil met diverse verhaallijnen die langs en naast elkaar lopen en plaatsvinden in meerdere landen en zelfs op meerdere continenten. Voorts is het een komen en gaan van tientallen personages waarvan sommigen maar een paar bladzijdes screentime krijgen. Toch verlies je als lezer (en dat is best een knappe verdienste van Van der Cruysse) op de één of andere manier nooit echt het overzicht.

Er lopen een aantal behoorlijk exotische figuren rond in de Bling Bling trilogie. De meest opvallende is Elisabed, een Georgische vrouw die supergeil wordt van dodelijk geweld en verslaafd is aan het drinken van melk. Sowieso worden de meest krachtige en interessante rollen door vrouwen neergezet. Vergeleken daarmee komen de mannen er wat vlakjes van af. Verder scoort Bling Bling 2 hoog in het actie segment. Er wordt niet alleen in snel tempo heen en weer geschakeld tussen verschillende locaties en personages, er vinden ook aan de lopende band spectaculaire berovingen en moorden plaats. Het doet tezamen met de buitenissige personages allemaal nogal Tarantinesk aan.

Bling Bling 2 is een aanrader voor die lezers die zich niet te veel het hoofd willen breken over geloofwaardige aspecten in een plot en die vooral van tempo in een verhaal houden. Want dat is er in overschot.