Met het boek Oorverdovend bundelen de auteurs James Patterson en J.D. Barker wederom hun krachten. In hun vorige gezamenlijke boek, De kustmoorden, hebben de twee al laten zien dat ze de lezer kunnen boeien door de spanning er in te houden met een vlotte schrijfstijl in korte hoofdstukken. Ook in Oorverdovend is die schrijfstijl, met wisselende perspectieven, voornamelijk herkenbaar van de boeken van Barker, volop aanwezig. Daarnaast weet het duo de lezer te intrigeren door deze vanaf het begin tot het eind in het duister te laten tasten.

Het boek start met de twee zusjes, Tennant en Sophie. Zij slaan op de vlucht voor een oorverdovend geluid dat hun hele dorp heeft vernietigd. Het geluid, dat hoort bij een anomalie, houdt de gemoederen van de overheid bezig, omdat het een duistere invloed heeft op de mensen die eraan worden blootgesteld. Als lezer zit je meteen in het verhaal en leef je mee met de zusjes, die de enige overlevenden zijn. Maar vrij van invloed zijn zij allerminst. Zo is Sophie al deels besmet, waardoor ze bijzondere klachten heeft en angstaanjagend, destructief gedrag vertoont. De schrijvers weten dit zeer beeldend te omschrijven, waaraan te zien is dat Barker in zijn werk geïnspireerd is door de horror van Stephen King.

Een door de overheid opgetuigd team bestaande uit ruimtevaartanalisten, medici, militairen en een psychologe wordt zonder informatie naar het gebied gebracht in de anomalie te onderzoeken en mogelijk te stoppen. Onder leiding van luitenant-kolonel Fraser, die zijn vak als militair goed verstaat, probeert het team, met gevaar voor eigen leven te ontdekken wat er gebeurt. Als lezer word je zowel middels de doelgerichte, militaire benadering van Fraser, als de burgerlijke, meer menselijke benadering van psychologe Martha het onderzoek in gezogen. Martha ontfermt zich over de twee zusjes, die als enige doel hebben dit samen te overleven. Zij zijn van echter van groot belang om te begrijpen wat er gebeurt.

Wie of wat maakt dit kaarsrechte rechte pad door de bergen? Hoe kan het dat niemand kan vluchten voor het geluid? Waardoor ontstaat die extreem hoge lichaamstemperatuur? Is het buitenaards of duivels? Deze vragen blijven bij de onderzoekers door het hoofd spoken, maar houden ook zeker de lezer bezig. Zelfs de president moet, vanuit Air Force One, machteloos toekijken hoe het geluid steeds meer grip krijgt op de inwoners van zijn land.

De onduidelijkheid die de anomalie in het verhaal brengt, beleeft de lezer echter ook. De vele vragen die tijdens het lezen ontstaan, worden soms op een omslachtige manier beantwoord, waardoor het tempo uit het verhaal wordt gehaald. Het plot komt, net als in de vorige samenwerking van Patterson en Barker, enigszins uit de lucht vallen en wordt helaas niet volledig uitgewerkt. Misschien blijft het daardoor ook wel enigszins realistisch en beklemmend voelen wanneer het boek uit is.

Oorverdovend is een boek dat niet in een hokje van een genre te plaatsen is. Het is een samensmelting van thriller, horror, sciencefiction en mensheid. Het is mysterieus en beklemmend en je wilt het niet wegleggen, met een onderwerp waarvoor je, net als Sophie, alleen maar wil (weg)rennen. Helaas kent het boek een aantal tekortkomingen waardoor het boek nét niet het predicaat ‘topper’ krijgt. Desondanks ligt de plot misschien wel dichter bij de werkelijkheid dan we willen weten…