Met Kwaad bloed brengt Jet van Vuuren een slot aan de Barbara van Eck-serie. Het is een thriller die, zoals we van de auteur gewend zijn, draait om sterkte vrouwen en psychologische spanning. Dit derde en laatste deel laat zien hoe Barbara na de tragische moord op haar dochter Kim probeert verder te leven, terwijl haar zoektocht naar gerechtigheid nooit echt stopt. 

Kwaad bloed speel zich drie jaar na de moord op Kim af. Barbara heeft intussen een nieuwe invulling aan haar leven gegeven: ze runt nog steeds het detectivebureau en zorgt met veel liefde voor haar kleindochter Lily. Toch knaagt het nog steeds aan haar dat de moordenaar nooit is gepakt. Ze blijft ervan overtuigd dat Teun verantwoordelijk is, maar hij is spoorloos en de politei heeft de zaak afgesloten wegens gebrek aan bewijs. Barbara begint de focus op haar speurtocht te verliezen, tot Lily thuiskomt met een verontrustend verhaal over een ‘aardige meneer’ bij het kinderdagverblijf. 

Dit nieuwe gegeven wakkert haar oude wantrouwen aan en ze besluit opnieuw in het verleden te duiken. Tegelijkertijd spelen ook de verhoudingen met haar buren een grote rol in het verhaal. Louis en Marc, haar directe overburen, brengen een extra dimensie aan de plot. 
Hun aanwezigheid is niet zomaar decor, maar voegt daadwerkelijk iets toe aan de dynamiek tussen de personages. 

Wat direct opvalt in Kwaad bloed is de manier waarop Van Vuuren sterke vrouwelijke hoofdpersonages neerzet. Barbara is een krachtige, vastberaden vrouw, maar ook haar buurvrouw Louis en de mysterieuze Raisa krijgen een belangrijke rol. De mannelijke personages blijven daarentegen wat vlakker en worden neergezet als onzeker of op een bijna karikaturale manier macho. Dit is een stijlkenmerk dat vaker voorkomt in van Vuurens werken maakt haar boeken uniek in het thrillerlandschap, waar meestal machomannen een rol spelen. Het is een stevig statement. 

De band tussen Barbara en haar kleindochter Lily is een van de meest ontroerende aspecten van het boek. Na het verlies van Kim hebben ze alleen elkaar nog, en hun relatie is warm en oprecht beschreven. Dit maakt Barbara’s zoektocht naar gerechtigheid oprecht: haar drang om haar dochter te wreken, botst met haar rol als liefdevolle grootmoeder die Lily een veilige omgeving wil bieden. 

Als thriller biedt Kwaad bloed een degelijk opgebouwd verhaal met een goed doordachte plot. De manier waarop de spanning wordt opgebouwd is subtiel, en hoewel er geen overdreven spannende actiescènes zijn, weet van Vuuren toch een beklemmende sfeer te creëren. De dreiging zit hem vooral in de psychologie van de personages: de constante twijfel, wie neem je in vertrouwen, en de emotionele bagage die Barbara met zich meedraagt. 

Toch had de spanning sterker mogen zijn. Zeker omdat het het laatste deel in de serie is, verwacht je als lezer een knallend slotstuk. De dreiging hangt in de lucht, maar het explodeert nergens echt. Dit betekent echter niet dat het verhaal saai is. Het blijft wel boeien, alleen had het net wat meer adrenaline mogen bevatten. 

Kwaad bloed is een waardige afsluiter van de Barbara van Eck-serie. Het weet sterke vrouwelijke personages neer te zetten, heeft een goed uitgewerkt plot en houdt de lezer vast met psychologische spanning. Toch blijft het qua sensatie iets achter bij de verwachtingen. 
Voor fan van Jet van Vuuren en deze serie is het een must-read, vooral omdat het verhaal van Barbara een afgerond einde krijgt. Jet van Vuuren laat met deze serie wederom zien een auteur te zijn in het Nederlandstalige thrillerlandschap waar je niet omheen kunt.