Met Insomnia heeft Jilliane Hoffman haar zevende thriller afgeleverd en haar tweede boek met Special Agent Bobby Dees van het Federal Department of Law Enforcement geschreven. Het eerste deel Doodsangst met Bobby Dees in de hoofdrol was nooit bedoeld als het begin van een serie maar als een standalone boek. Immers Hoffman was ooit al begonnen met een serie met C.J. Townsend in de hoofdrol.
Jilliane Hoffman is, voordat zij als schrijfster aan de slag ging, werkzaam geweest als assistent van de Staatsprocureur in Miami. Deze functie heeft zij tot 1996 bekleed en daarna heeft zij tot 2001 als regionaal adviseur gewerkt bij de Florida Department of Law Enforcement. Dat zij de ervaring heeft meegenomen in haar carrière als schrijfster is duidelijk te merken in haar verhalen. In 2004 verscheen het eerste boek van Hoffman met de titel Retribution. Opvallend is dat Hoffman in Nederland een groeiend aantal lezers krijgt terwijl ze bij onze oosterburen al veel langer vrij populair is. Zo is Insomnia pas in september 2018 in de Nederlandse taal verschenen terwijl deze titel in december 2016 als in de Duitse taal verkrijgbaar was.
Als Mallory Knight ’s nachts niet is thuisgekomen begint een zoekactie naar het 17-jarige meisje. De angst is dat zij het volgende slachtoffer is geworden van The Handyman, een seriemoordenaar die zijn slachtoffers zorgvuldig selecteert. Mallory voldoet namelijk perfect aan het profiel wat de FBI heeft opgesteld van de slachtoffers van deze Handyman. Al snel wordt Bobby Dees ingeschakeld om, naast de lokale politie en de FBI, voor de FDLE de zaak op zich te nemen. Wanneer Mallory twee dagen na haar verdwijning bebloed en verward wordt aangetroffen, zegt zij ontsnapt te zijn aan de seriemoordenaar en niemand heeft ook de minste reden om aan haar verhaal te twijfelen. Maar als zij tegenstrijdige verklaringen gaat afgeven aan de verschillende instanties, gaan zij steeds meer twijfelen en keert de publieke opinie zich tegen haar. Ongewild heeft ze nu de aandacht van de moordenaar pas echt op haar gevestigd.
De titel Insomnia verwijst naar de moordenaar die last heeft van een slaapziekte en dit slechts met moordlust kan onderdrukken. Dit gegeven komt echter in het verhaal niet echt bovendrijven en wordt alleen in het begin van het boek beschreven. De titel is dan ook niet echt representatief voor het verhaal.
De verhaallijnen die Hoffman in het boek uitwerkt zijn goed en duidelijk beschreven en maken het een vlotlezend verhaal. Geen overbodige informatie waar de lezer niets mee kan, maar keurig gedoseerde vaktaal op gebied van de advocatuur die nooit storend zijn. De hoofdpersonen zijn strak verwerkt en de schrijfster heeft mooi in het midden gelaten of men de opinie over haar hoofdrolspeelster -Mallory- nu positief of negatief moet lezen. Daar laat zij de lezer helemaal vrij in en dat geeft deze de gelegenheid om zijn eigen mening te vormen over het handelen van het 17-jarige meisje. Bobby Dees wordt omschreven als een vriendelijk wat vaderlijke figuur die doordacht te werk gaat en zich niet laat leiden tot de algemene mening en op zijn eigen intuïtie afgaat. Dit wordt echter nooit te soft waardoor hij niet serieus genomen kan worden als Special Agent.
Jilliane Hoffman heeft een fijne en goed leesbare schrijfstijl en weet haar verhaal goed en intelligent op te bouwen. Ze weet de spanning in Insomnia steeds meer naar het hoogtepunt te brengen, zonder in een overdrijvende modus over te gaan die zo vaak bij Amerikaanse auteurs boven komt drijven. Wanneer de lezer denkt dat bij de climax is aangekomen en de zaak schijnbaar blijkt opgelost, trapt de schrijfster echter wel in een valkuil. Ze probeert een verdere draai te geven aan het verhaal en dat neigt naar ongeloofwaardig. Daar maakt Hoffman een uitglijder. Deze toevoeging draagt weinig aan het verhaal bij en maakt het zeker niet sterker. Het wordt niet helemaal duidelijk wat zij hiermee wil bereiken, maar het haalt wel wat glans af van een overigens fraai opgezet verhaal.
Dat Jilliane Hoffman een goed verteller is, is na Insomnia wel duidelijk. Ook heeft ze een brede kennis van zaken. Wel heeft ze klaarblijkelijk moeite met te stoppen op het hoogtepunt in het boek. Als ze dit vroegtijdig had ingezien dan had dit verhaal een meer bevredigend einde gekend dan nu het geval is.
Jilliane Hoffman is, voordat zij als schrijfster aan de slag ging, werkzaam geweest als assistent van de Staatsprocureur in Miami. Deze functie heeft zij tot 1996 bekleed en daarna heeft zij tot 2001 als regionaal adviseur gewerkt bij de Florida Department of Law Enforcement. Dat zij de ervaring heeft meegenomen in haar carrière als schrijfster is duidelijk te merken in haar verhalen. In 2004 verscheen het eerste boek van Hoffman met de titel Retribution. Opvallend is dat Hoffman in Nederland een groeiend aantal lezers krijgt terwijl ze bij onze oosterburen al veel langer vrij populair is. Zo is Insomnia pas in september 2018 in de Nederlandse taal verschenen terwijl deze titel in december 2016 als in de Duitse taal verkrijgbaar was.
Als Mallory Knight ’s nachts niet is thuisgekomen begint een zoekactie naar het 17-jarige meisje. De angst is dat zij het volgende slachtoffer is geworden van The Handyman, een seriemoordenaar die zijn slachtoffers zorgvuldig selecteert. Mallory voldoet namelijk perfect aan het profiel wat de FBI heeft opgesteld van de slachtoffers van deze Handyman. Al snel wordt Bobby Dees ingeschakeld om, naast de lokale politie en de FBI, voor de FDLE de zaak op zich te nemen. Wanneer Mallory twee dagen na haar verdwijning bebloed en verward wordt aangetroffen, zegt zij ontsnapt te zijn aan de seriemoordenaar en niemand heeft ook de minste reden om aan haar verhaal te twijfelen. Maar als zij tegenstrijdige verklaringen gaat afgeven aan de verschillende instanties, gaan zij steeds meer twijfelen en keert de publieke opinie zich tegen haar. Ongewild heeft ze nu de aandacht van de moordenaar pas echt op haar gevestigd.
De titel Insomnia verwijst naar de moordenaar die last heeft van een slaapziekte en dit slechts met moordlust kan onderdrukken. Dit gegeven komt echter in het verhaal niet echt bovendrijven en wordt alleen in het begin van het boek beschreven. De titel is dan ook niet echt representatief voor het verhaal.
De verhaallijnen die Hoffman in het boek uitwerkt zijn goed en duidelijk beschreven en maken het een vlotlezend verhaal. Geen overbodige informatie waar de lezer niets mee kan, maar keurig gedoseerde vaktaal op gebied van de advocatuur die nooit storend zijn. De hoofdpersonen zijn strak verwerkt en de schrijfster heeft mooi in het midden gelaten of men de opinie over haar hoofdrolspeelster -Mallory- nu positief of negatief moet lezen. Daar laat zij de lezer helemaal vrij in en dat geeft deze de gelegenheid om zijn eigen mening te vormen over het handelen van het 17-jarige meisje. Bobby Dees wordt omschreven als een vriendelijk wat vaderlijke figuur die doordacht te werk gaat en zich niet laat leiden tot de algemene mening en op zijn eigen intuïtie afgaat. Dit wordt echter nooit te soft waardoor hij niet serieus genomen kan worden als Special Agent.
Jilliane Hoffman heeft een fijne en goed leesbare schrijfstijl en weet haar verhaal goed en intelligent op te bouwen. Ze weet de spanning in Insomnia steeds meer naar het hoogtepunt te brengen, zonder in een overdrijvende modus over te gaan die zo vaak bij Amerikaanse auteurs boven komt drijven. Wanneer de lezer denkt dat bij de climax is aangekomen en de zaak schijnbaar blijkt opgelost, trapt de schrijfster echter wel in een valkuil. Ze probeert een verdere draai te geven aan het verhaal en dat neigt naar ongeloofwaardig. Daar maakt Hoffman een uitglijder. Deze toevoeging draagt weinig aan het verhaal bij en maakt het zeker niet sterker. Het wordt niet helemaal duidelijk wat zij hiermee wil bereiken, maar het haalt wel wat glans af van een overigens fraai opgezet verhaal.
Dat Jilliane Hoffman een goed verteller is, is na Insomnia wel duidelijk. Ook heeft ze een brede kennis van zaken. Wel heeft ze klaarblijkelijk moeite met te stoppen op het hoogtepunt in het boek. Als ze dit vroegtijdig had ingezien dan had dit verhaal een meer bevredigend einde gekend dan nu het geval is.