De naam van de auteur van Primeur, Jimmy Cams, klinkt heel Amerikaans. Niets is echter minder waar. De schrijver is afkomstig uit het (Belgisch) Limburgse Heusden-Zolder en dit is het derde boek van zijn hand.

De plaats van handeling is wel Amerikaans want het speelt zich deels af in New York. De titel Primeur is een rechtstreekse verwijzing naar het beroep van het hoofdkarakter, Noor Hakimi. Zij is journaliste. Ze is steeds als van de eersten ter plaatse als er weer een vermoord en verminkt lichaam aangetroffen wordt op zeer specifieke plekken in New York. Noor, dochter van een Afghaanse vluchteling en zelf ook gevlucht, is gezegend met een scherpe pen. Haar artikelen worden geplaatst in een kleine onafhankelijke krant.

De manier waarop Primeur is opgebouwd, zorgt ervoor dat je als lezer zeer geboeid blijft. Je krijgt alles in hapklare brokken voorgeschoteld maar wel op zo’n manier dat het heel interessant blijft. Na de eerste moord, die op de perverse pleegvader, doet de setting wenkbrauwen fronsen maar niet dan dat. Vervolgens maken we een reis in de tijd en komen we terecht in Berlijn van na de oorlog waar we de opbouw en neergang van de muur meemaken. Bij moord twee, het betreft een prostitueé van politici, blijken er ook links te liggen in datzelfde Berlijn. En al gauw blijkt dat dit de dochter is van slachtoffer één.

Al allitererend worden er nog meer slachtoffers gemaakt en onderzocht. Er blijken allerlei lijntjes te lopen tussen de verschillende slachtoffers. De manier waarop deze verwevenheid tot stand gebracht en tot uiting komt is razend knap gedaan. Gelukkig heeft Noor van de auteur ook een stevige sidekick in de vorm van Liam meegekregen. Een onderzoeker die de nodige dwarsverbanden boven water krijgt. 

In Primeur worden niet alleen de moorden beschreven, maar ook de levens van de slachtoffers komen uitvoerig aan beeld. De schrijver heeft ruim de tijd genomen om ons mee terug te nemen in de tijd en om te laten zien wat voor onaangepaste, onaangename of ronduit wrede karakters dit waren. 

Hij schroomt ook niet om grote thema’s als racisme te benoemen en een rol te laten spelen. 

De plot echter -en met name de finale- zit werkelijk heel goed in elkaar. Het overvalt je maar wel op zo’n manier dat alle stukjes op hun plaats vallen en je voelt het bijna klikken in je hoofd als het allemaal precies past. Goed om te lezen dat vier ogenschijnlijk losse verhaallijnen gaandeweg de rit zo met elkaar verweven raken en wel op zo’n manier dat lijn vijf er naadloos tussenpast. Werkelijk een fantastische thriller.