Jobien Berkouwer is 15 jaar lang werkzaam geweest bij de Nederlandse politie, onder andere als hoofdinspecteur en juriste. Tegenwoordig werkt ze als profiler en adviseur voor bedrijven en particulieren bij het oplossen van zaken als stalking, afpersing en bedreiging. Berkouwer besluit alle ervaring en kennis die ze bij de politie heeft opgedaan om te zetten in een boek en in juni 2016 debuteert ze met de thriller Zomermeisjes.
Hoofdpersoon in Zomermeisjes is de jonge profiler Lot van Dijk. Ze wordt vanuit Amsterdam overgeplaatst naar Twente en dat is zowel voor haar, als voor haar nieuwe collega’s even wennen. Al snel wordt er een lijk van een jong, ingedroogd meisje gevonden en kan Lot aan de bak. Niet veel later krijgt ze het vermoeden dat er hier wel eens sprake zou kunnen zijn van een seriemoordenaar en ze lijkt gelijk te krijgen als daarna een tweede lijk wordt aangetroffen.
Aan alles is te merken dat Berkouwer verstand van zaken heeft: het boek geeft een goed en betrouwbaar kijkje hoe het er tijdens een politieonderzoek aan toegaat, alhoewel Lot af en toe wel erg makkelijk en snel tot bepaalde conclusies komt. Haar nieuwe collega’s kennen het begrip profiler niet echt en zijn dan ook redelijk sceptisch. Sowieso vinden ze vrouwen binnen het politiekorps maar niks. Aan de ene kant is het leuk dat een boek zich eens een keer in een heel andere omgeving afspeelt en niet weer in Amsterdam. Aan de andere kant wordt het dorpse leven in Twente nogal stereotiep neergezet: het accent wordt erg benadrukt, de ons-kent-ons mentaliteit van de bewoners en qua normen en waarden lijkt het wel alsof ze in de negentiende eeuw zijn blijven steken. Dit kan op een gegeven moment de lezer irriteren.
Lot is een sympathiek karakter, alhoewel we haar niet heel goed leren kennen. Ze blijft redelijk oppervlakkig en ook over haar privéleven komen we zo goed als niks te weten. Misschien worden haar karakter en haar achtergrond in volgende delen meer uitgediept.
Echt spannend wordt Zomermeisjes nergens, maar het is zeker onderhoudend genoeg om door te blijven lezen. Dit heeft ook te maken met het grote lettertype, de korte hoofdstukjes en het simpele, duidelijke taalgebruik. Dat laatste is een verdienste van Berkouwer. Het blijft tot het einde gissen wie de dader is. Wel zijn er verschillende hoofdstukken vanuit het perspectief van de dader geschreven. Hierdoor komen we te weten hoe zijn jeugd is geweest en dat moet dan weer verklaren waarom hij zo geworden is. De uiteindelijke dader en ontknoping komen wel een beetje uit de lucht vallen en het boek is heel abrupt afgelopen.
Al met al is dit boek met 3 sterren zeker geen onverdienstelijk debuut en prima voor een paar uurtjes leesvermaak. Op naar volgende delen met Lot van Dijk in de hoofdrol!
Hoofdpersoon in Zomermeisjes is de jonge profiler Lot van Dijk. Ze wordt vanuit Amsterdam overgeplaatst naar Twente en dat is zowel voor haar, als voor haar nieuwe collega’s even wennen. Al snel wordt er een lijk van een jong, ingedroogd meisje gevonden en kan Lot aan de bak. Niet veel later krijgt ze het vermoeden dat er hier wel eens sprake zou kunnen zijn van een seriemoordenaar en ze lijkt gelijk te krijgen als daarna een tweede lijk wordt aangetroffen.
Aan alles is te merken dat Berkouwer verstand van zaken heeft: het boek geeft een goed en betrouwbaar kijkje hoe het er tijdens een politieonderzoek aan toegaat, alhoewel Lot af en toe wel erg makkelijk en snel tot bepaalde conclusies komt. Haar nieuwe collega’s kennen het begrip profiler niet echt en zijn dan ook redelijk sceptisch. Sowieso vinden ze vrouwen binnen het politiekorps maar niks. Aan de ene kant is het leuk dat een boek zich eens een keer in een heel andere omgeving afspeelt en niet weer in Amsterdam. Aan de andere kant wordt het dorpse leven in Twente nogal stereotiep neergezet: het accent wordt erg benadrukt, de ons-kent-ons mentaliteit van de bewoners en qua normen en waarden lijkt het wel alsof ze in de negentiende eeuw zijn blijven steken. Dit kan op een gegeven moment de lezer irriteren.
Lot is een sympathiek karakter, alhoewel we haar niet heel goed leren kennen. Ze blijft redelijk oppervlakkig en ook over haar privéleven komen we zo goed als niks te weten. Misschien worden haar karakter en haar achtergrond in volgende delen meer uitgediept.
Echt spannend wordt Zomermeisjes nergens, maar het is zeker onderhoudend genoeg om door te blijven lezen. Dit heeft ook te maken met het grote lettertype, de korte hoofdstukjes en het simpele, duidelijke taalgebruik. Dat laatste is een verdienste van Berkouwer. Het blijft tot het einde gissen wie de dader is. Wel zijn er verschillende hoofdstukken vanuit het perspectief van de dader geschreven. Hierdoor komen we te weten hoe zijn jeugd is geweest en dat moet dan weer verklaren waarom hij zo geworden is. De uiteindelijke dader en ontknoping komen wel een beetje uit de lucht vallen en het boek is heel abrupt afgelopen.
Al met al is dit boek met 3 sterren zeker geen onverdienstelijk debuut en prima voor een paar uurtjes leesvermaak. Op naar volgende delen met Lot van Dijk in de hoofdrol!
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Hoofdpersoon in Zomermeisjes is de jonge profiler Lot van Dijk. Ze wordt vanuit Amsterdam overgeplaatst naar Twente en dat is zowel voor haar, als voor haar nieuwe collega’s even wennen. Al snel wordt er een lijk van een jong, ingedroogd meisje gevonden en kan Lot aan de bak. Niet veel later krijgt ze het vermoeden dat er hier wel eens sprake zou kunnen zijn van een seriemoordenaar en ze lijkt gelijk te krijgen als daarna een tweede lijk wordt aangetroffen.
Aan alles is te merken dat Berkouwer verstand van zaken heeft: het boek geeft een goed en betrouwbaar kijkje hoe het er tijdens een politieonderzoek aan toegaat, alhoewel Lot af en toe wel erg makkelijk en snel tot bepaalde conclusies komt. Haar nieuwe collega’s kennen het begrip profiler niet echt en zijn dan ook redelijk sceptisch. Sowieso vinden ze vrouwen binnen het politiekorps maar niks. Aan de ene kant is het leuk dat een boek zich eens een keer in een heel andere omgeving afspeelt en niet weer in Amsterdam. Aan de andere kant wordt het dorpse leven in Twente nogal stereotiep neergezet: het accent wordt erg benadrukt, de ons-kent-ons mentaliteit van de bewoners en qua normen en waarden lijkt het wel alsof ze in de negentiende eeuw zijn blijven steken. Dit kan op een gegeven moment de lezer irriteren.
Lot is een sympathiek karakter, alhoewel we haar niet heel goed leren kennen. Ze blijft redelijk oppervlakkig en ook over haar privéleven komen we zo goed als niks te weten. Misschien worden haar karakter en haar achtergrond in volgende delen meer uitgediept.
Echt spannend wordt Zomermeisjes nergens, maar het is zeker onderhoudend genoeg om door te blijven lezen. Dit heeft ook te maken met het grote lettertype, de korte hoofdstukjes en het simpele, duidelijke taalgebruik. Dat laatste is een verdienste van Berkouwer. Het blijft tot het einde gissen wie de dader is. Wel zijn er verschillende hoofdstukken vanuit het perspectief van de dader geschreven. Hierdoor komen we te weten hoe zijn jeugd is geweest en dat moet dan weer verklaren waarom hij zo geworden is. De uiteindelijke dader en ontknoping komen wel een beetje uit de lucht vallen en het boek is heel abrupt afgelopen.
Al met al is dit boek met 3 sterren zeker geen onverdienstelijk debuut en prima voor een paar uurtjes leesvermaak. Op naar volgende delen met Lot van Dijk in de hoofdrol!