Lacy Stoltz krijgt als onderzoeker bij de Board on Judicial Conduct een wel heel bijzondere zaak onder ogen. Haar werk is het onderzoeken van misstanden door rechters en hoewel ze zo links en rechts wel wat corrupte rechters voorbij heeft zien komen slaat dit echt alles. Een vrouw die zichzelf Margie noemt vertelt dat haar vader 20 jaar geleden is vermoord. De dader is nooit gevonden, maar zij heeft altijd haar eigen onderzoek gedaan en komt tot maar een conclusie: haar vader is vermoord door een rechter, en die heeft nog meer moorden achter zijn naam staan.

John Grisham behoeft geen introductie meer. De godfather van de legal thriller blijft maar onverdroten nieuwe boeken uitbrengen. Met zijn kenmerkende schrijfstijl weet hij keer op keer te boeien. De lijst van de rechter is de opvolger van De klokkenluider. In zijn nawoord vertelt Grisham dat hij lang heeft gedacht aan Lacy Stoltz. Hij wilde meer schrijven, maar kon niet komen tot een verhaal dat het zou halen bij het eerste deel. Tot daar de moordende rechter kwam.

Toegegeven, De klokkenluider is niet Grishams beste werk. Een goed en gedegen boek, maar niet des Grishams. Hij durft het toch aan om Lacy Stoltz en de Board on Judicial Conduct terug te brengen. Een gedurfde keuze die prima gelukt is. De lijst van de rechter is namelijk een prima, zelfs beter, vervolg.

Lacy Stoltz wikt en weegt hoe lang ze nog wil werken bij de Board on Judicial Conduct. Een baan die nauwelijks waardering krijgt, en de geldkraan wordt ook jaar na jaar verder dichtgedraaid. Ze vreest alleen dat haar kans allang verkeken is. Om haar heen zijn alle collega’s allang vertrokken toen het moment zich aandiende. Haar moment of fame ligt ook alweer even achter haar. De corrupte rechter en het grote schandaal wat er achter bleek te zitten bracht veel media-aandacht. Stoltz bleef echter zitten waar ze zat en daar heeft ze nog geregeld spijt van.

Als ze Margie tegenover zich treft slaat alles om. Margie, een schuilnaam omdat de vrouw vreest voor haar leven, vertelt en komt met bewijzen over een moordende rechter. Een zittende rechter nog wel. Een seriemoordenaar die door alles en iedereen over het hoofd is gezien, behalve Margie. Haar vader is namelijk 20 jaar geleden vermoord. De moord is nooit opgelost, maar Margie heeft zich jarenlang in het dossier vastgebeten. Haar vader was een geliefd man, wie zou hem willen vermoorden? Niemand die het wist en de politie kon ook niemand vinden. Toch was er ooit een incident, tussen de vader van Margie en een man, inmiddels rechter. Een mogelijk motief voor moord, maar wel erg mager. Al blijkt dat dit bij meer mensen in de afgelopen decennia is gebeurd. Ze hebben allemaal het pad van de rechter gekruist, een groot of klein incident met de man gehad, en zijn allemaal op dezelfde wijze vermoord. Margie is overtuigd. Lacy Stoltz een stuk minder.

Dat komt ook omdat Stoltz weet hoe moeilijk het is hier echt werk van te maken. Margie wil namelijk anoniem blijven, maar dat is bijna onmogelijk als Stoltz echt onderzoek wil gaan doen. Als Stoltz met het verhaal aan de slag gaat blijken de zorgen van Margie niet onterecht. Moet Stoltz nu zelf ook vrezen voor haar leven?

De lijst van de rechter leest heerlijk weg. Een haast krankzinnig verhaal wordt op prima wijze door Grisham onder woorden gebracht. Een rechter die in zijn vrije tijd aan het moorden slaat en nooit is ontdekt, hoe luguber wil je het hebben. Je wordt als lezer al snel meegesleurd in het verhaal. De gebeurtenissen volgen elkaar in een hoog tempo, soms misschien wel te hoog, op. Want als de bal eenmaal aan het rollen is, gaat het allemaal wel heel snel en vlug. En voor een rechter die op het oog alles altijd prima onder controle leek te hebben gehad, lijkt alles ook wel snel als een kaartenhuis in elkaar te vallen. Het is een kleine smet op een verder prima vervolg en een waardig einde van Lacy Stoltz. Want het heeft er na dit boek alle schijn van dat dit wel de verhaallijn van Stoltz was, al weet je het bij Grisham natuurlijk nooit zeker.