Jos Pierreux is voor lezers van met name de Vlaamse auteurs een naam die zijn sporen meer dan verdiend heeft. Reeds achttien boeken schreef hij in zijn serie misdaadromans met Luc Borré als hoofdpersonage.

Voor deze serie ontving hij driemaal een nominatie voor de prestigieuze Hercule Poirotprijs. Voor zijn boek Niets erger dan spijt ontving hij deze prijs daadwerkelijk. In dit boek heeft hij de strijd van zijn moeder om euthanasie verwerkt. Wil je meer weten over de Hercule Poirotprijs? Klik dan hier.

Met zijn 22ste titel, De eerste moord, heeft Pierreux een bijdrage geleverd aan de Wablief-serie. Deze serie is bedoeld mensen die minder goed de taal beheersen, toch aan te sporen tot lezen. Kenmerkend voor deze serie is dat het taalgebruik simpeler is dan de doorgewinterde lezers gewend zijn van Pierreux.

Ook de dikte van het boek(je) is hier dan ook op aangepast. Men kan zich afvragen of dit het schrijven van een verhaal vergemakkelijkt. Een schrijver heeft vaak een vorm gecreëerd, waarin hij zijn verhalen vormgeeft. En om daar mee te breken, lijkt toch een stap uit de comfortzone.

Maar het is niet alsof Pierreux daar last van heeft. De eerste moord is een verhaal geworden waarin hij veel thrilleraspecten in heeft verwerkt. Maar dan wel op een wijze die bij een wat korter verhaal hoort, kort, puntig en alle overdaad buiten het verhaal houdend.

Zonder dat zij het zelf door heeft, wordt een vrouw in de gaten gehouden door een man. Wie is hij en waarom volgt hij haar? Hij heeft maar één doel: deze vrouw zal niet lang meer leven.  Een spel van kat en muis begint. Als de man toeslaat, merkt een jongen hem op. Plots zijn de rollen omgekeerd.

Het verhaal is geschreven uit het oogpunt van een dader. Pierreux neemt de lezer mee in de observatie, besluiping en in de werkwijze van de moordenaar. De Vlaamse auteur weet dit op zo’n manier te beschrijven waarbij de lezer eerste rij zit.

Het sterke van dit verhaal zit met name in de manier waarop de getuige van de moord, de dader in verlegenheid weet te brengen. De personages worden kort, maar passend bij het verhaal omschreven. De dader en de getuige worden niet voorzien van een beschrijving maar als lezer weet men precies hoe deze er uit zien. Dit is de manier waarop Pierreux zijn lezer weet te sturen en dat doet hij goed.

Dit boek moet mensen aanzetten om meer te gaan lezen. De eerste moord is een goed verhaal om dit te bereiken en Pierreux laat zien ook dit kortere werk heel goed aan te kunnen.