Karen Dionne heeft haar sporen in de schrijfwereld wel verdiend: ze is medeoprichter van een online schrijversplatform, ze organiseert ieder jaar een schrijversretraite en ze is lid van de International Thriller Writers. Dochter van het moeras is haar internationale doorbraak en het boek is inmiddels aan 25 landen verkocht. Samen met haar man en kind woonde Dionne jarenlang in de wildernis van Upper Peninsula, Michigan. Hier leerden ze zichzelf de ‘wetten van de wildernis’.
Toen de moeder van Helena een tiener was is ze door Jacob Holbrook ontvoerd en jarenlang vastgehouden in een hut diep in het moerasgebied van Michigan. Onder deze omstandigheden wordt Helena geboren en ze groeit op in de wildernis. Van haar vader leert ze alles: jagen, vissen, overleven en ga zo maar door. Helena houdt van haar vader en pas als ze wat ouder is komt ze erachter wat een monster hij eigenlijk is. Twintig jaar later leidt Helena een rustig leven met haar man en kinderen tot ze het bericht krijgt dat haar vader ontsnapt is uit de gevangenis. En wie kan hem beter vinden dan Helena…?
Dochter van het moeras wordt bestempeld als een thriller, ik zou het echter meer een psychologische roman met een heel klein vleugje spanning willen noemen. Het boek kent veel terugblikken naar de jeugd van Helena en haar leven in het moerasgebied. Het kwaadaardige karakter van Jacob komt hierdoor goed naar voren. Haar vaders wil was wet en hij was oppermachtig. Als zij of haar moeder hem durfde tegen te spreken, werden ze snel en hard gestraft. Als kind had ze natuurlijk geen vergelijkingsmateriaal maar toen ze ouder werd, werd het haar steeds meer duidelijk dat zijn acties intimiderend en beledigend waren. Dionne heeft mooi onder woorden gebracht hoe Helena heen en weer wordt geslingerd tussen aan de ene kant liefde en bewondering voor haar vader en aan de andere kant de haat die ze voelt.
Als lezer heb je begrip voor de moeilijke situatie waarin Helena is opgegroeid, maar desondanks voelde ik weinig sympathie voor haar. Ze komt redelijk egoïstisch over en alles draait om haar en wat zij wil. De relatie tussen Helena en haar man wordt nauwelijks uitgewerkt en dat is jammer want gezien het verleden van Helena, had hier veel meer ingezeten. Ook over de achtergrond van de ontvoering wordt niks verteld en de beweegredenen van Jacob om Helena’s moeder te ontvoeren blijven onduidelijk.
De zoektocht in de tegenwoordige tijd naar haar vader had meer uitwerking verdiend en spannend wordt het boek nergens. Ook al vertoont het sprookje van Hans Christian Andersen dat aan het begin van de hoofdstukken wordt beschreven overeenkomsten met het verhaal, het voegt niks toe aan het verhaal. De beschrijvingen van het moeras zijn wel heel goed gedaan: je waant je samen met Helena zelf in het moeras.
2,5 ster voor dit boek dat wordt aangeprezen als een sensationele thriller, maar dat helaas weinig tot geen spanning kent.
Toen de moeder van Helena een tiener was is ze door Jacob Holbrook ontvoerd en jarenlang vastgehouden in een hut diep in het moerasgebied van Michigan. Onder deze omstandigheden wordt Helena geboren en ze groeit op in de wildernis. Van haar vader leert ze alles: jagen, vissen, overleven en ga zo maar door. Helena houdt van haar vader en pas als ze wat ouder is komt ze erachter wat een monster hij eigenlijk is. Twintig jaar later leidt Helena een rustig leven met haar man en kinderen tot ze het bericht krijgt dat haar vader ontsnapt is uit de gevangenis. En wie kan hem beter vinden dan Helena…?
Dochter van het moeras wordt bestempeld als een thriller, ik zou het echter meer een psychologische roman met een heel klein vleugje spanning willen noemen. Het boek kent veel terugblikken naar de jeugd van Helena en haar leven in het moerasgebied. Het kwaadaardige karakter van Jacob komt hierdoor goed naar voren. Haar vaders wil was wet en hij was oppermachtig. Als zij of haar moeder hem durfde tegen te spreken, werden ze snel en hard gestraft. Als kind had ze natuurlijk geen vergelijkingsmateriaal maar toen ze ouder werd, werd het haar steeds meer duidelijk dat zijn acties intimiderend en beledigend waren. Dionne heeft mooi onder woorden gebracht hoe Helena heen en weer wordt geslingerd tussen aan de ene kant liefde en bewondering voor haar vader en aan de andere kant de haat die ze voelt.
Als lezer heb je begrip voor de moeilijke situatie waarin Helena is opgegroeid, maar desondanks voelde ik weinig sympathie voor haar. Ze komt redelijk egoïstisch over en alles draait om haar en wat zij wil. De relatie tussen Helena en haar man wordt nauwelijks uitgewerkt en dat is jammer want gezien het verleden van Helena, had hier veel meer ingezeten. Ook over de achtergrond van de ontvoering wordt niks verteld en de beweegredenen van Jacob om Helena’s moeder te ontvoeren blijven onduidelijk.
De zoektocht in de tegenwoordige tijd naar haar vader had meer uitwerking verdiend en spannend wordt het boek nergens. Ook al vertoont het sprookje van Hans Christian Andersen dat aan het begin van de hoofdstukken wordt beschreven overeenkomsten met het verhaal, het voegt niks toe aan het verhaal. De beschrijvingen van het moeras zijn wel heel goed gedaan: je waant je samen met Helena zelf in het moeras.
2,5 ster voor dit boek dat wordt aangeprezen als een sensationele thriller, maar dat helaas weinig tot geen spanning kent.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Toen de moeder van Helena een tiener was is ze door Jacob Holbrook ontvoerd en jarenlang vastgehouden in een hut diep in het moerasgebied van Michigan. Onder deze omstandigheden wordt Helena geboren en ze groeit op in de wildernis. Van haar vader leert ze alles: jagen, vissen, overleven en ga zo maar door. Helena houdt van haar vader en pas als ze wat ouder is komt ze erachter wat een monster hij eigenlijk is. Twintig jaar later leidt Helena een rustig leven met haar man en kinderen tot ze het bericht krijgt dat haar vader ontsnapt is uit de gevangenis. En wie kan hem beter vinden dan Helena…?
Dochter van het moeras wordt bestempeld als een thriller, ik zou het echter meer een psychologische roman met een heel klein vleugje spanning willen noemen. Het boek kent veel terugblikken naar de jeugd van Helena en haar leven in het moerasgebied. Het kwaadaardige karakter van Jacob komt hierdoor goed naar voren. Haar vaders wil was wet en hij was oppermachtig. Als zij of haar moeder hem durfde tegen te spreken, werden ze snel en hard gestraft. Als kind had ze natuurlijk geen vergelijkingsmateriaal maar toen ze ouder werd, werd het haar steeds meer duidelijk dat zijn acties intimiderend en beledigend waren. Dionne heeft mooi onder woorden gebracht hoe Helena heen en weer wordt geslingerd tussen aan de ene kant liefde en bewondering voor haar vader en aan de andere kant de haat die ze voelt.
Als lezer heb je begrip voor de moeilijke situatie waarin Helena is opgegroeid, maar desondanks voelde ik weinig sympathie voor haar. Ze komt redelijk egoïstisch over en alles draait om haar en wat zij wil. De relatie tussen Helena en haar man wordt nauwelijks uitgewerkt en dat is jammer want gezien het verleden van Helena, had hier veel meer ingezeten. Ook over de achtergrond van de ontvoering wordt niks verteld en de beweegredenen van Jacob om Helena’s moeder te ontvoeren blijven onduidelijk.
De zoektocht in de tegenwoordige tijd naar haar vader had meer uitwerking verdiend en spannend wordt het boek nergens. Ook al vertoont het sprookje van Hans Christian Andersen dat aan het begin van de hoofdstukken wordt beschreven overeenkomsten met het verhaal, het voegt niks toe aan het verhaal. De beschrijvingen van het moeras zijn wel heel goed gedaan: je waant je samen met Helena zelf in het moeras.
2,5 ster voor dit boek dat wordt aangeprezen als een sensationele thriller, maar dat helaas weinig tot geen spanning kent.