Karen Dionne (1953) heeft jaren met haar man in Michigan gewoond, in de wildernis van Upper Peninsula. Tegenwoordig woont en werkt ze in Detroit. In 2018 kwam het boek Dochter van het moeras uit. Een boek waarvan de filmrechten inmiddels verkocht zijn. Ook haar nieuwste boek Geworteld in het kwaad speelt zich af in een afgelegen streek. De omslag is in dezelfde stijl als haar vorige vertaalde boek. Een klein huis met de lampen aan, liggend aan een moeras, omringd door hoge dennenbomen, op de achtergrond een berg. Als motto een citaat van Elvis Presley: ‘Truth is like the sun. You can shut it out for a time, but it ain’t going away.’ Uit de schrijfstijl in deze spannende thriller blijkt de liefde van Karen Dionne voor de natuur. Ze beschrijft uitgebreid hoe de omgeving waar het verhaal zich afspeelt er uit ziet. En diezelfde natuur speelt ook een grote rol in het verhaal, is ermee verweven.

Het verhaal wordt wisselend verteld vanuit twee hoofdpersonen: Rachel in het nu en Jenny (haar moeder) in het toen. Als het boek start is Rachel 26 jaar oud. Zij heeft zich vrijwillig laten opnemen in een psychiatrische inrichting, omdat ze ervan overtuigd is dat zij als 11-jarige haar moeder heeft doodgeschoten in een familiedrama, waarna haar vader zelf moord pleegde. In de instelling raakt ze bevriend met Trevor, de broer van een medepatiënt. Hij is journalist en wil wel een artikel schrijven over haar levensverhaal. In een politierapport ontdekt ze dat ze deze moord niet gepleegd kan hebben en dus besluit ze zich te laten ontslaan en in het gebied van haar jeugd op onderzoek uit te gaan…

Uit de terugblikken die vanuit Jenny verteld worden, blijkt dat haar oudere zus Diana een bijzonder meisje was. Zo, dat haar ouders ervoor kiezen om met haar te gaan wonen in de wildernis:

‘Ik weet best dat ons leven lang niet zo idyllisch zal zijn als ik het doe voorkomen. We moeten brandhout hakken en krijgen last van muggen en steekvliegen, van regen en wind en kou. Maar afgewogen tegen de voordelen zijn dat maar ongemakken. Het enige wat ertoe doet is dat we op een plek gaan wonen waar onze dochter zal kunnen gedijen en groeien.’

Tijdens het lezen krijg je steeds meer in de gaten dat Diana heel veel invloed op haar leven heeft gehad. En nu Rachel teruggaat naar haar ouderlijk huis, waar Diana nu met haar tante woont, na de dood van hun ouders, zullen ze elkaar weer ontmoeten. Door de mix van verleden en heden wordt de spanning langzaam opgebouwd en leef je mee met Rachel, die door haar terugkeer het gevaar heeft opgezocht…

‘Dan open ik de deur van mijn slaapkamer en blijf abrupt staan. Midden op het bed, aan weerskanten van mijn speelgoedbeer alsof ze naar me zwaaien, liggen twee enorme witte berenpoten. Ik gil. Dat had ik niet moeten doen.’

Het boek blijf tot het eind toe spannend. De schrijfstijl die Dionne hanteert is sprekend en met veel detail. Ze weet door haar venijnige pen de spanningsboog gespannen te houden en dat is knap. Als kers op de taart volgt de ontknoping, die erg dramatisch overkomt maar tegelijkertijd goed binnen het verhaal past. Dit alles overziend, is Geworteld in het kwaad een mooi boek voor liefhebbers van de wildernis en met de diepgang van een psychologische thriller!