Waarom we logen begint met wat een dampende scene tussen de pas gehuwde Will en Sara kan worden, maar dit wordt al snel een bloedige slachtpartij. Met dit begin is de toon in deze nieuwe thriller van Karin Slaughter meteen gezet.

Will en Sara brengen hun huwelijksreis door in de Appalachen in de McAlpine lodge, het toppunt van luxe. Het enige nadeel is dat iedereen er liegt; over het heden, over het verleden en tegen zichzelf.

Op een avond dreigt de volgzame dochter Mercy de familiegeheimen te onthullen en aan het eind van de avond is ze dood. In plaats van een huwelijksreis moeten Will en Sara aan de bak om de moordenaar te vinden voordat hij weer toe zal slaan.

Karin Slaughter is er weer in geslaagd om een ingenieus verhaal neer te zetten. Dat doet ze deze keer in de vorm van een locked room-mysterie. Na de openingsscene neemt ze echter wel wat veel tijd  om alle karakters te introduceren. Als je de karakters die een rol spelen in dit verhaal goed voor de bril hebt, ontvouwt zich een verhaal wat zijn weerga niet kent. Slaughter neemt ons daarna mee terug in de tijd.

We kennen Will en Sara al uit eerdere boeken en naast dat de liefde tussen hen beiden er vanaf spat zie je ook de gedrevenheid om de moord op te lossen. Het is verfrissend om ze ook van een andere kant te leren kennen.

De McAlpine lodge wordt geregeerd door de pater familias, die als een ware tiran de scepter zwaait en alles doet wat in zijn macht ligt om zijn dochter het leven zuur te maken. We bevinden ons in een bijzonder giftige familie die maar aan een ding denken en dat is aan zichzelf. De dochter, Mercy, blijkt een knipperlichtrelatie te onderhouden met een gewelddadige nietsnut die ook nog eens haar geadopteerde broer blijkt te zijn. Deze man, Dave, heeft bovendien ook nog een verleden met Will Trent.

Alle ingrediënten zijn aanwezig om er een zinderend verhaal van te maken en dat is precies wat Karin Slaughter doet. Je wordt als lezer steeds weer op het verkeerde been gezet, want wat een recht toe-recht aan verhaal lijkt, blijkt uiteindelijk heel gecompliceerd te zijn. Zowel de familie die het resort bestiert, als de gasten aanwezig, blijken allerlei geheimen met zich mee te dragen en vrijwel niemand spreekt de waarheid. Zelfs Will en Sara doen zich in het begin voor als iemand anders.

De plotwendingen volgen elkaar in hoog tempo op met als uiteindelijk resultaat dat de dader gevonden wordt en dat er heel wat bijvangst bij zit. Dit maakt dat je als lezer het gevoel hebt dat gerechtigheid bestaat.

Karin Slaughter laat opnieuw zien dat ze de naam Queen of Crime meer dan terecht draagt.