Een van ’s werelds bekendste thrillerkoppels is Lars Kepler, bestaande uit het echtpaar Alexandra en Alexander Ahndoril. Met het debuut Hypnose zetten ze zichzelf meteen op de Scandithrillerkaart. Met de Zweeds-Finse politie-inspecteur Joona Linna hebben ze inmiddels zeven avonturen beleefd. De achtste is Spiegelman en is vertaald door Edith Sybesma.

De zestienjarige Jenny Lind verdween vijf jaar geleden spoorloos. Haar vriendin zag dat Jenny werd meegenomen door een man in een vrachtwagen. Sindsdien ontbreekt elk spoor. Totdat Jenny dood wordt gevonden in een speeltuin in Stockholm. Ze is opgehangen.

De enige getuige van de moord is Martin. Maar er is een probleem; Martin lijdt aan een zeer zware vorm van PTSS en praat sinds zijn dochter is verdronken, niet meer. Joona Linna staat voor een raadsel. Om de man aan het praten te krijgen, roept hij de hulp in van oude bekende Erik Maria Bark. Bark is een hypnotiseur. Het is aan hem te proberen Martin zijn getuigenis te ontrafelen.

Dan gebeurt er opnieuw een ontvoering. Linna denk te maken te hebben met een maniakale seriepsychopaat. Is hij op tijd om de ontvoeringen te stoppen?

Zoals we gewend zijn van Lars Kepler, is Spiegelman geschreven als een film. Door middel van korte hoofdstukken wordt de vaart er flink in gehouden. Door de filmische schrijfstijl -de lezer ziet de plot als het ware aan zich voorbijglijden- is het een kleine moeite om het verhaal in te worden gezogen.

De plot is enorm interessant. En ja, we hebben het misschien vaker gezien, maar de uitvoering door Lars Kepler is uit het boekje. Het gegeven dat een ontvoerd meisje na vijf jaar wordt gevonden roept diverse vragen op. Wie heeft het gedaan? Waar is Jenny die vijf jaar geweest? En zijn er meer meisjes zoals zij? Linna krijgt in eerste instantie niet veel aanknopingspunten; doordat Martin niet veel prijsgeeft als PTSS-patiënt. Beetje bij beetje wordt steeds duidelijker wie er achter de ontvoeringen zit. De spanning wordt op deze wij magistraal opgevoerd door Kepler en de lezer zal tot het eind op het puntje van de stoel zitten. De adrenalinerush wordt nog verder opgevoerd door de expliciete beschrijvingen van geweld. De lezer zal meer dan eens even moeten slikken, maar té heftig wordt het gelukkig niet.

In Spiegelman keren twee personages terug die we van Kepler gewend zijn; Linna speelt de nadrukkelijke hoofdrol; dat geldt in mindere mate voor Erik Maria Bark, die zo’n flitsende start maakte in Hypnose. Linna is cynisch en recht voor zijn raap; een personage om makkelijk van te gaan ‘houden’.

Enige minpunt in Spiegelman is dat sommige zaken best vergezocht zijn. Kepler maakt regelmatig gebruik van toeval om de plot te kunnen vormen; als je dat voor lief neemt, zul je je daar niet aan storen. De liefhebber van meer realistische verhalen zal wel eens de wenkbrauwen fronsen. Dit geldt ook voor de climax; de ene lezer zal ervan smullen, de ander zal denken “dit is ongeloofwaardig”.

Spiegelman is een snelle, boeiende Scandithriller geworden waarin we Linna wederom zien schitteren. Enige minpunt zijn sommige wat ongeloofwaardige elementen in het verhaal, maar dat nemen we graag voor lief. Lars Kepler behoort tot de top van de Scandi’s!