Er wordt gezegd dat er elke negen seconden ergens op de wereld wel een Jack Reacher-boek wordt verkocht. Het kan niet anders dan dat auteur Lee Child minzaam glimlacht bij een dergelijke feit. Inmiddels heeft hij zijn protagonist 26 keer laten opdraven, de een-na-laatste keer voor het eerst met zijn broertje Andrew Child. Samen schreven ze ook de nieuwste, Liever dood dan levend.
Het gebeurt niet vaak dat een seriepersonage in het eerste hoofdstuk van een boek wordt doodgeschoten. Nou, het gebeurt wel met Reacher. Tijdens een showdown met twee criminelen schiet Michaela Fenton hem neer. Fenton, een FBI-agente, is op zoek naar haar tweelingbroer Michael. In haar zoektocht kruist haar pad die van, jawel…Reacher.
Reacher zou Reacher niet zijn als hij zich met de zaak bemoeit. Het lijkt erop dat Michael zich heeft ingelaten met een duistere criminele baas met de naam Dendoncker. Die heeft zijn tentakels diep in een Amerikaans grensdorpje zitten. Een plekje dat betere tijden heeft gezien en door een hoog hek met Mexico is gescheiden. Wat zijn de plannen van Dendoncker?
Jack Reacher zag het daglicht in Jachtveld. Reacher behoeft eigenlijk geen introductie, maar voor degenen die onder een thrillersteen hebben geleefd; Jack Reacher is ex-militaire politie en slijt zijn ‘pensioen’ door te reizen door de V.S. met slechts een tandenborstel en een schone onderbroek. En in elk stadje waar hij uitstapt -het liefst ergens in het desolate Midwest- loopt hij tegen problemen op.
Het moet gezegd; De wachtpost, de eerste collaboratie van de twee Child-broers, was op zich bevredigend maar die hard Reacher-fans hadden kritiek. Want de kenmerkende Reacher-elementen waren bijvoorbeeld ver te zoeken. Zo was zijn spitsvondigheid naar de achtergrond verdwenen, en had deze plaats gemaakt voor ‘spreken met de vuisten’. Dat is in Liever dood dan levend minder het geval. Natuurlijk deelt Reacher regelmatig wat klappen uit, maar maakt hij in dit boek ook weer meer gebruik van zijn hersenen en weet hij zo zijn tegenstanders te snel af te zijn. Natuurlijk kun je je wel afvragen waar de sleetsheid is gebleven van een grote vent, die in de vijftig loopt, en die alleen maar in wegrestaurants eet. Ach, we nemen het voor lief.
De vijand in Liever dood dan levend lijkt zo uit een James Bond-film weggelopen. Dat begint bij zijn naam, Waad Dendoncker. Dat klikt toch als een soort Blofeld, of niet? En ook het complot dat hij heeft gesmeed past best in een film met 007. Dat maakt het lezen van deze Reacher-thriller tot een regelrechte achtbaanrit.
Ook de kenmerkende schrijfstijl is weer aanwezig. Snelle actie, expliciet beschreven, en de eigenwijze opmerkingen van Reacher maken van Liever dood dan levend een heerlijke actiethriller om te lezen. De fans zullen dan ook niet teleurgesteld zijn. Waar de critici een terugval zagen in het vorige deel en zich zorgen maakten over het vervolg van de franchise, mag wel gesteld worden; de komende jaren zitten we veilig, want Jack Reacher is nog niet klaar met zijn missie. Heerlijk leesvoer!
