Jack Reacher komt op een T-splitsing. Hij heeft de keus: links- of rechtsaf. Er staat een pijl naar Laconia, New Hampshire. Hij herinnert zich de verhalen van zijn vader, die uit Laconia komt. Hij kiest rechtsaf en belandt in het stadje. Reacher wil meer informatie over het verleden van zijn vader en gaat op zoek in het stadsarchief. Maar het rare is; niemand kent Stan Reacher en hij lijkt nooit in Laconia gewoond te hebben. Wat klopt er niet aan zijn familieverleden?

In een motel, in een bos dertig kilometer verderop, besluiten de Canadezen Patty en Shorty een nachtje te overnachten. Maar al snel blijkt er veel niet te kloppen. Zo zorgt degene die hun kapotte auto maakt ervoor dat die auto het helemaal niet meer doet. En de telefoonlijn doet het niet meer. En de deur gaat bij tijd en wijlen niet open. De eigenaren zijn eigenaardige mannen die meer op hun kerfstok lijken te hebben dan in eerste instantie het geval lijkt...

Als er iemand in de thrillerwereld is die geen introductie nodig heeft, is het Lee Child's Jack Reacher wel. De veteraan van de Militaire Politie die van de ene op de andere dag ontslag nam en te voet Amerika in trok op zoek naar avonturen, gaat al meer dan twintig delen mee. En alle delen zijn even onderhoudend. Verleden tijd is een boek waarin Reacher op zoek gaat naar zijn familieverleden en natuurlijk zorgt die speurtocht ervoor dat hij meer dan eens in een netelige situatie komt. Gelukkig is Reacher altijd de bovenliggende partij. Maar wat dit boek interessant maakt, is dat de lezer meer krijgt te weten over de vader van Jack. En dat is voor de fans minstens zo onderhoudend als de scenes waarin Reacher zich weer eens gesteld ziet tegenover een overmacht en met zijn vuisten aan de slag moet.

Zoals altijd is de vertelmodus die Child in Verleden tijd hanteert, aangenaam en onderscheidend. Hij is to-the-point en weet de mooiste eigenschap van Racher -het bijdehand zijn- fantastisch op papier te toveren. De scheidslijn tussen een gimmick en aangenaam is trouwens dun; soms dreigt Child zijn Jack Reacher over die rand te duwen, maar hij houdt dan net op tijd in. Het roept stiekem wel onderhuids de vraag op hoe lang deze franchise nog op dit hoogstaande niveau blijft. Child moet niet sloppy worden, want dat verdient Reacher niet.

De verhaallijn is interessant. Zowel de zoektocht van Reacher is leuk om te lezen alsook de fuik waarin Patty en Shorty zijn gelopen. In vooral die laatste weet Child een onaangenaam gevoel op te roepen. Wat zijn de hoteleigenaren van plan? En wat heeft Reacher ermee van doen? Het zijn vragen die ervoor zorgen dat de kleine 400 pagina's als een sneltrein aan de lezer voorbijrazen. En de climax die dan volgt? Die is spetterend en zorgt voor vuurwerk.

Eigenlijk doet Lee Child weer alles goed in Verleden tijd. Hij weet zijn protagonist wederom in een heerlijk verhaal neer te zetten die de lezers zal bekoren. Enig nadeel: het boek is zo snel uit!