Lina Bengtsdotter groeide op in Gullspång, het dorp waar de Charlie Lager-serie zich afspeelt. Tegenwoordig woont ze met haar gezin in Stockholm en werkt ze als docente Zweeds en psychologie. Haar debuut De vrouw die terug moest werd in Zweden verkozen tot thrillerdebuut van het jaar (lees hier onze recensie). Dat belooft dus wat voor haar tweede thriller, De kinderen die het bos in gingen, die onlangs bij Harpercollins is verschenen.

Net als in deel 1 moet detective Charlie Lager terug naar haar geboortedorp Gullspång voor een cold case. Ditmaal gaat het om de verdwijning, dertig jaar geleden, van een jong meisje genaamd Francesca. Ze leek meer te weten over de dood van haar klasgenootje, maar omdat ze zelf nogal excentriek was, werd ze door niemand geloofd. Totdat ze op een dag zelf verdwijnt. Charlie ondertussen heeft vreemde dromen over nachtelijke wandelingen met haar moeder bij een landhuis. Heeft het één misschien met het ander te maken…?

Zoals gezegd is dit boek twee met in de hoofdrol Charlie Lager. Bengtsdotter geeft de nodige achtergrondinformatie en daarom is het niet strikt noodzakelijk om deel een gelezen te hebben. Voor een beter begrip van Charlie en de precieze details over haar leven en verleden is het echter leuker om het wel gelezen te hebben. Bengtsdotter geeft in ieder boek meer informatie over Charlie prijs en dit houdt haar als karakter interessant en heeft als gevolg dat de lezer nieuwsgierig blijft naar nieuwe boeken met Charlie in de hoofdrol. Ook Johan Ro zien we weer terug en zijn verhaal eindigt met een cliffhanger, dus nog een reden om met smart te wachten op een nieuw deel. Alleen Charlies collega’s verdienen in een nieuw boek wel wat meer aandacht: zeker Anders is een interessant karakter dat nog meer uit te diepen valt.

Het verhaal wordt deels verteld vanuit het heden en deels vanuit het verleden. De verhaallijn in het verleden is geschreven vanuit het ik-perspectief van Francesca en langzaam wordt haar tragische lot zichtbaar. In het heden volgen we de speurtocht van Charlie. Pas tegen het einde wordt duidelijk wat de twee verhaallijnen met elkaar te maken hebben en de ontknoping zit dan ook heel goed in elkaar. Bengtsdotter eindigt het verhaal ten slotte met een onthulling die zelfs de doorgewinterde thrillerlezer niet zal zien aankomen.

Bengtsdotter heeft bovendien een aangename schrijfstijl: geen al te ingewikkelde zinnen, korte hoofdstukken en goed geschreven dialogen. Een minpuntje is de Nederlandse titel: het is logisch dat de uitgeverij in de stijl wil blijven van het eerste boek, maar de titel houdt totaal geen verband met de inhoud van het boek. Dan is de Zweedse titel, Francesca, veel beter gekozen.

Een goed eerste boek is geen garantie voor de toekomst. Gelukkig maakt Bengstdotter haar belofte van veelbelovend talent met dit tweede deel meer dan waard. De kinderen die het bos in gingen, is een boeiende, interessante en onderhoudende thriller geworden. Kom maar op met deel drie!