New York, de stad van de wolkenkrabbers, wordt op een doodgewone maandag opgeschrikt door een ongeluk met een lift. Vier mensen stappen, net als iedere werkdag, in de lift op weg naar hun etage. Tot hun verbazing stopt de lift niet, maar schiet door naar de top. Daar komt hij tot stilstand om vervolgens in de schacht naar beneneden te storten. Een gruwelijk ongeluk.

Echter op dinsdag gebeurt hetzelfde in een ander gebouw en op woensdag nogmaals. Dat kan geen toeval meer zijn. Als de paniek uitbreekt in een van de meest verticale steden ter wereld gaan rechercheur Delgado en rechercheur Bourques op onderzoek uit. De tijd begint te dringen als op donderdag de opening van de hoogste wolkenkrabber op de planning staat.

Linwood Barclay is geboren in de Verenigde Staten, maar hij verhuisde op zijn vierde met zijn ouders naar Canada, waar hij nog steeds woont. In 2007 debuteerde hij met de thriller Zonder een woord. Na dit succes besloot hij te stoppen met zijn wekelijkse column voor de Toronto Star. Sindsdien is hij fulltime schrijver en met groot en wereldwijd succes. Hij heeft al een aantal thrillers op zijn naam staan. In 2019 werd Niemand hoort het door Het Parool uitgeroepen tot beste thriller van 2019. Lees hier onze recensies en een interview dat we met hem hadden.

Op de kaft prijkt een prachtige, uitnodigende foto van en verlichte liftschacht. In de boekhandel een kaft waar je oog naartoe getrokken wordt. Het ziet er duister uit en nodigt uit om opgepakt te worden. Tijdens het interview dat Thrillzone met Barclay had vertelde hij dat de Nederlandse vertaling het mooiste kaft heeft dat is verschenen voor dit boek.

Barclay schrijft het boek in vijf delen. Hij start op maandag met de akelige ervaring in de lift. Barclay weet met deze proloog bij de lezer een beklemmend gevoel te bewerkstelligen en het doet je twee keer nadenken voor je weer in een lift stapt. In Nederland is de trap ook een goede tweede optie, maar in wolkenkrabbers met 50-100 verdiepingen, wordt dat een iets andere uitdaging;-).

De auteur heeft een vlotte en makkelijk te lezen schrijfstijl. De hoofdstukken in Lift zijn kort en bondig en volgen elkaar in rap tempo op. Naast de twee rechercheurs die we volgen in hun onderzoek naar een moord die verband lijkt te houden met de liftongelukken, volgen we burgemeester Richard Headly en zijn team, een lid van een groepering die zich de Flyovers noemen en journalist Barbara Matheson en haar dochter Arla. Barclay heeft hiermee vele personages en zijsporen in het verhaal opgezet die in eerste instantie weinig met het verhaal van doen lijken te hebben. Mede hierdoor is spanning af en toe ver te zoeken. De personages blijven wat oppervlakkig en daardoor wat verder van de lezer afstaan.

De liftongelukken worden uitgeschreven, maar vertonen weinig tot geen spanning. Dit heeft er ook alles mee te maken dat het voor de lezer geen verrassing meer is dat dit staat te gebeuren, omdat de samenvatting op de achterflap al veel informatie prijsgeeft. Dit maakt dat er weinig spanning en verrassingen voor de lezer te bespeuren zijn. Maar ook wat er gebeurt is niet spannend of beklemmend, waar de proloog dat wel in zich had.

De vele personages blijken richting de climax met elkaar verbonden te zijn. Maar het maakt weinig tot geen indruk. Voor frequente thrillerlezers vormt de climax geen verrassing. Hoewel Barclay een poging doet om de spanning op te voeren, lukt dat niet zoals je van een thriller mag verwachten. Het geheel is voorspelbaar, chaotisch en het motief is ook wat vergezocht. Voor een bloedstollende thriller komt hij vele punten te kort. Jammer, er had meer in kunnen zitten. Gelukkig weten we dat Barclay meer in zijn mars heeft.