Het opzeggen van een baan als docent Italiaans, aardrijkskunde en geschiedenis doe je niet zomaar. Dan moet je ergens in geloven en voor de volle honderd procent gaan voor een andere uitdaging. De Italiaan Luca d’Andrea vond deze uitdaging in het schrijven. Opgegroeid tussen de bergen in Noord Italië stroomde zijn hoofd over van verhalen, die hij maar al te graag met anderen wilde delen. Een van die (waargebeurde) verhalen verwerkte hij in een documentaire over reddingswerkers in het Alpengebied. En vorig jaar konden we ook van zijn eerste fictieve verhaal genieten, in boekvorm, dat verscheen bij Xander Uitgevers onder de naam Het hart van het kwaad. Prettig voor de fans van dat boek is dat het tweede boek niet lang op zich liet wachten; In de greep van de waanzin is geen direct vervolg, maar een nieuw standalone-verhaal.
Het is 1974 en in het winterse Zuid-Tirol zwaait ex-nazi Herr Wegener de scepter in het criminele circuit. Hij is gevreesd en berucht om zijn brute afstraffingen wanneer iemand niet luistert. Zijn jonge vrouw Marlene kent zijn reputatie, maar leert leven met haar dominante echtgenoot. Pas wanneer ze zwanger van hem raakt, beseft ze dat hij een gevaar kan vormen voor haar en haar nog ongeboren kind. Ze besluit te verdwijnen om haar kind een normale toekomst te gunnen en vlucht zonder vooraf bepaalde locatie. Met adrenaline gierend door haar lijf krijgt ze een ongeluk en belandt met haar auto in het ravijn. Ze komt bij in een onbekend bed, waarvan de mysterieuze eigenaar haar redder blijkt te zijn; Simon Keller, een streng gelovige, traditionele boer (een Bau’r) die alleen op een afgelegen boerderij tussen de bergen woont. Ze mag daar herstellen en helpt de stugge man bij zijn dagelijkse praktijken. Marlene beseft dat ze veilig is daar. Maar voor hoelang?
Herr Wegener is furieus en stuurt en huurmoordenaar – enkel bekend als de Vertrouwenspersoon – op haar af. Zal hij haar vinden en in hoeverre zal de geheimzinnige Bau’r haar beschermen?
In het begin wordt er uitgebreid stilgestaan bij het kille en harde karakter van Herr Wegener. Gebeurtenissen in het verleden blijken daaraan ten grondslag te liggen, iets dat middels flashbacks door d’Andrea aan de lezers wordt verteld. Nieuwsgierig neem je deze details tot je, maar later, wanneer het verhaal zich meer richt op de ontdekkingen van Marlene in de woning van Simon Keller, blijken deze uitweidingen weinig van doen te hebben met de daadwerkelijke plot. Leuke feitjes als achtergrondverhaal dus, maar weinig van doen met het verhaal en dus slechts futiliteiten. Dit gegeven leidt tot concentratieverlies, waardoor het tempo in het verhaal enigszins stokt. Zonde, want de heersende spanning, die zich vooral concentreert op de zoektocht van de Vertrouwenspersoon naar Marlene, zorgt wel voor de nodige versnellingen in het verhaal.
Luca d’ Andrea heeft een enorm talent voor het beschrijven van de omgeving. Hij blijkt een kei in het beeldend vormgeven van de locaties waar het verhaal zich afspeelt. In Het hart van het kwaad waren dat de donkere grotten in het Alpendorp Bozano, terwijl in In de greep van de waanzin de moeilijk bereikbare bergtoppen- en dalen in Zuid-Tirol het decor vormen. Ook de maso – de boerderij waar Marlene zich schuilhoudt – en het primitieve bestaan aldaar komen zeer levendig over. Als je als lezer door een koepel wordt omsloten zodra je het boek opent. Een stukje klasse dat de Italiaanse auteur ten faveure brengt.
Naast deze sfeerbepalende omschrijvingen toont d’Andrea bovendien dat hij beschikt over een puike woordenschat. De prachtige, tot nadenken stemmende zinnen worden afgewisseld met krachtige dialogen. Soms zijn deze frases wellicht iets in overvloed aanwezig, maar toegankelijk en beeldend is het zeker.
Met Het hart van het kwaad maakte de Italiaan indruk; met In de greep van de waanzin laat hij zien dat hij geen eendagsvlieg is. Hij onderscheidt zich door een originele en ongedwongen thriller af te leveren, compleet met imponerende plotwendingen en een gedegen spanningsopbouw. Combineer dit met een levendige en treffende stijl van schrijven, en men kan spreken van een talentvol auteur die een groter publiek verdient.
Het is 1974 en in het winterse Zuid-Tirol zwaait ex-nazi Herr Wegener de scepter in het criminele circuit. Hij is gevreesd en berucht om zijn brute afstraffingen wanneer iemand niet luistert. Zijn jonge vrouw Marlene kent zijn reputatie, maar leert leven met haar dominante echtgenoot. Pas wanneer ze zwanger van hem raakt, beseft ze dat hij een gevaar kan vormen voor haar en haar nog ongeboren kind. Ze besluit te verdwijnen om haar kind een normale toekomst te gunnen en vlucht zonder vooraf bepaalde locatie. Met adrenaline gierend door haar lijf krijgt ze een ongeluk en belandt met haar auto in het ravijn. Ze komt bij in een onbekend bed, waarvan de mysterieuze eigenaar haar redder blijkt te zijn; Simon Keller, een streng gelovige, traditionele boer (een Bau’r) die alleen op een afgelegen boerderij tussen de bergen woont. Ze mag daar herstellen en helpt de stugge man bij zijn dagelijkse praktijken. Marlene beseft dat ze veilig is daar. Maar voor hoelang?
Herr Wegener is furieus en stuurt en huurmoordenaar – enkel bekend als de Vertrouwenspersoon – op haar af. Zal hij haar vinden en in hoeverre zal de geheimzinnige Bau’r haar beschermen?
In het begin wordt er uitgebreid stilgestaan bij het kille en harde karakter van Herr Wegener. Gebeurtenissen in het verleden blijken daaraan ten grondslag te liggen, iets dat middels flashbacks door d’Andrea aan de lezers wordt verteld. Nieuwsgierig neem je deze details tot je, maar later, wanneer het verhaal zich meer richt op de ontdekkingen van Marlene in de woning van Simon Keller, blijken deze uitweidingen weinig van doen te hebben met de daadwerkelijke plot. Leuke feitjes als achtergrondverhaal dus, maar weinig van doen met het verhaal en dus slechts futiliteiten. Dit gegeven leidt tot concentratieverlies, waardoor het tempo in het verhaal enigszins stokt. Zonde, want de heersende spanning, die zich vooral concentreert op de zoektocht van de Vertrouwenspersoon naar Marlene, zorgt wel voor de nodige versnellingen in het verhaal.
Luca d’ Andrea heeft een enorm talent voor het beschrijven van de omgeving. Hij blijkt een kei in het beeldend vormgeven van de locaties waar het verhaal zich afspeelt. In Het hart van het kwaad waren dat de donkere grotten in het Alpendorp Bozano, terwijl in In de greep van de waanzin de moeilijk bereikbare bergtoppen- en dalen in Zuid-Tirol het decor vormen. Ook de maso – de boerderij waar Marlene zich schuilhoudt – en het primitieve bestaan aldaar komen zeer levendig over. Als je als lezer door een koepel wordt omsloten zodra je het boek opent. Een stukje klasse dat de Italiaanse auteur ten faveure brengt.
Naast deze sfeerbepalende omschrijvingen toont d’Andrea bovendien dat hij beschikt over een puike woordenschat. De prachtige, tot nadenken stemmende zinnen worden afgewisseld met krachtige dialogen. Soms zijn deze frases wellicht iets in overvloed aanwezig, maar toegankelijk en beeldend is het zeker.
Met Het hart van het kwaad maakte de Italiaan indruk; met In de greep van de waanzin laat hij zien dat hij geen eendagsvlieg is. Hij onderscheidt zich door een originele en ongedwongen thriller af te leveren, compleet met imponerende plotwendingen en een gedegen spanningsopbouw. Combineer dit met een levendige en treffende stijl van schrijven, en men kan spreken van een talentvol auteur die een groter publiek verdient.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Het is 1974 en in het winterse Zuid-Tirol zwaait ex-nazi Herr Wegener de scepter in het criminele circuit. Hij is gevreesd en berucht om zijn brute afstraffingen wanneer iemand niet luistert. Zijn jonge vrouw Marlene kent zijn reputatie, maar leert leven met haar dominante echtgenoot. Pas wanneer ze zwanger van hem raakt, beseft ze dat hij een gevaar kan vormen voor haar en haar nog ongeboren kind. Ze besluit te verdwijnen om haar kind een normale toekomst te gunnen en vlucht zonder vooraf bepaalde locatie. Met adrenaline gierend door haar lijf krijgt ze een ongeluk en belandt met haar auto in het ravijn. Ze komt bij in een onbekend bed, waarvan de mysterieuze eigenaar haar redder blijkt te zijn; Simon Keller, een streng gelovige, traditionele boer (een Bau’r) die alleen op een afgelegen boerderij tussen de bergen woont. Ze mag daar herstellen en helpt de stugge man bij zijn dagelijkse praktijken. Marlene beseft dat ze veilig is daar. Maar voor hoelang?
Herr Wegener is furieus en stuurt en huurmoordenaar – enkel bekend als de Vertrouwenspersoon – op haar af. Zal hij haar vinden en in hoeverre zal de geheimzinnige Bau’r haar beschermen?
In het begin wordt er uitgebreid stilgestaan bij het kille en harde karakter van Herr Wegener. Gebeurtenissen in het verleden blijken daaraan ten grondslag te liggen, iets dat middels flashbacks door d’Andrea aan de lezers wordt verteld. Nieuwsgierig neem je deze details tot je, maar later, wanneer het verhaal zich meer richt op de ontdekkingen van Marlene in de woning van Simon Keller, blijken deze uitweidingen weinig van doen te hebben met de daadwerkelijke plot. Leuke feitjes als achtergrondverhaal dus, maar weinig van doen met het verhaal en dus slechts futiliteiten. Dit gegeven leidt tot concentratieverlies, waardoor het tempo in het verhaal enigszins stokt. Zonde, want de heersende spanning, die zich vooral concentreert op de zoektocht van de Vertrouwenspersoon naar Marlene, zorgt wel voor de nodige versnellingen in het verhaal.
Luca d’ Andrea heeft een enorm talent voor het beschrijven van de omgeving. Hij blijkt een kei in het beeldend vormgeven van de locaties waar het verhaal zich afspeelt. In Het hart van het kwaad waren dat de donkere grotten in het Alpendorp Bozano, terwijl in In de greep van de waanzin de moeilijk bereikbare bergtoppen- en dalen in Zuid-Tirol het decor vormen. Ook de maso – de boerderij waar Marlene zich schuilhoudt – en het primitieve bestaan aldaar komen zeer levendig over. Als je als lezer door een koepel wordt omsloten zodra je het boek opent. Een stukje klasse dat de Italiaanse auteur ten faveure brengt.
Naast deze sfeerbepalende omschrijvingen toont d’Andrea bovendien dat hij beschikt over een puike woordenschat. De prachtige, tot nadenken stemmende zinnen worden afgewisseld met krachtige dialogen. Soms zijn deze frases wellicht iets in overvloed aanwezig, maar toegankelijk en beeldend is het zeker.
Met Het hart van het kwaad maakte de Italiaan indruk; met In de greep van de waanzin laat hij zien dat hij geen eendagsvlieg is. Hij onderscheidt zich door een originele en ongedwongen thriller af te leveren, compleet met imponerende plotwendingen en een gedegen spanningsopbouw. Combineer dit met een levendige en treffende stijl van schrijven, en men kan spreken van een talentvol auteur die een groter publiek verdient.