In Wintergeheimen maak je kennis met twee kasteelvrouwen. De eerste is Alexandra. Alexandra in de jaren 60, getrouwd met een man die door haar vader uitgezocht is. Ze komt erachter dat dit een grote vergissing is en als haar ware liefde voorbij komt volgt ze hem naar Fort Stirling, een kasteel in Dorset. Wordt Alexandra gestraft voor het verlaten van haar man als het noodlot toeslaat?
Decennia later is Delilah Young de nieuwe kasteelvrouwe, maar ook bij haar blijkt al snel dat leugens uit het verleden ervoor zorgen dat het kasteel kil en koud blijft. Geen vreugde, geen kinderstemmen, geen gelach. Maar moet Delilah die leugens wel oprakelen of kunnen ze beter verborgen blijven?
Het boek kent een wat trage start doordat je met elk hoofdstuk kennis maakt met de twee verschillende personages, hierdoor moet je er even inkomen. Gaandeweg zal blijken dat deze opzet met reden gedaan is, je leert de personages kennen en hun achtergrond beter te begrijpen.
De vrouwen in Wintergeheimen (Alexandra en Delilah) komen alleen soms wel erg naïef over, hun hele leven, hun geluk, het hangt allemaal af van de mannen in hun leven. En hoewel met name Alexandra een sterkere vrouw blijkt te zijn dan in eerste instantie gedacht, zou het toch wel eens fijn zijn om in dit soort boeken de vrouw als sterk en onafhankelijk geschetst te zien worden. Delilah, bijvoorbeeld, kan zich er zomaar over heen zetten dat haar man zich standaard en vrijwel elke dag als een gevoelloze hork gedraagt, welke vrouw zou dit in real-life doen?!
Toch is Lulu Taylor erin geslaagd een pakkend verhaal neer te zetten waarbij het gevoel van het kasteel haast tastbaar is, de kilte en somberheid echt doorkomen. Ook de sfeer van de jaren '60, de muziek, de vrije geest het is geniaal beschreven.
Hoewel het een fascinerend verhaal is, waarbij het boek soms lastig weg te leggen is, kan Wintergeheimen zeker niet tippen aan het genre thriller. Het is zelfs nauwelijks spannend te noemen, daarvoor had Taylor toch echt meer uit de kast moeten trekken. Is het een mooi, romantisch en ook tragisch verhaal? Zeker, juist daarom zou dit boek beter passen in de categorie (kasteel) romans dan thrillers.
Decennia later is Delilah Young de nieuwe kasteelvrouwe, maar ook bij haar blijkt al snel dat leugens uit het verleden ervoor zorgen dat het kasteel kil en koud blijft. Geen vreugde, geen kinderstemmen, geen gelach. Maar moet Delilah die leugens wel oprakelen of kunnen ze beter verborgen blijven?
Het boek kent een wat trage start doordat je met elk hoofdstuk kennis maakt met de twee verschillende personages, hierdoor moet je er even inkomen. Gaandeweg zal blijken dat deze opzet met reden gedaan is, je leert de personages kennen en hun achtergrond beter te begrijpen.
De vrouwen in Wintergeheimen (Alexandra en Delilah) komen alleen soms wel erg naïef over, hun hele leven, hun geluk, het hangt allemaal af van de mannen in hun leven. En hoewel met name Alexandra een sterkere vrouw blijkt te zijn dan in eerste instantie gedacht, zou het toch wel eens fijn zijn om in dit soort boeken de vrouw als sterk en onafhankelijk geschetst te zien worden. Delilah, bijvoorbeeld, kan zich er zomaar over heen zetten dat haar man zich standaard en vrijwel elke dag als een gevoelloze hork gedraagt, welke vrouw zou dit in real-life doen?!
Toch is Lulu Taylor erin geslaagd een pakkend verhaal neer te zetten waarbij het gevoel van het kasteel haast tastbaar is, de kilte en somberheid echt doorkomen. Ook de sfeer van de jaren '60, de muziek, de vrije geest het is geniaal beschreven.
Hoewel het een fascinerend verhaal is, waarbij het boek soms lastig weg te leggen is, kan Wintergeheimen zeker niet tippen aan het genre thriller. Het is zelfs nauwelijks spannend te noemen, daarvoor had Taylor toch echt meer uit de kast moeten trekken. Is het een mooi, romantisch en ook tragisch verhaal? Zeker, juist daarom zou dit boek beter passen in de categorie (kasteel) romans dan thrillers.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Decennia later is Delilah Young de nieuwe kasteelvrouwe, maar ook bij haar blijkt al snel dat leugens uit het verleden ervoor zorgen dat het kasteel kil en koud blijft. Geen vreugde, geen kinderstemmen, geen gelach. Maar moet Delilah die leugens wel oprakelen of kunnen ze beter verborgen blijven?
Het boek kent een wat trage start doordat je met elk hoofdstuk kennis maakt met de twee verschillende personages, hierdoor moet je er even inkomen. Gaandeweg zal blijken dat deze opzet met reden gedaan is, je leert de personages kennen en hun achtergrond beter te begrijpen.
De vrouwen in Wintergeheimen (Alexandra en Delilah) komen alleen soms wel erg naïef over, hun hele leven, hun geluk, het hangt allemaal af van de mannen in hun leven. En hoewel met name Alexandra een sterkere vrouw blijkt te zijn dan in eerste instantie gedacht, zou het toch wel eens fijn zijn om in dit soort boeken de vrouw als sterk en onafhankelijk geschetst te zien worden. Delilah, bijvoorbeeld, kan zich er zomaar over heen zetten dat haar man zich standaard en vrijwel elke dag als een gevoelloze hork gedraagt, welke vrouw zou dit in real-life doen?!
Toch is Lulu Taylor erin geslaagd een pakkend verhaal neer te zetten waarbij het gevoel van het kasteel haast tastbaar is, de kilte en somberheid echt doorkomen. Ook de sfeer van de jaren '60, de muziek, de vrije geest het is geniaal beschreven.
Hoewel het een fascinerend verhaal is, waarbij het boek soms lastig weg te leggen is, kan Wintergeheimen zeker niet tippen aan het genre thriller. Het is zelfs nauwelijks spannend te noemen, daarvoor had Taylor toch echt meer uit de kast moeten trekken. Is het een mooi, romantisch en ook tragisch verhaal? Zeker, juist daarom zou dit boek beter passen in de categorie (kasteel) romans dan thrillers.