De luisteraars

• 30 juni 2025
• Roman
• Saskia Boree

De luisteraars

• Serie

  N.v.t.

• Auteur(s)

  Maggie Stiefvater

• Uitgeverij(en)

  Boekerij

• Jaar van uitgave

  2025

• Thrillzone score

  2
• Deel deze recensie

Maggie Stiefvater (1981) studeerde geschiedenis en werkte daarna als beeldend kunstenaar. Ze is een gepassioneerd lezer en speelt verschillende instrumenten, waaronder harp en piano. Na een aantal mislukte baantjes heeft ze zich volledig op het schrijven gestort. Een bekende serie van haar hand is de Ravenjongens. De luisteraars is een op ware gebeurtenissen gebaseerd verhaal.

In 1942 is June Hudson de manager van een luxehotel in de bergen van West-Virginia waar de high society graag vertoeft. Het zoete bergwater dat uit de kranen stroomt spoelen alle zorgen weg. Het leven is er perfect. Misschien wel té perfect. Als het hotel de opdracht krijgt Duitse hoogwaardigheidsbekleders te huisvesten, staat June voor een grotere uitdaging dan ooit. De bemoeienis van FBI-agent Tucker Minnick maakt het haar ook niet makkelijk: zijn missie is namelijk om de geheimen van de ongenode gasten te achterhalen. Terwijl listige plannen worden gesmeed en onverwachte allianties ontstaan, wordt June geconfronteerd met de werkelijke prijs van luxe. Haar belangrijkste taak wacht in de schaduw, want alleen zij weet dat het hotel een duister en dodelijk geheim bewaart.

De lezer wordt in De luisteraars meegenomen naar 1942, een tijd waarin het draait om een strikte sociale ladder. Lezers volgen hotelmanager June Hudson, die voor een grote uitdaging staat: Het hotel waarin ze werkt krijgt namelijk de opdracht Duitse hoogwaardigheidsbekleders te huisvesten. De nazi’s met een glimlach bedienen is niet makkelijk wanneer je zonen en echtgenoten naar het front hebt zien vertrekken. Interessant wordt het wanneer agent Tucker Minnick van de FBI ten tonele verschijnt.

De manier van schrijven van Stiefvater doet hier en daar wat wollig aan. En ook al verwoordt de auteur het soms op een wat opmerkelijk originele manier, de lezer heeft een lastige taak als het om het volgen van de verhaallijn gaat. Af en toe voelt de lezer zich onverhoopt dan ook een beetje verdwaald, en weet men niet waar de auteur met het verhaal heen wil. Het is dus bij tijden nogal lastig te volgen, en dat kan de lezer onverbiddelijk op een zijpad zetten. Dit maakt het ook dat de lezer moeilijk in het verhaal komt en blijft.

Langzaam leert de lezer de karakters stukje bij beetje kennen, en het blijkt dat protagonist June een bijzondere gave heeft, waar ze zelden over praat. Agent Tucker op zijn beurt, heeft enkele verhalen over zijn tijd bij de FBI dat hem voor een deel heeft gevormd: hij is qua karakter aan de stijve kant, onbewogen, en veel te serieus, terwijl June meer zichzelf probeert te zijn, meer recht door zee en ook heel stipt als het om de boeken van het hotel gaat. Lezers gaan zich afvragen wie het karakter in kamer 411 is, want dit personage maakt geen enkele aanstalten om uit te checken, ook maar een duimbreed toe te geven aan de al zo nijpende situatie. Kortgezegd is het verhaal heel karakter gedreven, en ook dat maakt het bij tijden een uitdaging om de overige lagen in de verhaallijn af te pellen. Niet elke lezer zal de strekking en de insteek feilloos kunnen begrijpen, en het verhaal doet tergend vaag aan. 

Naarmate het verhaal vordert, krijgen lezers het sterke gevoel dat het meer een slowburn- boek is, waar je maar beter voor in de stemming kunt zijn, tenzij de lezer gefrustreerd wil worden. Het verhaal lijkt werkelijk nergens naartoe te gaan, ondanks die enkele mooi verwoordde omschrijvingen. De karakters neigen met het moment vervelender te worden, minder geliefd bij de lezer te willen zijn. Ze zijn stoïcijns, hebben weinig flair, en ook al is dit niet onwaarschijnlijk vanwege de tijdsgeest die in oorlog is gedompeld, het had allemaal iets meer body en werkelijke context mogen hebben. Het duurt even voor het geheim dat het hotel draagt zich ontpopt, een geheim waarbij water een onduidelijke rol speelt en meer als een symbolisch statement wordt gebruikt.

Het kan de lezer eerder in een readingslump doen belanden, dan de liefde voor lezen aanwakkeren. Zonde, want het verhaal zal veel boekenliefhebbers in de eerste instantie aanspreken. De luisteraars is dan ook niet direct aan te raden, tenzij de lezer van zweverige mysteries houdt. Helaas geen topper.